noc miedzy pijaną szaloną hałastrą żałosnymi żarty znieważony/ pięściami/ obuchami/ utłuczony/ od Heroda w błazeński kopieniak obleczony/ wyśmiany: u Piłata jako wisieć jeden u pręgierza strasznie głogowymi rozgami/ i drotowymi knutami osieczony/ cierniowym wieńcem aż do mózgu ościami przenikającym twardymi osękami natłoczonym/ jako szyderski Królik ukoronowany. Nad zbójcę jednego i wierutnego łotra gorszy/ nad zawołanego bandyta owego Barabbasza żywota niegodniejszy być uznany/ Na śmierć krzyżową zdany. Miedzy dwiema łotrami jako ich herszt prowadzony. Ciężkim i sromotnym drzewem krzyżowym nawalony/ a w ostatku na tymże w oczach niezliczonego tak z postronnych i obcych narodów/ jako z domowych Królestwa Żydowskiego powiatów i miast zebranego ludu/
noc miedzy piiáną száloną cháłástrą żałosnymi żarty zniewáżony/ pięśćiámi/ obuchámi/ utłuczony/ od Herodá w błázeński kopieniák obleczony/ wyśmiány: v Piłáta iáko wiśieć ieden v pręgierzá strásznie głogowymi rozgámi/ y drotowymi knutámi ośieczony/ ćierniowym wieńcem aż do mozgu osćiámi przeńikáiącym twárdymi osękámi nátłoczonym/ iáko szyderski Krolik ukoronowány. Nád zboycę iednego y wierutnego łotrá gorszý/ nád záwołanego bándita owe^o^ Bárabbásza żywotá nie^o^dnieyszý być vznany/ Ná śmierć krzyżową zdány. Miedzy dwiemá łotrámi iáko ich herszt prowádzony. Cięszkim y sromotnym drzewem krzyżowym náwálony/ á w ostátku ná tymże w oczach niezliczone^o^ ták z postronnych y obcych národow/ iáko z domowych Krolestwá Zydowskiego powiátow y miást zebranego ludu/
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 325
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
nogą, iż spadł i natychmiast utonął. A Pustelnik mój w nogi, tak iż go ledwie Anioł zawrócił, powiedając, że to są sądy Pańskie, i z trudnością weń wmowił, aby dalej z nim szedł, bo mu się już bardzo one sądy nie podobały i uprzykrzyły.
Przyszli potym do onego złego i wierutnego Łakomcy, gdzie gdy Anioł rzekomo w dom jego chciał wniść, on wyrwawszy się począł im szpetnie łajać: a jużże włóczęgowie się włóczycie? mam ja teraz co inszego czynić, nie z wami się bawić, i począł już był psy zwoływać, aby je był poszczwał. Tedy oni poszli precz, a odszedłszy mało
nogą, iż spadł y natychmiast utonął. A Pustelnik moy w nogi, tak iż go ledwie Anioł zawrocił, powiedaiąc, że to są sądy Pańskie, y z trudnością weń wmowił, aby daley z nim szedł, bo mu się iuż bardzo one sądy nie podobały y uprzykrzyły.
Przyszli potym do onego złego y wierutnego Łakomcy, gdzie gdy Anioł rzekomo w dom iego chciał wniść, on wyrwawszy się począł im szpetnie łaiać: a iużże włoczęgowie się włoczycie? mam ia teraz co inszego czynić, nie z wami się bawić, y począł iuż był psy zwoływać, aby ie był poszczwał. Tedy oni poszli precz, á odszedłszy mało
Skrót tekstu: ChesMinFilozof
Strona: 71
Tytuł:
Filozof indyjski
Autor:
Philip Dormer Stanhope Chesterfield
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1767
Data wydania (nie wcześniej niż):
1767
Data wydania (nie później niż):
1767
Katolika.
334. Jedenasta persekucja/ z rozkazania Konstantego Ariana/ za którego wielkim wichrem wiara była wywrócona/ wiele ich pobito/ wygnano/ a Chrześcijany jako owce na ołtarzach zabiano: co Antoni ś. opowiadał. Zatym miedzy trzej bracią Państwo rozdarte było/ i sami się wyzabijali.
353. Dwunasta z rozkazania Julianusa niecnoty wierutnego/ który krwią Chrześcijańską diabłom ofiary czynił/ jako dżyś Zidzi czynią/ ale nie bez pomsty/ bo cudownie zabit przezMerkuriusza ś. Męczennika/ za rozkazaniem Panny Mariej.
Okrom Afryki: Może za trzynastą persekucją Czeską ziemię włożyć/ ale żeby to impune miało być/ przydą te czasy/ a nie długo/ jako teraz
Kátholiká.
