posagu czapkę Korybuta Ze krwie książąt Zbaraskich. Przy twym w złotej zbroi, Boku, Mars i Fortuna z orły swemi stoi. Ciebie jednak urzędem i kunszty prawemi, Doświadczony zaleca rozum przed innemi, Gładkiej twojej wymowie w pięknym animuszu, Gdy do pańskich odnosisz ważne sprawy uszu, Dwór się zdumiał i senat; ciebie uchowała Wieszcza Temis, i bronić prawdy rozkazała. Jakoby pod praktyką i słowy gładkiemi, Niewinni nie ginęli pospołu z winnemi. Tak przez zwyczaj i póżne w rzeczach doświadczenie, Przyszedłeś ku ozdobom, i takiej dziś cenie. I ty gniazdo wyścielasz w pola chełmskie jasne Kasztelańskiej ozdoby: jakoby tak ciasne Sieradzkie już powiaty, i
posagu czapkę Korybuta Ze krwie książąt Zbaraskich. Przy twym w złotej zbroi, Boku, Mars i Fortuna z orły swemi stoi. Ciebie jednak urzędem i kunszty prawemi, Doświadczony zaleca rozum przed innemi, Gładkiej twojej wymowie w pięknym animuszu, Gdy do pańskich odnosisz ważne sprawy uszu, Dwór się zdumiał i senat; ciebie uchowała Wieszcza Temis, i bronić prawdy rozkazała. Jakoby pod praktyką i słowy gładkiemi, Niewinni nie ginęli pospołu z winnemi. Tak przez zwyczaj i póżne w rzeczach doświadczenie, Przyszedłeś ku ozdobom, i takiej dziś cenie. I ty gniazdo wyścielasz w pola chełmskie jasne Kasztelańskiej ozdoby: jakoby tak ciasne Sieradzkie już powiaty, i
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 76
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
Wieszczek skutkiem sławny Bojącemu się Apollodorowi Co go gniew trwożył Aleksandrów jawny W Wiescbę Królewską zajrzawszy; tak mówił: Nie długo Króla, nie bój się bo dawny Wrócić się pokoj; ów chcąc się Królowi Przysłuzyć żeby przez rokosz nie zginął Wiescbę mu owę wydał i rozwinął. CCII. Z czego drwiąc, sam Król, Wieszcza o to pyta Jak się dla niego ofiary nadadzą? Ów, zguba twoja z nich jest nie odbyta Na co śmiejąc się, że tak o nim radzą; Apollodora za wiernego czyta Wieszcza czci, że w nim wolny głos ma władzą. I Cezarowi, gdy się w Senat uda Takowesz właśnie przytrafią się cuda. CCIII
Wieszczek skutkiem sławny Boiącemu śię Apollodorowi Co go gniew trwożył Alexandrow iawny W Wiescbę Krolewską zayrzawszy; tak mowił: Nie długo Krola, nie boy śię bo dawny Wroćić śię pokoy; ow chcąc śię Krolowi Przysłuzyć żeby przez rokosz nie zginął Wiescbę mu owę wydał y rozwinął. CCII. Z czego drwiąc, sam Krol, Wieszcza ó to pyta Iak śię dla niego ofiary nadadzą? Ow, zguba twoia z nich iest nie odbyta Na co śmieiąc śię, że tak ó nim radzą; Apollodora za wiernego czyta Wieszcza czći, że w nim wolny głos ma władzą. I Caezarowi, gdy śię w Senat uda Takowesz właśnie przytrafią śię cuda. CCIII
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 53
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
chcąc się Królowi Przysłuzyć żeby przez rokosz nie zginął Wiescbę mu owę wydał i rozwinął. CCII. Z czego drwiąc, sam Król, Wieszcza o to pyta Jak się dla niego ofiary nadadzą? Ów, zguba twoja z nich jest nie odbyta Na co śmiejąc się, że tak o nim radzą; Apollodora za wiernego czyta Wieszcza czci, że w nim wolny głos ma władzą. I Cezarowi, gdy się w Senat uda Takowesz właśnie przytrafią się cuda. CCIII. Bo gdy go Wieszczek o śmierci przestrzega Ów, takąsz miałem pod Mundą poczwarę; Ledwie też życie stamtąd się wybiega Odpowie wrożek, tu miej większą wiarę. Stanąwszy trochę,
chcąc śię Krolowi Przysłuzyć żeby przez rokosz nie zginął Wiescbę mu owę wydał y rozwinął. CCII. Z czego drwiąc, sam Krol, Wieszcza ó to pyta Iak śię dla niego ofiary nadadzą? Ow, zguba twoia z nich iest nie odbyta Na co śmieiąc śię, że tak ó nim radzą; Apollodora za wiernego czyta Wieszcza czći, że w nim wolny głos ma władzą. I Caezarowi, gdy śię w Senat uda Takowesz właśnie przytrafią śię cuda. CCIII. Bo gdy go Wieszczek ó śmierći przestrzega Ow, takąsz miałem pod Mundą poczwarę; Ledwie tesz żyćie ztamtąd śię wybiega Odpowie wrożek, tu miey większą wiarę. Stanąwszy trochę,
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 53
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
