Ty miedzy braty wojnę wzniecasz rodzonymi/ Ty często ojców zwadzasz z dziatkami własnymi. Ty o prawo/ o słuszność niedbasz/ ty ni Boga/ Ni Flegetontowego obawiasz się proga. Bym wszystko chciał wyliczyć/ czasu by nie stało/ Tylo się przez cię w tobie złego zbudowało/ Rzymowi Mars jest ojcem a dzika wilczyca/ Wychowała swym mlekiem swojego dziedzica. Ktokoklwiek świętobliwie żywot chce prowadzić/ Musi się z wielebnego Rzymu wyprowadzić. Wszystko wolno/ wszystko tam przysłusza każdemu/ Jedno tylko być dobrym niewolno żadnemu. Idem. I, pudor in villas, si non patiunatur easdem, Et villae vomicas, vrbs est iam tota lupanar. To jest
Ty miedzy bráty woynę wzniecasz rodzonymi/ Ty cżęsto oycow zwadzasz z dźiatkámi własnymi. Ty o práwo/ o słuszność niedbasz/ ty ni Bogá/ Ni Phlegetontowego obáwiasz się progá. Bym wszystko chćiał wylicżyć/ czásu by nie stáło/ Tylo się przez ćię w tobie złego zbudowáło/ Rzymowi Mars iest oycem á dźika wilcżycá/ Wychowáłá swym mlekiem swoiego dźiedźicá. Ktokoklwiek świętobliwie żywot chce prowádźić/ Muśi się z wielebnego Rzymu wyprowádźić. Wszystko wolno/ wszystko tám przysłuszá káżdemu/ Iedno tylko być dobrym niewolno żadnemu. Idem. I, pudor in villas, si non patiunatur easdem, Et villae vomicas, vrbs est iam tota lupanar. To iest
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 71
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
: 2. de Lupo, Alciatus. WILCZYCA Romulusa i Rema Blizniaków swemi wykarmiła piersiami: Których z Synowicy swojej zrodzonych Amulius, Dziada ich Numitora, a Brata swego z Królestwa Albańskiego dziedzicznego wygnawszy, kazał w Tybrze z Matką potopić. Egzekutor Dekretu używszy Klemencyj, do lasów Bliźnięta zaniósł, nie do wody, gdzie ich Wilczyca wykarmiła Romulusa Rzymu Fundatora, a Rema Braterskiego Emulusa, za to też zabitego. To czyli inter veras Historias, czyli fabulas reponendum, non disputo, ale tym czasem cuda enarro o WILKACH. Ze Edmunda Z. Króla Angielskiego uciętą od Pogan głowę, i między ciernie wrzuconą WILK wziąwszy między łapy od drapieżnych pilnował Zwierząt.
: 2. de Lupo, Alciatus. WILCZYCA Romulusa y Rema Blizniakow swemi wykarmiła piersiami: Ktorych z Synowicy swoiey zrodzonych Amulius, Dziada ich Numitora, a Brata swego z Krolestwa Albańskiego dziedzicznego wygnawszy, kazał w Tybrze z Matką potopić. Exekutor Dekretu używszy Klemencyi, do lasow Bliźnięta zaniosł, nie do wody, gdzie ich Wilczyca wykarmiła Romulusa Rzymu Fundatora, a Rema Braterskiego Emulusa, za to też zabitego. To czyli inter veras Historias, czyli fabulas reponendum, non disputo, ale tym ćzasem cuda enarro o WILKACH. Ze Edmunda S. Krola Angielskiego uciętą od Pogan głowę, y między ciernie wrzuconą WILK wziowszy między łapy od drápieżnych pilnował Zwierząt.
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 589
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
gęsia wyka, albo zaraza ziele, szkodży ogródninie. O czym Ravisius i Joannes Baptista Porta in Fisiognomia ku końcowi.
Które Zwierzęta Powietrzne, Wodne, Ziemskie Ludziom usługiwały.
Z ELIASZOWI z Króla Achaba kuchni, Kruk nosił pożywienie; SS ANTONIEMU i Pawłowi Pustelnikom i ERASMUSOWI na Puszczy chleb także Kruk: Romulusa i Rema wykarmiła wilczyca, Semiramidę Królowę Babilońską Gołębica; Brutusowi oblężonemu Gołąb listów latorem; Z NORBERTA Arcy Biskupa owce pasł wilk: Z HELENUSOWI sfatygowanemu Osieł dziki aż na miejsce zaniósł rzeczy na sobie. Tenże Z i drugi PAROCHIMIUSZ Opat na Krokodylu przepływali rzeki. Cyrusa Króla suka wykarmiła, według Troga: Kamillę Królowę Wolsków klaczy mlekiem wykarmiono,
gęsia wyka, albo zaraza ziele, szkodżi ogrodninie. O czym Ravisius y Ioannes Báptista Porta in Phisiognomia ku końcowi.
