dwór huniatycki, który stoi na kępie, wodą stawową oblewający. Do tego dworu mostów trzy drewnianych, z dylów, z poręczami, osobliwie most od Bramy; na tym moście zwód z łańcuchami żelaznymi i kółko żelazne na środku w górze, o ogniwach kilku. Brama pod gontami, z dylów dębowych, z kopułą i wietrznikiem; wrota w bramie dębowe, z fortką, z kunami, klamkami i skoblami żelaznymi i zamkiem drewnianym. Na Bramie Baszteczka, w której znajduje się: szmigownic starych nro 4, hakownic takichże nro 3, strzelby ręcznej, staroświeckiej, lontowej, sztuk nro 12, szufla do armaty. W Bramie armatka żelazna,
dwór huniatycki, który stoi na kępie, wodą stawową oblewający. Do tego dworu mostów trzy drewnianych, z dylów, z poręczami, osobliwie most od Bramy; na tym moście zwód z łańcuchami żelaznymi i kółko żelazne na środku w górze, o ogniwach kilku. Brama pod gontami, z dylów dębowych, z kopułą i wietrznikiem; wrota w bramie dębowe, z fortką, z kunami, klamkami i skoblami żelaznymi i zamkiem drewnianym. Na Bramie Baszteczka, w której znajduje się: szmigownic starych nro 4, hakownic takichże nro 3, strzelby ręcznej, staroświeckiej, lontowej, sztuk nro 12, szufla do armaty. W Bramie armatka żelazna,
Skrót tekstu: DwórHunGęb
Strona: 23
Tytuł:
Opis dworu w Honiatyczach
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Honiatycze
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1722
Data wydania (nie wcześniej niż):
1722
Data wydania (nie później niż):
1722
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
prawdzie, lecz że ich tu żywi, Co żywotowi inszych rzeczy się przeciwi, Godna uwagi krótkość i niepewność życia, Zwłaszcza tym, którzy pragną lepszego nabycia. Trzeba mu, kto chce duszę wskrzesić, marznąć ciałem; Trzeba gorzeć niebieskiej miłości zapałem, Kto ją chce, kiedy anioł zstąpi ludzi budzić, Ożywiającym z czyśca wietrznikiem wy studzić. Trzeba, kto nie chce wieczną gorzeć kanikułą, Żyć tu niebu piraustą, a ziemi śniegułą, Bo kto tu ziemi gore, a niebu się ziąbi, Pójdzie w piec, skoro anioł pobudkę zatrąbi. 439 (P). BODAJ ZAWSZE GOŚCIEM BYĆ, NIE GOSPODARZEM KONDYCJA GOSPODARSKA
Ledwie co, chcąc dochodu
prawdzie, lecz że ich tu żywi, Co żywotowi inszych rzeczy się przeciwi, Godna uwagi krótkość i niepewność życia, Zwłaszcza tym, którzy pragną lepszego nabycia. Trzeba mu, kto chce duszę wskrzesić, marznąć ciałem; Trzeba gorzeć niebieskiej miłości zapałem, Kto ją chce, kiedy anioł zstąpi ludzi budzić, Ożywiającym z czyśca wietrznikiem wy studzić. Trzeba, kto nie chce wieczną gorzeć kanikułą, Żyć tu niebu piraustą, a ziemi śniegułą, Bo kto tu ziemi gore, a niebu się ziąbi, Pójdzie w piec, skoro anioł pobudkę zatrąbi. 439 (P). BODAJ ZAWSZE GOŚCIEM BYĆ, NIE GOSPODARZEM KONDYCJA GOSPODARSKA
Ledwie co, chcąc dochodu
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 442
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
