na wieki i pośrzednikiem/ na wieki Bogiem i człowiekiem. I acz Złotoustego Z. nauki w podporę tej swej omylnej opiniej świadectwo przywiódł/ ale obłudnie. Gdyż się ni natym przezeń ukazanym miejscu/ i nigdzie indzie w pismach ś. Złotoustego/ tak sprosna Hereticka opinia/ i namniejszym słowem nie najduje. Taką wiernością on tu z Błog. Złotoustym postąpił/ przypisawszy mu ujmę wiecznego urzędu Pana Chrystusowego Kapłańskiego/ jaką wiernością w tymże swym skrypcie/ owo do pism jego przydał/ tam Przaśnik/ a tu chleb. jakoby to wolno było jemu ś. Złotoustego poprawować/ abo raczej psować/ i to czego on nie mówił i nie
ná wieki y pośrzednikiem/ ná wieki Bogiem y cżłowiekiem. Y ácż Złotoustego S. náuki w podporę tey swey omylney opiniey świádectwo przywiodł/ ale obłudnie. Gdyż sie ni nátym przezeń vkazanym mieyscu/ y nigdźie indźie w pismách ś. Złotouste^o^/ ták sprosna Hereticka opinia/ y namnieyszym słowem nie náyduie. Táką wiernośćią on tu z Błog. Złotoustym postąpił/ przypisawszy mu vymę wiecznego vrzędu Páná Christusowego Kápłáńskiego/ iáką wiernośćią w tymże swym scripćie/ owo do pism iego przydał/ tám Przáśnik/ á tu chleb. iákoby to wolno było iemu ś. Złotoustego popráwować/ ábo rácżey psowáć/ y to cżego on nie mowił y nie
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 41
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
tej swej omylnej opiniej świadectwo przywiódł/ ale obłudnie. Gdyż się ni natym przezeń ukazanym miejscu/ i nigdzie indzie w pismach ś. Złotoustego/ tak sprosna Hereticka opinia/ i namniejszym słowem nie najduje. Taką wiernością on tu z Błog. Złotoustym postąpił/ przypisawszy mu ujmę wiecznego urzędu Pana Chrystusowego Kapłańskiego/ jaką wiernością w tymże swym skrypcie/ owo do pism jego przydał/ tam Przaśnik/ a tu chleb. jakoby to wolno było jemu ś. Złotoustego poprawować/ abo raczej psować/ i to czego on nie mówił i nie pisał/ do pism jego jak od niego mówione przydawać. Taż takąż wiernością i o Tajemnicy
tey swey omylney opiniey świádectwo przywiodł/ ale obłudnie. Gdyż sie ni nátym przezeń vkazanym mieyscu/ y nigdźie indźie w pismách ś. Złotouste^o^/ ták sprosna Hereticka opinia/ y namnieyszym słowem nie náyduie. Táką wiernośćią on tu z Błog. Złotoustym postąpił/ przypisawszy mu vymę wiecznego vrzędu Páná Christusowego Kápłáńskiego/ iáką wiernośćią w tymże swym scripćie/ owo do pism iego przydał/ tám Przáśnik/ á tu chleb. iákoby to wolno było iemu ś. Złotoustego popráwować/ ábo rácżey psowáć/ y to cżego on nie mowił y nie pisał/ do pism iego iák od niego mowione przydawáć. Taż tákąż wiernośćią y o Táiemnicy
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 41
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Kapłańskiego/ jaką wiernością w tymże swym skrypcie/ owo do pism jego przydał/ tam Przaśnik/ a tu chleb. jakoby to wolno było jemu ś. Złotoustego poprawować/ abo raczej psować/ i to czego on nie mówił i nie pisał/ do pism jego jak od niego mówione przydawać. Taż takąż wiernością i o Tajemnicy która się pod czas krztu Pana Chrystusowego działa/ wyprawuje: takąż zarazą Heretycką/ ale z większym na Syna Bożego Chrysta Pana bluźnierstwem. Dowodząc abowiem tego/ że Duch ś. od samego Ojca pochodzi/ a nie i od Syna/ Pierwszej mówi/ osoby Ojcowskiej głos z nieba był słyszany. Druga
Kápłáńskiego/ iáką wiernośćią w tymże swym scripćie/ owo do pism iego przydał/ tám Przáśnik/ á tu chleb. iákoby to wolno było iemu ś. Złotoustego popráwować/ ábo rácżey psowáć/ y to cżego on nie mowił y nie pisał/ do pism iego iák od niego mowione przydawáć. Taż tákąż wiernośćią y o Táiemnicy ktora się pod czás krztu Páná Christusowego dźiałá/ wypráwuie: tákąż zarázą Hęretycką/ ále z większym ná Syná Bożego Christá Páná bluźnierstwem. Dowodząc ábowiem tego/ że Duch ś. od sámego Oycá pochodźi/ á nie y od Syná/ Pierwszey mowi/ osoby Oycowskiey głos z niebá był słyszány. Druga
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 41
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Za czym toż samo WMPan miałbyś przyjąć za wierniejszą radę.