Ktore Zwierzęta Powietrzne, Wodne, Ziemskie Ludziom usługiwały.
S ELIASZOWI z Krola Achaba kuchni, Kruk nosił pożywienie; SS ANTONIEMU y Pawłowi Pustelnikom y ERASMUSOWI na Puszczy chleb także Kruk: Romulusa y Rema wykarmiła wilczyca, Semiramidę Krolowę Babylońską Gołębica; Brutusowi oblężonemu Gołąb listow latorem; S NORBERTA Arcy Biskupa owce pasł wilk: S HELENUSOWI zfatygowanemu Osieł dziki aż na mieysce zaniosł rzeczy na sobie. Tenże S y drugi PAROCHIMIUSZ Opat na Krokodylu przepływali rzeki. Cyrusa Krola suka wykarmiła, według Troga: Kamillę Krolowę Wolskow klaczy mlekiem wykarmiono,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 606
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Czasem też Rzeki repraesentantur Starcem, który trzyma Cornucopiam,alias róg z obfitością; znacząc, że wody urodzaj ziemi przynoszą. Dają się i rogi, że Rzeki na różne się dzielą kanały, jak róg jeleni na konary.
1 TYBER Rzeka Włoska maluje się z kornukopią, alias z rogiem obfito ści, a przy nim Wilczyca karmi bliźnięta ludzkie, alias Romulusa i Rema.
2 ERYDAN, Książę i Król Rzęk, wyrażony bywa w postaci Byka u Bochiusza.
3 DUNAJ, wyraża Starzec z nakrytą głową, w prawej ręce dzban, albo wiadro trzymający. Głowa dla tego nakryta, że za Trajana, podobno Dunaju Orygo nie dobrze zwiedziona,
Czasem też Rzeki repraesentantur Starcem, ktory trzymá Cornucopiam,alias rog z obfitością; znacząc, że wody urodzay ziemi przynoszą. Daią się y rogi, że Rzeki na rożne się dzielą kanały, iak rog ieleni na konary.
1 TYBER Rzeka Włoska maluie się z kornukopią, alias z rogiem obfito ści, a przy nim Wilczyca karmi bliźnięta ludzkie, alias Romulusa y Remá.
2 ERIDAN, Xiąże y Krol Rzęk, wyrażony bywa w postaci Byka u Bochiuszá.
3 DUNAY, wyraża Starzec z nakrytą głową, w prawey ręce dzbán, albo wiádro trzymaiący. Głowa dla tego nakryta, że za Traiána, podobno Dunaiu Origo nie dobrze zwiedziona,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1164
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
w przyja żni, A zaś o przyjacielu to miej zawsze zdanie. Ze ci się kiedyś wrogiem, z jakich przyczyn stanie.
Tamże Inskrypcja pod panem JEZUSEM Ukrzyżowanym
Nie Syn ten, ani sługa temu Ojcu, Panu, Nie z kochających liczby, ani z wdzięcznych stanu, Lecz w lasach Arkadyj płodzi go wilczyca. Albo Lwica Libyiska, co krwią się nasyca. Twardszy jest nad diament, krzemienie, bułaty, Godzien, by Tyciusza sęp go rwał na płaty. Inskrypcje Firlejowskie
Który widząć okrutne męki, śmierć twą Panie, Wszytek się łez Fontanną, od żalu niestanie.
Opisanie Izby wielkiej, adinstar Sali. Ściany wszytkie były
w przyia żni, A zaś o przyiacielu to miey záwsze zdanie. Ze ci się kiedyś wrogiem, z iakich przyczyn stanie.
Támże Inskrypcya pod panem IEZUSEM Ukrzyżowanym
Nie Syn ten, ani sługa temu Oycu, Panu, Nie z kochaiących liczby, ani z wdzięcznych stánu, Lecz w lasach Arkádyi płodzi go wilczyca. Albo Lwica Libyiska, co krwią się nasyca. Twardszy iest nad dyament, krzemienie, bułaty, Godzien, by Tyciusza sęp go rwał ná płaty. Inskrypcye Firleiowskie
Ktory widząć okrutne męki, śmierć twą Panie, Wszytek się łez Fontanną, od żalu niestanie.
