wsiach miewają niż kasztel bogaty. Miejskie domy, miedzianą dachówką pobite, pokoje, sale, wieże mają wyśmienite – milsza mi jednak zawsze ulepiona z gliny wiejska kucza, choć strzechę ma z bagnistej trzciny. Więc, me Światło, jak drogo swe zbiory szacują miasta, tak wsi swe wczasy i pokój smakują. Słynie u wierszopisów dawna bajka wszędzie, którą prawiąc, podróżny przykrości pozbędzie, a należy do rzeczy, o której mówimy. Chcesz? Powiem – długą drogę gadaniem skrócimy. Mysz wiejska miejskiej myszy do siebie prosiła i – czym mogła nalepszym – w jamce ją raczyła. Widząc miejska potrawy stołu ubogiego, żartując z wiejskiej, poszła do miasta
wsiach miewają niż kasztel bogaty. Miejskie domy, miedzianą dachówką pobite, pokoje, sale, wieże mają wyśmienite – milsza mi jednak zawsze ulepiona z gliny wiejska kucza, choć strzechę ma z bagnistej trzciny. Więc, me Światło, jak drogo swe zbiory szacują miasta, tak wsi swe wczasy i pokój smakują. Słynie u wierszopisów dawna bajka wszędzie, którą prawiąc, podróżny przykrości pozbędzie, a należy do rzeczy, o której mówimy. Chcesz? Powiem – długą drogę gadaniem skrócimy. Mysz wiejska miejskiej myszy do siebie prosiła i – czym mogła nalepszym – w jamce ją raczyła. Widząc miejska potrawy stołu ubogiego, żartując z wiejskiej, poszła do miasta
Skrót tekstu: HugLacPrag
Strona: 95
Tytuł:
Pobożne pragnienia
Autor:
Herman Hugon
Tłumacz:
Aleksander Teodor Lacki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Krzysztof Mrowcewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
oddany mu. Gyges Król Lidów taki miał kamień w pierścieniu, że go wziąwszy na palec, wszystkim był invisibilis: co by chciał robił; a widzieć go nie mogli. I u Pyrru- O Kamieniach osobliwych Historia naturalna.
sa Króla był w pierścieniu Achatek kamień stąd nie oszacowanany iż na nim dziewięć muzów i Apollo Bożek wierszopisów byli wyrznięci. Ale Cedrenus Autor libr. 4. cap. 30. nie złoto i kamienie w wielkim kładzie szacunku, ale tych co tego zdobrą umieją zazić intencją: jako to Justyniana Cesarza i Teodorę żonę jego, że mensę do ofiar Pańskich służącą ze złota, srebra, drogiego drzewa i najdroższych kamieni do Kościoła Sophiae
oddany mu. Gyges Krol Lydow taki miał kamień w pierścieniu, że go wziąwszy na palec, wszystkim był invisibilis: co by chciał robił; á widzieć go nie mogli. I u Pyrru- O Kamieniach osobliwych Historya naturalna.
sa Krola był w pierścieniu Achatek kamień ztąd nie oszacowanany iż na nim dziewięć muzow y Apollo Bożek wierszopisow byli wyrznięci. Ale Cedrenus Autor libr. 4. cap. 30. nie złoto y kamienie w wielkim kładzie szacunku, ale tych co tego zdobrą umieią zaźyć intencyą: iako to Iustyniana Cesarza y Teodorę żonę iego, że mensę do ofiar Pańskich służącą ze złota, srebra, drogiego drzewa y naydroższych kamieni do Kościoła Sophiae
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 341
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Roku 449.
HOMERUS od ciemnego wzroku tak od Greków rzeczony, a przedtym zwał się Melesigenes, że nad rzeką Meletus blisko Miasta Smyrny urodził się laty koło 160. przed założeniem Rzymu, a przed Chrystusem laty 836. Jego Familia na Wyspie Chio rozmnożona zowie się Homeridarum, z której Hellanicus sławny. Był ten Homerus Princeps Wierszopisów Greckich, tak estymowany, że siedm Miast Greckich, tu wierszem wyrażonych o jego u siebie urodzenie certowało.