12-mo: że był oziębły w interesie w Warszawie i że nic nie namieniał JOKsięciu IMci kanclerzowi. R.: Choremu człowiekowi wszystkie gorzkie zdają się potrawy. Trudno re-
kapitulować wszystkie pro interesse WMPana usługi, które mu nie były przyjemne, chociaż z największą wiernością przygotowane. IMPan marszałek apellat fidemwzywa świadectwa tak samego WMPana, jako też w Warszawie byłych podówczas, jako JOKsiążę IMć kanclerz wprowadzonego WMPana do rozhoworu przez IMPana marszałka mile przyjmował, contestandoświadcząc, że krzywdy honorowi WMPana nie czynił i czynić nie chce, oraz genealogią w dekret wpisać pozwolił, że zaś notacyjkę WMPana IWYMPanu referendarzowi
Za czym toż samo WMPan miałbyś przyjąć za wierniejszą radę.
12-mo: że był oziębły w interesie w Warszawie i że nic nie namieniał JOKsięciu JMci kanclerzowi. R.: Choremu człowiekowi wszystkie gorzkie zdają się potrawy. Trudno re-
kapitulować wszystkie pro interesse WMPana usługi, które mu nie były przyjemne, chociaż z największą wiernością przygotowane. JMPan marszałek apellat fidemwzywa świadectwa tak samego WMPana, jako też w Warszawie byłych podówczas, jako JOKsiążę JMć kanclerz wprowadzonego WMPana do rozhoworu przez JMPana marszałka mile przyjmował, contestandoświadcząc, że krzywdy honorowi WMPana nie czynił i czynić nie chce, oraz genealogią w dekret wpisać pozwolił, że zaś notacyjkę WMPana JWJMPanu referendarzowi
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 842
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
od miodu, bo DEUS Mellis.
ALCINOUS Ogrodami: ARGUS Sto Oczny, wzrokiem.
ANNIBAL Stratagemmate, albo sztuką Wojenną: AKTEON myślistwem: ALEKsADER WIELKI Magnanimitate,
PLATO i ARYSTOTELES Filozofią:
ARACHNE sławna delikatną przędzą. TYFIS Kunsztem żeglarskim, Zwierciadło Geniuszów.
DAEDALUS Budowaniem:
KATO Powagą, NUMA POMPILIUSZ Król Rzymski Religią,
REGULUS Wiernością:
SCEVOLA Statkiem i Pacjencją,
RADAMANTUS Sądem: Stąd ma Originem Radamathaeum Iu-
dicium, to jest, surowy sąd.
ApelES Malarstwem, PRAKsITELES Rzeźbą, TRAIANUS Cesarz Bonitate.
KLEANTES Pracą i Sedentarią.
ZOROASTES Śmiejący się urodzony, Czarnoksięstwem,
HYPPOLITUS wstydem. etc.
O Herulach, Hunnach, Frankach napisał Sidonius:
Cursu Herulus
od miodu, bo DEUS Mellis.
ALCINOUS Ogrodami: ARGUS Sto Oczny, wzrokiem.
ANNIBAL Stratagemmate, albo sztuką Woienną: AKTEON myślistwem: ALEXADER WIELKI Magnanimitate,
PLATO y ARISTOTELES Philozofią:
ARACHNE sławná delikatną przędzą. TYPHIS Kunsztem żeglarskim, Zwierciadło Geniuszow.
DAEDALUS Budowániem:
KATO Powágą, NUMA POMPILIUSZ Krol Rzymski Religią,
REGULUS Wiernością:
SCEVOLA Statkiem y Pacyencyą,
RADAMANTHUS Sądem: Ztąd ma Originem Radamathaeum Iu-
dicium, to iest, surowy sąd.