Opisanie Izby wielkiey, adinstar Sali. Sciany wsżytkie były
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 529
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
rychle miała nieżywego. Teraz, jako to słońce w południe dogrzewa, I ptak, i bydło w cichych chłodach odpoczywa, I oracz wolno puścił woły wyprzężone, I pod krzami ucichły jaszczurki zielone, Ja tylko, nędznik, w sercu mam ustawną trwogę Ani strapionych myśli uspokoić mogę. Lwica za wilkiem bieży, za kozą wilczyca, Koza za wrzosem, i mnie do ciebie tęsknica; Każdego swoja lubość, swoja żądza pędzi, Każdego swój mól gryzie, swoja nędza swędzi. Ułapiłem sarneczek parę, jeszcze mają Srokacinki na grzbiecie, co dzień wysysają Dwie dojne kozie, a te chowam samej tobie, Dawno Testylis chciała uprosić je sobie I podobno
rychle miała nieżywego. Teraz, jako to słońce w południe dogrzéwa, I ptak, i bydło w cichych chłodach odpoczywa, I oracz wolno puścił woły wyprzężone, I pod krzami ucichły jaszczurki zielone, Ja tylko, nędznik, w sercu mam ustawną trwogę Ani strapionych myśli uspokoić mogę. Lwica za wilkiem bieży, za kozą wilczyca, Koza za wrzosem, i mnie do ciebie tęsknica; Każdego swoja lubość, swoja żądza pędzi, Każdego swój mól gryzie, swoja nędza swędzi. Ułapiłem sarneczek parę, jeszcze mają Srokacinki na grzbiecie, co dzień wysysają Dwie dojne kozie, a te chowam samej tobie, Dawno Testylis chciała uprosić je sobie I podobno
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 9
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
, na kształt lichej śmieci. Niechaj, co chytrym otrzymała mytem, Mężem nie długo cieszy się nabytym; Niechaj nędzniejszą porzutką się pląta, I w całym świecie sobie szuka kąta. A jaką była rodzonemu bratu, Jaką złość w Ojcu, pokazała światu; Tak niechaj z mężem, i co ich narodzi, Sroga wilczyca z dziećmi się obchodzi. Zwiedziwszy morze, i kraj ziemski, czuła Niechaj po lekkim powietrzu się tuła: Niech bez nadziei, błąka się ubogą, I sama sobie śmierć niech zada srogą. Tego ja, w mojej zwiedziona prostocie, Życzę doczekać Medei niecnocie: Zycie w przeklętym, gdy się wam podoba, Jak mąż
, ná kształt lichey śmieći. Niechay, co chytrym otrzymáłá mytem, Mężem nie długo ćieszy sie nabytym; Niechay nędznieyszą porźutką się plątá, Y w cáłym świećie sobie szuka kątá. A iáką byłá rodzonemu brátu, Iáką złość w Oycu, pokazáłá świátu; Ták niechay z mężem, y co ich národźi, Sroga wilczycá z dźiećmi się obchodźi. Zwiedźiwszy morze, y kray źiemski, czuła Niechay po lekkim powietrzu się tułá: Niech bez nádźiei, błąka się ubogą, Y samá sobie śmierć niech záda srogą. Tego ia, w moiey zwiedźiona prostoćie, Zyczę doczekáć Medei niecnoćie: Zyćie w przeklętym, gdy się wam podobá, Iák mąż
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 82
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
Rei, czyli Ilii, a Wnucy Numitora, których Amulius Stryj kazał w Tybrze Rzece przez Faustulusa potopić, aby cale z Brata swego na Albańskie Królestwo we Włoszech na on czas sławne, od 15. Królów successivè rządzone, wygubił Sukcesorów. Lecz Faustulus nad niewinniętami ludzką mając kompasją, w lesie blilkim zostawił, gdzie ich wilczyca wykarmiła, ferociam Rzymianom prognostykując. Innych mniemanie, że ich oddał sekretnie na edukacją Laurencyj żonie swojej, która, że nierządu pilnowała, Lupa nazwana, dała fabule okazją, jako by Romus i Remus od Wilczycy wykarmieni. Ci lat swoich dorosłszy i od Faustulusa informowani, czyj byli Synowie i Potomkowie, Amuliusa Stryja swego ubili
