do Medskich/ którą Medią dziś zowią Seruan. Joujus pisze/ iż stara Carmania jest królestwo Narsingi/ niewiem za którym dowodem/ gdyż Strabo mówi jaśnie/ iż Carmania rozciąga się od gęby Indusa/ aż za odnogę Perską: i że się też kończy ku południowi. Perska kraina przy morzu jest barzo ciepła/ i wietrzysta/ jako tego poświadcza Ormuz/ i pobliskie dziedziny/ kędy lecie zaledwie człowiek żyw zostać może: i w Ormuzu ludzie brodzą po wodzie az po szyję na ten czas. Mało też jest żyzna tamta kraina w co inszego/ oprócz palm: lecz głębiej trochę w ziemię idąc/ są tam pola barzo urodzajne/ i obfite
do Medskich/ ktorą Medią dźiś zowią Seruan. Iouius pisze/ iż stára Cármánia iest krolestwo Nársingi/ niewiem zá ktorym dowodem/ gdyż Strabo mowi iásnie/ iż Cármánia rośćiąga się od gęby Indusá/ áż zá odnogę Perską: y że się też kończy ku południowi. Perska kráiná przy morzu iest bárzo ćiepła/ y wietrzysta/ iáko tego poświádcza Ormuz/ y pobliskie dźiedźiny/ kędy lećie záledwie człowiek żyw zostáć może: y w Ormuzu ludźie brodzą po wodźie áz po szyię ná ten czás. Máło też iest żyzna támtá kráiná w co inszego/ oprocz palm: lecz głębiey trochę w źiemię idąc/ są tám polá bárzo vrodzáyne/ y obfite
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 190
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
potym Z. Annę/ którę nic znacznego nie mają/ oprócz tego/ iż Floty/ które idą z Nowego świata do Hiszpaniej/ wyjachawszy z Hauany/ puszczają się ku pułnocy/ aby znaleźli wiatr sobie potrzebny: a potym żeglują ku Bermudzie/ acz nie zawsze do niej trafią. ma dostatek strumieniów/ i ryb: wietrzysta jest i dżdżysta: a rozumieją jakby tam mieszkało szataństwo. Nazwana tak jest od pierwszej nawy/ która ją naprzód znalazła. Ale wracając się ku lądowi/ ukazuje się naprzeciw Claudia/ Aredonda/ Dobrestan/ wyspy puste. Potym wjeżdża się na jedno morze/ zle jeszcze uznane/ kędy jest Papua/ Arione/ Maida/
potym S. Annę/ ktorę nic znácznego nie máią/ oprocz tego/ iż Flotty/ ktore idą z Nowego świátá do Hiszpániey/ wyiáchawszy z Háuány/ pusczáią się ku pułnocy/ áby ználeźli wiátr sobie potrzebny: á potym żegluią ku Bermudźie/ ácz nie záwsze do niey tráfią. ma dostátek strumieniow/ y ryb: wietrzysta iest y dżdżysta: á rozumieią iákby tám mieszkáło szátáństwo. Názwána ták iest od pierwszey nawy/ ktora ią naprzod ználázłá. Ale wrácáiąc się ku lądowi/ vkázuie się náprzećiw Claudia/ Aredondá/ Dobrestan/ wyspy puste. Potym wieżdża się ná iedno morze/ zle iescze vznáne/ kędy iest Pápua/ Arione/ Máidá/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_II
Strona: 69
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. II
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
