ów co przedaje. A choć to małe się zdadzą rzeczy/ wszakże przecię z samego Wina i Oleju/ z-takiego cła/ przychodzi Rzecz: Weneckiej na rok/ po dwakroć sto tysięcy. Tożby i u nas za dobrym porządkiem być mogło. Boby się tym żaden chłop bynamniej nieobciążył/ kiedyby od każdego wiertela/ gdy go przedał exempli causa po kwartniku/ abo i mniej dał/ a ów też co je kupuje tyleż. Tak rozumiem żeby to summę wielką przez rok uczyniło. Słyszałem Książę Zbarawskie w-Wenecjej o tym szeroko/ i mądrze Dyskurującego/ który pokazował to/ iżbyśmy ledwie nie większą sumę na rok
ow co przedáie. A choć to máłe się zdádzą rzeczy/ wszakże przećię z sámego Winá i Oleiu/ z-tákiego cłá/ przychodźi Rzecz: Weneckiey ná rok/ po dwákroć sto tyśięcy. Tożby i u nas zá dobrym porządkiem być mogło. Boby się tym żaden chłop bynamniey nieobćiążył/ kiedyby od káżdego wiertela/ gdy go przedał exempli causa po kwartniku/ ábo i mniey dał/ á ow też co ie kupuie tyleż. Ták rozumiem żeby to summę wielką przez rok uczyniło. Słyszałem Kśiążę Zbarawskie w-Wenecyey o tym szeroko/ i mądrze dyszkuruiącego/ ktory pokázował to/ iżbyśmy ledwie nie większą sumę na rok
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 92
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
by nie bel powinien, jednak iz się sam podeimuje grzywien dacz 8 Ponurkowi, a Ponurek za powzięcziem pieniędzy powinien zaraz tę rolą puszczicz ze wsytkiem tak, jako ja beł przyjał, wyzimowacz jednak bydlo powinien na tymże grunczie i quitowacz z tych pieniędzy. Strony siania powinien Kiełbassie Ponurek powinien dacz pół wiertela psenicze i pułwiertela zyta a inszą oziminę wsytkę zastaną powinien będzie zebracz po pulsostu wiertelu; strony budowania ma urząd wyniscz i uznacz, jeśli co pobudował, i uznacz, czoby mu beł powinien dacz ten Kiełbasa. Do god przysłych postępki wsytkie Matys Ponurek ma odprawowacz, tj. poslugi I. Mosczy.
by nie bel powinięn, iednak iz się sąm podeimuie grzywien dacz 8 Ponurkowi, a Ponurek za powzięcziem pieniędzy powinien zaraz tę rolą pusczicz ze wsytkiem tak, iako ia beł przyiał, wyzimowacz iednak bydlo powinien na temze grunczie i quithowacz z tych pieniędzy. Strony siania powinien Kielbassie Ponurek powinien dacz puł wiertela psenicze i pułwiertela zytha a inszą oziminę wsytkę zastaną powinien będzie zebracz po pulsostu wiertelu; strony budowania ma urząd wyniscz i uznacz, iesli czo pobudował, i uznacz, czoby mu beł powinien dacz ten Kielbasza. Do god przysłych postępki wsytkie Matys Ponurek ma odprawowacz, tj. poslugi I. Mosczy.
Skrót tekstu: KsPtaszUl_1
Strona: 554
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Ptaszkowa, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Ptaszkowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
obrobione.
Dwór w blochy budowany, stary. Izba czeladna z kominem, piecem, 2 komorami, w środku kuchnia. Z tej kuchni na górę drzwi. Na tej górze zboża, to jest żyta wierteli 15, co go wołki zepsuły, pośladu żytniego wierteli 10, owsa wierteli 18, grochu wiertel, rzepiku pół wiertela.
Mielcuch nowo podreperowany, w którym kadzi 2, jedna nowa, druga stara, kocieł nowy, beczek 15. Do ozdu zaś żadnego porządku nie masz, tylko izba z komorą. Na tym mielcuchu sypanie, na którym prosa wierteli 10, jęczmienia 8, owsa 6.
Stodół 2: jedna o 2 bojowiskach,
obrobione.