Rhei, czyli Ilii, á Wnucy Numitora, ktorych Amulius Stryi kazáł w Tybrze Rzece przez Faustulusa potopić, aby cale z Bráta swego ná Albańskie Krolestwo we Włoszech ná on czas sławne, od 15. Krolow successivè rządzone, wygubił Sukcesorow. Lecz Faustulus nád niewinniętami ludzką maiąc kompasyą, w lesie blilkim zostawił, gdzie ich wilczyca wykarmiła, ferociam Rzymianom prognostykuiąc. Innych mniemanie, że ich oddał sekretnie ná edukacyą Laurencyi żonie swoiey, ktorá, że nierządu pilnowáła, Lupa nazwána, dała fabule okazyą, iako by Romus y Remus od Wilczycy wykarmieni. Ci lat swoich dorosłszy y od Faustulusa informowáni, czyi byli Synowie y Potomkowie, Amuliusa Stryia swego ubili
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 73
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
aby była do ciała wrócona. Dziwując się wszyscy którzy przy tym byli/ iż przez znaki które się w dziecięciu pokazowały/ słowom jego wierzyć musieli. Lecz dziecię/ tak miłością chwały/ jako bojaźnią męki/ ojczyznę swoję opuściwszy/ szło do Zakonu. Caesarius libro 12. ca: 57. Kradzież. Przykład XII. Wilczyca dla złodziejstwa/ wedle zwyczaju do Pustelnika który ją karmił/ wniść się wstydała. 373.
JEdne Pustelnik w maluczkiej Celli/ w której się ledwie zmieścić mógł/ miszkał: o którym to powiadają/ iż wilczyca gdy miałieść przychodziła/ i przed nim stała: po wzięciu posilenia/ co zostało chleba jako za obrok brała/
aby byłá do ciáłá wrocona. Dźiwuiąc sie wszyscy ktorzy przy tym byli/ iż przez znáki ktore sie w dźiecięciu pokázowáły/ słowom iego wierzyć muśieli. Lecz dźiećię/ ták miłością chwały/ iáko boiáźnią męki/ oyczyznę swoię opuściwszy/ szło do Zakonu. Caesarius libro 12. ca: 57. Kradźież. PRZYKLAD XII. Wilczycá dla złodźieystwá/ wedle zwyczáiu do Pustelniká ktory ią karmił/ wniść sie wstydáłá. 373.
IEdne Pustelnik w maluczkiey Celli/ w ktorey sie ledwie zmieśćić mogł/ miszkał: o ktorym to powiádaią/ iż wilczycá gdy miałieść przychodziłá/ y przed nim stałá: po wźięćiu posilenia/ co zostáło chlebá iáko za obrok bráłá/
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 385
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
ojczyznę swoję opuściwszy/ szło do Zakonu. Caesarius libro 12. ca: 57. Kradzież. Przykład XII. Wilczyca dla złodziejstwa/ wedle zwyczaju do Pustelnika który ją karmił/ wniść się wstydała. 373.
JEdne Pustelnik w maluczkiej Celli/ w której się ledwie zmieścić mógł/ miszkał: o którym to powiadają/ iż wilczyca gdy miałieść przychodziła/ i przed nim stała: po wzięciu posilenia/ co zostało chleba jako za obrok brała/ i ręce jego lizała/ i tak jakoby odprawiwszy posługę/ i wziąwszy pociechę odchodziła. Trafiło się iż mąż ś. brata/ który go był nawiedzić przyszedł/ odprowadzał/ nie rychło aż w nocy się wrócił
oyczyznę swoię opuściwszy/ szło do Zakonu. Caesarius libro 12. ca: 57. Kradźież. PRZYKLAD XII. Wilczycá dla złodźieystwá/ wedle zwyczáiu do Pustelniká ktory ią karmił/ wniść sie wstydáłá. 373.
IEdne Pustelnik w maluczkiey Celli/ w ktorey sie ledwie zmieśćić mogł/ miszkał: o ktorym to powiádaią/ iż wilczycá gdy miałieść przychodziłá/ y przed nim stałá: po wźięćiu posilenia/ co zostáło chlebá iáko za obrok bráłá/ y ręce iego lizáłá/ y ták iakoby odpráwiwszy posługę/ y wźiąwszy poćiechę odchodźiłá. Trafiło sie iż mąż ś. bratá/ ktory go był náwiedźić przyszedł/ odprowadzał/ nie rychło aż w nocy sie wroćił
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 385
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