APELLES Malarstwem, PRAXITELES Rzeźbą, TRAIANUS Cesarz Bonitate.
KLEANTES Pracą y Sedentarią.
ZOROASTES Smieiący się urodzony, Czárnoxięstwem,
HYPPOLITUS wstydem. etc.
O Herulach, Hunnach, Frankach napisał Sidonius:
Cursu Herulus
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 742
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Leszczynach leśniczy Jacko Dzwonczyk, leśni Leszko Cyrkonik i Konrad Tkaczyk. W Unowicy leśniczy Waśko sołtys, leśni Fedor Więcko i Stefan Jacy czak. W Bielance leśniczy Fedor sołtys, leśni Waśko Pawłów i Leszko Królik.
Powinność tak leśniczych, jako i leśnych jest takowa: Aby przez Wszystek czas urzędu swego aby jak największą pilnością i wiernością lasów doglądali i bez wiadomości pańskiej nikomu drzewa ścinać nie dawali, chyba za oddaniem kartki ręką pańską podpisanej; s. 234 które to kartki podczas prawa panu oddawać powinni. A jeżeliby który lub leśniczy, lub leśny urzędu swego nie był pilny, a do pana był o to oskarżony, albo żeby komu bez kartki
Leszczynach leśniczy Jacko Dzwonczyk, leśni Leszko Cyrkonik i Konrad Tkaczyk. W Unowicy leśniczy Waśko sołtys, leśni Fedor Więcko i Stefan Jacy czak. W Bielance leśniczy Fedor sołtys, leśni Waśko Pawłów i Leszko Królik.
Powinność tak leśniczych, jako i leśnych jest takowa: Aby przez Wszystek czas urzędu swego aby jak największą pilnością i wiernością lasów doglądali i bez wiadomości pańskiej nikomu drzewa ścinać nie dawali, chyba za oddaniem kartki ręką pańską podpisanej; s. 234 które to kartki podczas prawa panu oddawać powinni. A jeżeliby który lub leśniczy, lub leśny urzędu swego nie był pilny, a do pana był o to oskarżony, albo żeby komu bez kartki
Skrót tekstu: KsKlim_1
Strona: 372
Tytuł:
Księga sądowa kresu klimkowskiego_1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1749
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
swojej łaski pozwolił drzewo ściąć i wywieźć, tedy takowy popadać będzie karę grzywien piętnaście i plag trzydzieści. Aby zaś w większej mieli dbałości i pamięci tę swoję powinność, dlatego każdy z nich na tę przysięga rotę: Przysięga leśniczych i leśnych: Ja NN przysięgam Panu Bogu w Trójcy Świętej jedynemu, iż jako największą pilnością i wiernością o to się starać będę, aby lasów nikt nie wycinał. I dozierać tego powinienem według sumnienia mojego, żeby w nich żadna nie była ruina. Tak mi Panie Boże dopomóż etc., etc. Leśniczemu dołożyć, żeby leśnych dozierał i jeżeliby sołtys albo chłop z gromady który na nich powstał, żeby przy
swojej łaski pozwolił drzewo ściąć i wywieźć, tedy takowy popadać będzie karę grzywien piętnaście i plag trzydzieści. Aby zaś w większej mieli dbałości i pamięci tę swoję powinność, dlatego każdy z nich na tę przysięga rotę: Przysięga leśniczych i leśnych: Ja NN przysięgam Panu Bogu w Trójcy Świętej jedynemu, iż jako największą pilnością i wiernością o to się starać będę, aby lasów nikt nie wycinał. I dozierać tego powinienem według sumnienia mojego, żeby w nich żadna nie była ruina. Tak mi Panie Boże dopomóż etc., etc. Leśniczemu dołożyć, żeby leśnych dozierał i jeżeliby sołtys albo chłop z gromady który na nich powstał, żeby przy
Skrót tekstu: KsKlim_1
Strona: 372
Tytuł:
Księga sądowa kresu klimkowskiego_1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1749
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