Dwór w blochy budowany, stary. Izba czeladna z kominem, piecem, 2 komorami, w środku kuchnia. Z tej kuchni na górę drzwi. Na tej górze zboża, to jest żyta wierteli 15, co go wołki zepsuły, pośladu żytniego wierteli 10, owsa wierteli 18, grochu wiertel, rzepiku pół wiertela.
Mielcuch nowo podreperowany, w którym kadzi 2, jedna nowa, druga stara, kocieł nowy, beczek 15. Do ozdu zaś żadnego porządku nie masz, tylko izba z komorą. Na tym mielcuchu sypanie, na którym prosa wierteli 10, jęczmienia 8, owsa 6.
Stodół 2: jedna o 2 bojowiskach,
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 66
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
żoną i dziecięciem jednym, ten zaciągu nie robia, tylko ryby daje w dni postne.
Ci tak chałupnicy, jako i półrolnicy każdy z nich na swoim siedzi placu, ma chałupę dobrą, stodółkę i inne pobudynki; rabiają, jako to: półrolnicy 3 dni dwojgiem lub cały tydzień po jednemu; chmielu dają po półtora wiertela, kapłony 3, kądzieli sztuk 3 prząść powinni bez zaciągu, to jest cienki, gruby, pacześny po jednej każdej przędzy sztuce. Chałupnicy zaś tę mają powinność: robią dni 3 po jednemu w tydzień; chmielu wiertel, kapłonów 2 każdy oddaje, kądzieli sztuk 2 oprząść każdy powinien.
Sołtysi niniewscy: 1) Sebastian
żoną i dziecięciem jednym, ten zaciągu nie robia, tylko ryby daje w dni postne.
Ci tak chałupnicy, jako i półrolnicy każdy z nich na swoim siedzi placu, ma chałupę dobrą, stodółkę i inne pobudynki; rabiają, jako to: półrolnicy 3 dni dwojgiem lub cały tydzień po jednemu; chmielu dają po półtora wiertela, kapłony 3, kądzieli sztuk 3 prząść powinni bez zaciągu, to jest cienki, gruby, pacześny po jednej każdej przędzy sztuce. Chałupnicy zaś tę mają powinność: robią dni 3 po jednemu w tydzień; chmielu wiertel, kapłonów 2 każdy oddaje, kądzieli sztuk 2 oprząść każdy powinien.
Sołtysi niniewscy: 1) Sobestyjan
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 122
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
Ma żonę i dzieci 3.
3) Wojciech Misiorek ma takąż załogę. Żonę i dzieci 5.
4) Matyjasz Pawelec ma takąż załogę. Żonę i dzieci 2.
Ci półrolnicy robić powinni dni 3 dwojgiem w tydzień. W drogę do wywozu krescencji sprzężajem jeździć powinni wraz z kmieciami. Czynszu dają chmielu półtora wiertela, lnu do tarcia mendel biorą i kądzieli sztuk 2 do przędzenia. Chałupę ma każdy swoję dobrą i inne pobudynki.
Chałupnicy: 1) Kaźmierz Mis, 2) Szyman Jaskółka, 3) Łuczak mały, 4) Kaźmierz Cierszewski, 5) Szyman Starosta, 6) Tomek Skrzypek, 7) Jerzy Jarmusiak, 8
Ma żonę i dzieci 3.
3) Wojciech Misiorek ma takąż załogę. Żonę i dzieci 5.
4) Matyjasz Pawelec ma takąż załogę. Żonę i dzieci 2.
Ci półrolnicy robić powinni dni 3 dwojgiem w tydzień. W drogę do wywozu krescencyi sprzężajem jeździć powinni wraz z kmieciami. Czynszu dają chmielu półtora wiertela, lnu do tarcia mendel biorą i kądzieli sztuk 2 do przędzenia. Chałupę ma każdy swoję dobrą i inne pobudynki.
Chałupnicy: 1) Kaźmierz Mis, 2) Szyman Jaskółka, 3) Łuczak mały, 4) Kaźmierz Cierszewski, 5) Szyman Starosta, 6) Tomek Skrzypek, 7) Jerzy Jarmusiak, 8
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 125
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