Septem urbes certant de stirpe insignis Homeri, Smyrna, Rhodos, Colophon, Salamin, Chius, Argos, Athenae.
Dwoje napisał Opera, jedne w oblężeniu Ilium Miasta Trojańskiego i nazwał tę księgę Iliadem, drugie Opus
Roku 449.
HOMERUS od ciemnego wzroku tak od Grekow rzeczony, á przedtym zwał się Melesigenes, że nad rzeką Meletus blisko Miasta Smyrny urodził się laty koło 160. przed założeniem Rzymu, á przed Chrystusem laty 836. Iego Familia na Wyspie Chio rozmnożona zowie się Homeridarum, z ktorey Hellanicus sławny. Był ten Homerus Princeps Wierszopisow Greckich, tak estymowany, że siedm Miast Greckich, tu wierszem wyrażonych o iego u siebie urodzenie certowało.
Septem urbes certant de stirpe insignis Homeri, Smyrna, Rhodos, Colophon, Salamin, Chius, Argos, Athenae.
Dwoie napisał Opera, iedne w oblężeniu Ilium Miasta Troiańskiego y nazwał tę księgę Iliadem, drugie Opus
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 640
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
, stąd już stare białogłowy lat 50. mające, tam dawane za Prorokinie. Te Oraculum Cicero libr: 2. de Divinat: choć tam sam Poganin gani, zowiąc oszukaniem ludzi. Kapłani dawali te odpowiedzi, wierszami zrazu, ale złemi, skąd była Censura, iż Apollo principaliter będąc wenerowany, jako Princeps i Bożek Wierszopisów, złe wiersze koncypował, więc Retorycznym odtąd stylem dawał odpowiedzi. Focenses jako Fundatorowie pierwsi Kościoła tamecznego, pierwsi też mieli prerogatywę badania się tego Oraculum. Kościół tameczny był adornowany Statuami ze złota lanemi, według Plutarcha. Teraz tego wszystkiego nullum vestigium. Tu były Miasta sławne Cheronea, gdzie Filip Całego świata, praecipue o TURCJi
, ztąd iuż stáre białogłowy lat 50. maiące, tam dawane za Prorokinie. Te Oraculum Cicero libr: 2. de Divinat: choć tam sam Poganin gani, zowiąc oszukaniem ludzi. Kapłani dawali te odpowiedzi, wierszami zrazu, ale złemi, zkąd była Censura, iż Apollo principaliter będąc wenerowany, iako Princeps y Bożek Wierszopisów, złe wiersze koncypował, więc Retorycznym odtąd stylem dawał odpowiedzi. Phocenses iako Fundatorowie pierwsi Kościoła tamecznego, pierwsi też mieli prerogatywę bádania się tego Oraculum. Kościoł tameczny był adornowany Statuami ze złota lanemi, według Plutarcha. Teraz tego wszystkiego nullum vestigium. Tu były Miasta sławne Cheronea, gdzie Filip Całego świata, praecipuè o TURCII
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 435
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
sendomierski, państwa rzymskiego książę, pereasławski, korsuński, kaniowski, doliński etc. starosta. Którego odważne bohatyrskie sprawy, dla całości ojczyzny podjęte prace i fatygi, wiekuistą będą słynąć sławą: po którym żałosna korona polska, wojennemi rozterkami przez wiele lat utrapiona, długo tęsknić będzie, którego mądrych kronikarzów, wymownych
krasomowców, uczonych wierszopisów pióra i języki sławić, i chwalebnie wspominać będą. Takiej albowiem są zacności i dostojności, że na wychwalenie ich i niemowny Harocrates, i sama (którą milczenia boginią zmyślali poetowie) Angerona, ustaby swe i język rozwiązała. Zaczem i ja niechciałem milczeć, ale cokolwiek szczupłość dowcipu przemogła, ku wiekopomnej