334. Iedenasta persekucya/ z roskazániá Konstántego Aryaná/ zá ktorego wielkim wichrem wiárá byłá wywrocona/ wiele ich pobito/ wygnano/ á Chrześćiány iáko owce ná ołtarzách zábiano: co Antoni ś. opowiádał. Zátym miedzy trzey bráćią Páństwo rozdárte było/ y sámi się wyzábiiáli.
353. Dwánasta z roskazánia Iulianusá niecnoty wierutnego/ ktory krwią Chrześćiáńską diabłom ofiáry czynił/ iáko dżiś Zidźi czynią/ ále nie bez pomsty/ bo cudownie zábit przezMerkuryuszá ś. Męczennika/ zá roskazániem Pánny Máryey.
Okrom Afryki: Może zá trzynastą persekucyą Czeską źiemię włożyć/ ále żeby to impunè miáło być/ przydą te czásy/ á nie długo/ iáko teraz
Skrót tekstu: ZrzenNowiny
Strona: Aiiijv
Tytuł:
Nowe nowiny z Czech, Tatar i Węgier
Autor:
Jan Zrzenczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
/ że morzem nigdzie nie jeździł/ tam gdzie mógł pieszo abo lądem przejechać.
Epaminundas Król Grecki od Zelopida naganiony dla nie ożenienia/ i nie zostawienia w Ojczyźnie potomka/ tak odpowiedział: Niewiem kto z nas barziej niepraw Ojczyźnie/ czy ja com go nie zostawił/ czy ty coś go zostawił/ ale wierutnego łotra. Patrzaj, jako się stróż twój czuryło młody, Czuprynę podmuskuje, kocha się z urody: Ostrzy wąsik, uczy się mrugać na uczynne, Panie młode, czasem się kusi o niewinne. Lecz nie byłoby końca/ gdybym ci wszytkie co ich mieć mogę dowody/ ludzi tak wielu mądrych wypisać miał/
/ że morzem nigdźie nie ieźdźił/ tám gdźie mogł pieszo ábo lądem przeiecháć.
Epáminundás Krol Grecki od Zelopidá nágániony dla nie ożenienia/ y nie zostawienia w Oyczyźnie potomka/ ták odpowiedźiał: Niewiem kto z nas bárziey niepraw Oyczyznie/ czy ia com go nie zostáwił/ czy ty coś go zostáwił/ ále wierutnego łotrá. Pátrzay, iáko się stroż twoy czuryło młody, Czuprynę podmuskuie, kocha się z vrody: Ostrzy wąśik, vczy się mrugać ná vczynne, Pánie młode, czasem się kuśi o niewinne. Lecz nie byłoby końcá/ gdybym ći wszytkie co ich mieć mogę dowody/ ludźi ták wielu mądrych wypisáć miał/
Skrót tekstu: ZłoteJarzmo
Strona: 33
Tytuł:
Złote jarzmo małżeńskie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
dalibog!
SÓJKA Co rozumiecie, bracia, co ten zdrajca myśli? Jeszcze dobrze, żeśmy tu wespół z sobą przyśli.
BARTOS Ba, ba, ba, sąsiadkowie, dobrzeć się tak stało — Czuło to serce moje, że tak być miało: Żeśmy mieli postradać bydełka swojego Dla tego nieszczęsnika, zdrajcę wierutnego!
MATYS Onoż idzie! SÓJKA
Słyszycie wy? Proszęż was, nicże mu nie mówcie; Cokolwiek pocznie mówić, nic nie przeszkadzajcie.
SKOWRONEK śpiewa
Nie frasuj się, Skowronku, Będziesz miał piwko we dzbanku! O, nie frasuj, nie frasuj, Weźmiesz przy tym pić Krasul. Tu przydzie do nich i
dalibog!
SÓJKA Co rozumiecie, bracia, co ten zdrajca myśli? Jeszcze dobrze, żeśmy tu wespół z sobą przyśli.
BARTOS Ba, ba, ba, samsiadkowie, dobrzeć się tak stało — Czuło to serce moje, że tak być miało: Żeśmy mieli postradać bydełka swojego Dla tego nieszczęśnika, zdrajcę wierutnego!
MATYS Onoż idzie! SÓJKA
Słyszycie wy? Proszęż was, nicże mu nie mówcie; Cokolwiek pocznie mówić, nic nie przeszkadzajcie.
SKOWRONEK śpiewa
Nie frasuj się, Skowronku, Bedziesz miał piwko we dzbanku! O, nie frasuj, nie frasuj, Weźmiesz przy tym pić Krasul. Tu przydzie do nich i
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 151
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