(jako tłumaczysz) z moją cnotą. ale Twoje zbijam zarzuty. Za wielki grzech w prawdzie Sobie bym to poczytał, żebym miał tak tanio Szczerość moję przedawać: którą, że Królowi Winienem, tym się cieszę. JES: Czemuż przecie, proszę, Powiedz, mnie równym sercem, i równą wiernością Nie czcisz? Wszakże Jonatasz nie sam w sobie nosi Krew Królewską? AB: Albożeś mógł co postrzec kiedy Wemnie, co by wierności, i szczerej usłudze Mojej, przeciwne było? powiedz, proszę. JES: Jeszczesz Z równa mi się wiernością szczycisz, który cnotę Niewiem jaką Jonaty, przeciwnika tego Tak
(iáko tłumáczysz) z moią cnotą. ále Twoie zbiiam zárzuty. Zá wielki grzech w prawdzie Sobie bym to poczytał, żebym miał ták tánio Szczerość moię przedawáć: którą, że Królowi Winienem, tym sie cieszę. JES: Czemuż przecie, proszę, Powiedz, mnie równym sercem, i rowną wiernością Nie czcisz? Wszákże Jonátász nie sam w sobie nosi Krew Królewską? AB: Albożeś mogł co postrzedz kiedy Wemnie, co by wierności, i szczerey usłudze Moiey, przeciwne było? powiedz, proszę. JES: Jeszczesz Z równa mi się wiernością szczycisz, ktory cnotę Niewiem iáką Jonáty, przeciwniká tego Ták
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 19
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
, proszę, Powiedz, mnie równym sercem, i równą wiernością Nie czcisz? Wszakże Jonatasz nie sam w sobie nosi Krew Królewską? AB: Albożeś mógł co postrzec kiedy Wemnie, co by wierności, i szczerej usłudze Mojej, przeciwne było? powiedz, proszę. JES: Jeszczesz Z równa mi się wiernością szczycisz, który cnotę Niewiem jaką Jonaty, przeciwnika tego Tak wynosisz, i dzieła? nie roztropny - - - - AB: Czyliż Niemoge być inaczej tobie szczerym sługą, Tylko żebym krew twoję w Bracie wyniesioną Na dno wzgardy śmiał spychać! zważ: byś sam na siebie Nie był przeto zawziętym.
, proszę, Powiedz, mnie równym sercem, i rowną wiernością Nie czcisz? Wszákże Jonátász nie sam w sobie nosi Krew Królewską? AB: Albożeś mogł co postrzedz kiedy Wemnie, co by wierności, i szczerey usłudze Moiey, przeciwne było? powiedz, proszę. JES: Jeszczesz Z równa mi się wiernością szczycisz, ktory cnotę Niewiem iáką Jonáty, przeciwniká tego Ták wynosisz, i dzieła? nie rostropny - - - - AB: Czyliż Niemoge być ináczey tobie szczerym sługą, Tylko żebym krew twoię w Brácie wyniesioną Ná dno wzgárdy śmiał zpycháć! zważ: bys sam ná siebie Nie był przeto záwziętym.
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 19
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
. MEL: Darmo niełudź Ojcem Bracie, Choć bym mógł żyć, już niechcę. ty giniesz? ja z tobą. Te własne ręce. Ojcze zachowaj, lecz nie mnie; Obroń ego, któremu życieśmy powinni. Niech żyje; niech żyje ten, co godnością ludzi, Męstwem cnych Kawalerów, wiernością poddanych, Dobroci cnotą, Synów celuje. daj życie Temu; któremus życie winien, wybawione Z ręki nieprzyjaciela: to i ja do Łona Ojcowskiego powrócę, i umrę wesoło. SA: Ah żale! ah! ah! - nowe na me serce groty Sama miłość Synowska, nad tyrana ciężej, Ojca rani, wikłają
. MEL: Dármo niełudź Oycem Brácie, Choć bym mógł życ, iuż niechcę. ty giniesz? ia z tobą. Te własne ręce. Oycze záchoway, lécz nie mnie; Obroń ego, któremu życieśmy powinni. Niéch żyie; niéch żyie ten, co godnością ludzi, Męstwem cnych Káwálerów, wiernością poddánych, Dobroci cnotą, Synów celuie. day życie Temu; któremus życie winien, wybawione Z ręki nieprzyiacielá: to i ia do Łona Oycowskiego powrocę, i umrę wesoło. SA: Ah żale! ah! ah! - nowe ná me serce groty Sámá miłosć Synowska, nád tyránna ciężey, Oycá ráni, wikłáią
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 59
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