sendomierski, państwa rzymskiego xiążę, pereasławski, korsuński, kaniowski, doliński etc. starosta. Którego odważne bohatyrskie sprawy, dla całości ojczyzny podięte prace i fatygi, wiekuistą będą słynąć sławą: po którym żałosna korona polska, wojennemi rosterkami przez wiele lat utrapiona, długo tęsknić będzie, którego mądrych kronikarzów, wymownych
krasomowców, uczonych wierszopisów pióra i języki sławić, i chwalebnie wspominać będą. Takiej albowiem są zacności i dostojności, że na wychwalenie ich i niemowny Harocrates, i sama (którą milczenia boginią zmyślali poetowie) Angerona, ustaby swe i język rozwiązała. Zaczem i ja niechciałem milczeć, ale cokolwiek szczupłość dowcipu przemogła, ku wiekopomnej
Skrót tekstu: OdymWŻałKoniec
Strona: 317
Tytuł:
Żałośna postać Korony Polskiej
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
Kościół; Bono Eventui; gdzie teraz Z. Eustachiusza; Dianie, Isidzie, i Serapisowi, to jest Księżycowi i słońcu: Tellury albo Ziemi Bogini: Quieti, alias odpoczynkowi; Honori et Virtuti, Concordiae, Iovi Statori na Rynku Wołowym; Dianie, gdzie teraz Kościół Z. Jana Ewangelisty. Eskulapiuszowi: Karmencie Bogini Wierszopisów, gdzie teraz Z. Katarzyny Kościół Patronki Filozofów: Bachusowi, gdzie Z. Konstancyj teraz, Victoriae, Saluti Bogini zdrowia i życia, gdzie teraz aptissimè Z. Witalisa. Wyraził te Bogi i Boginie Sulmończyk Poeta mówiący.
Ianus adorandus, cumque hoc Concordia mitis. Et Romaná SALUS, araque PACIS erit.
MIeli Rzymianie
Kościoł; Bono Eventui; gdźie teráż S. Eustachiusza; Dianie, Isidźie, y Serapisowi, to iest Xiężycowi y słońcu: Telluri álbo Ziemi Bogini: Quieti, alias odpoczynkowi; Honori et Virtuti, Concordiae, Iovi Statori ná Rynku Wołowym; Dianie, gdźie teráz Kościoł S. Ianá Ewángelisty. Eskulapiuszowi: Karmencie Bogini Wierszopisow, gdźie teráz S. Katárzyny Kościoł Patronki Filozofow: Bachusowi, gdźie S. Konstancyi teráz, Victoriae, Saluti Bogini zdrowia y życia, gdźie teráz aptissimè S. Witalisa. Wyráził te Bogi y Boginie Sulmończyk Pòéta mowiący.
Ianus adorandus, cumque hoc Concordia mitis. Et Romaná SALUS, araque PACIS erit.
MIeli Rzymianie
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 84
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
zakazał inarzej trzymać, i uczyć. Obrany był Roku 1471.
JULIUS II. Liberator Italiae rzeczony Obrany Roku 1503. Który miał pro Symbolo słońce, chmurami, ex parte przyćmione z napisem; Post tenebras, spero Lucem.
LEO X. Obrany Roku 1513. perfekt w Muzyce, w Poetyce, w Greckim języku, Wierszopisów, i wszystkich Literatów, Mecaenas, wielkiej hojności Pan, którą Rzymianie enkomuzując, Matronę wybili na monecie cum cornu-copiae, znacząc, abundantiam, copiam rerum za Panowania jego, dawszy napis: Liberalitas Pontisicia. Nad to Statuę onemuż Senat Rzymski wystawił w Kapitolium.
KLEMENS VII. Obrany Roku 1523. jest pierwszy Autor noszenia
zákazał inárzey trzymać, y uczyć. Obrány był Roku 1471.
IULIUS II. Liberator Italiae rzeczony Obrány Roku 1503. Ktory miał pro Symbolo słońce, chmurámi, ex parte przyćmione z nápisem; Post tenebras, spero Lucem.
LEO X. Obrány Roku 1513. perfekt w Muzyce, w Pòétyce, w Greckim ięzyku, Wierszopisow, y wszystkich Literátow, Mecaenas, wielkiey hoyności Pan, ktorą Rzymianie enkomuzuiąc, Matronę wybili ná monecie cum cornu-copiae, znácząc, abundantiam, copiam rerum zá Pánowania iego, dawszy nápis: Liberalitas Pontisicia. Nád to Statuę onemuż Senát Rzymski wystawił w Kapitolium.
KLEMENS VII. Obrány Roku 1523. iest pierwszy Autor noszenia
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 155
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
naszego chrystusa Jezusa/ który z miłosierdzia Boga Ojca nawysszego bez sprawy męskiej duchem Z. z błogosławinej Panny na świat raczył się narodzić. ani to do rzeczy ma/ co w Plautowej Komedyej/ o Amfitrionie czytamy: Iż Herkules z Jowisza Boga/ i Alkimeny niewiasty Amfitrionowej narodził się/ są to abowiem brzydkie baśni Poetów abo wierszopisów. Zygmunt. cóż tedy na onę glozę Ksiąg Rodzaju/ mówisz gdy mówi/ że Olbrzymowie z obcowania takiego zrodzili się? Ulryk. Mówię to/ że gloza na domysł mówi/ i dla tego nic niema w sobie gruntownego. Zygmunt. A jaoż wykładasz pismo samo/ które mówi/ że z tąd zrodzili się
nászego chrystusá Iezusá/ ktory z miłośierdźia Bogá Oycá nawysszego bez spráwy męskiey duchem S. z błogosłáwiney Pánny ná świát raczył sie národźić. ani to do rzecży ma/ co w Plautowey Komedyey/ o Amphitrionie czytamy: Iż Herkules z Iowiszá Bogá/ y Alkimeny niewiásty Amfitryonowey národźił się/ są to ábowiem brzydkie báśni Poetow ábo wierszopisow. Zygmunt. coż tedy ná onę glozę Xiąg Rodzáiu/ mowisz gdy mowi/ że Olbrzymowie z obcowánia tákiego zrodźili sie? Vlryk. Mowię to/ że glozá ná domysł mowi/ y dla tego nic niema w sobie gruntownego. Zygmunt. A iáoż wykłádasz pismo sámo/ ktore mowi/ że z tąd zrodźili sie
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 447
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
żerowne kuropatwy, owe smaczne z kurcząt frykasy; gdzieby się piło za Nic, owe wina lepsze niż najdelikatniejsze jagód Burguńskich i Szampańskich soki, a iż byśmy poglądali na tego, jak na Człowieka z nieba zesłanego, któryby nam ofiarował piękną Kamienicę, albo piękną majętność za Nic.
Przydam jeszcze że większa część Wierszopisów są wielomowcami o Niczym; że to co czyni najwięcej zaszczytu naszym Krasomowcom, są, że tak rzekę, połyskujące się Nice, w okazałych słowach oprawne, i z chlubą na widok wystawione; że tysiączne pieskliwe Nice są niemal tych wszystkich zabawą, którzy czas marnie na miłostkach trawią, że podczas i największych ludzi Nicami bawiemy
żerowne kuropatwy, owe smaczne z kurcząt frykasy; gdzieby się piło za Nic, owe wina lepsze niż naydelikatnieysze iagod Burguńskich y Szampańskich soki, a iż byśmy poglądali na tego, iak na Człowieka z nieba zesłanego, ktoryby nam ofiarował piękną Kamienicę, albo piękną maiętność za Nic.
Przydam ieszcze że większa część Wierszopisow są wielomowcami o Niczym; że to co czyni naywięcey zaszczytu naszym Krasomowcom, są, że tak rzekę, połyskujące się Nice, w okazałych słowach oprawne, y z chlubą na widok wystawione; że tysiączne pieskliwe Nice są niemal tych wszystkich zabawą, ktorzy czas marnie na miłostkach trawią, że podczas y naywiększych ludzi Nicami bawiemy
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: B2v
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
