syn Józefa wojewody wendeńskiego, a brat Andrzeja podskarbiego i Jana wojewody witebskiego, kasztelan witebski. Jednę tylko córkę mając z Radziwiłłównej, księżnej żony swojej spłodzoną, która w klasztorze mińskim wielebnych pp. bernardynek, Ludwiny imię mająca, wiek swój skończyła; umarł nie zostawiwszy więcej potomstwa. Tych trzech senatorów grób jest w kościele zamkowym wileńskim, w kaplicy kieżgałłowskiej, którym na pamiątkę wiekopomną dałem ja kamień wielki z nagrobkiem Anno 1709. Dobra jego wielkie były w powiecie lidzkim, jako to: Żyrmuny, Ostrów, Tarnowszczyzna i t. d., które teraz w cudzych ręku zostawione.
Zawisza Jan, wojewoda mścisławski, brat Józefa wojewody wendeńskiego, nie
syn Józefa wojewody wendeńskiego, a brat Andrzeja podskarbiego i Jana wojewody witebskiego, kasztelan witebski. Jednę tylko córkę mając z Radziwiłłównéj, księżnéj żony swojéj spłodzoną, która w klasztorze mińskim wielebnych pp. bernardynek, Ludwiny imie mająca, wiek swój skończyła; umarł nie zostawiwszy więcéj potomstwa. Tych trzech senatorów grób jest w kościele zamkowym wileńskim, w kaplicy kieżgałłowskiéj, którym na pamiątkę wiekopomną dałem ja kamień wielki z nagrobkiem Anno 1709. Dobra jego wielkie były w powiecie lidzkim, jako to: Żyrmuny, Ostrów, Tarnowszczyzna i t. d., które teraz w cudzych ręku zostawione.
Zawisza Jan, wojewoda mścisławski, brat Józefa wojewody wendeńskiego, nie
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 6
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
niedziel, gdzie Paszkowski, strażnik polny, z Buchowieckim podczaszym, teraźniejszym pisarzem ziemskim brzeskim, skłócili się o ekspensowane przez siebie piechoty brzeskiej pieniądze. Pozwali się do sądów regimentarskich, w kto-
rych się Paszkowski wylikwidował, a Buchowiecki został winien piechocie brzeskiej pięć tysięcy zł. Był ten dekret regimentarski przy innej sprawie w trybunale skarbowym wileńskim aprobowany, mógłbym się o tę sumę upomnieć, ale zaniedbałem tej pretensji.
W tym czasie książę Wiśniowiecki, regimentarz lit., przysłał uniwersał swój drukowany do obozu naszego, animując do jedności i posłuszeństwa komendzie swojej, a oraz do rekognicji króla imci Augusta, a po wyrażonych pełnych afektu swego kontestacjach, groził na
niedziel, gdzie Paszkowski, strażnik polny, z Buchowieckim podczaszym, teraźniejszym pisarzem ziemskim brzeskim, skłócili się o ekspensowane przez siebie piechoty brzeskiej pieniądze. Pozwali się do sądów regimentarskich, w któ-
rych się Paszkowski wylikwidował, a Buchowiecki został winien piechocie brzeskiej pięć tysięcy zł. Był ten dekret regimentarski przy innej sprawie w trybunale skarbowym wileńskim aprobowany, mógłbym się o tę sumę upomnieć, ale zaniedbałem tej pretensji.
W tym czasie książę Wiśniowiecki, regimentarz lit., przysłał uniwersał swój drukowany do obozu naszego, animując do jedności i posłuszeństwa komendzie swojej, a oraz do rekognicji króla jmci Augusta, a po wyrażonych pełnych afektu swego kontestacjach, groził na
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 93
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
która, acz z wielką trudnością, na tym stanęła, że testament Przezdzieckiego, kasztelana inflanckiego, aprobowany, dwadzieścia tysięcy pro dote Gujskiej naznaczone. Gujskiego wszystkie długi, które na tę sprawę zaciągnął, podobno dwa tysiące talerów bitych, obligował się Przezdziecki kredytorom wypłacić, a jemu samemu za pozwolenie na rozwód w konsystorzu wileńskim tysiąc talerów bitych opisał się dać Przezdziecki i tak przez dekret, ale kondyktowy, sprawa zakończona.
Widząc zaś Przezdziecki, że synowicą jego piękna i młoda po rozwodzie pójdzie za mąż i że mimo dekret kondyktowy, może go
przyszły jej mąż o sukcesją pozywać, założył sekretną, mimo wiadomość Gujskiego, od niego apelacją
która, acz z wielką trudnością, na tym stanęła, że testament Przezdzieckiego, kasztelana inflantskiego, aprobowany, dwadzieścia tysięcy pro dote Gujskiej naznaczone. Gujskiego wszystkie długi, które na tę sprawę zaciągnął, podobno dwa tysiące talerów bitych, obligował się Przezdziecki kredytorom wypłacić, a jemu samemu za pozwolenie na rozwód w konsystorzu wileńskim tysiąc talerów bitych opisał się dać Przezdziecki i tak przez dekret, ale kondyktowy, sprawa zakończona.
Widząc zaś Przezdziecki, że synowicą jego piękna i młoda po rozwodzie pójdzie za mąż i że mimo dekret kondyktowy, może go
przyszły jej mąż o sukcesją pozywać, założył sekretną, mimo wiadomość Gujskiego, od niego apelacją
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 163
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
nie intentował w trybunale o to z plebanem procederu, a że roczki septembrowe naówczas sądziły się w Kownie, więc dogadzając rozkazowi matki mojej, pojechałem z tym pastuchem na roczki do Kowna. Była taka rada patronów kowieńskich, aby tego pastucha dać na korporalne konfesaty, na których jeżeli toż samo co i na egzaminie konsystorskim wileńskim wyzna, że go pleban i Rodomański, plebański czeladnik, namawiali na zapalenie dworu, można tedy księdza plebana konwinkować. Abhorrui od tej propozycji. Lubo ksiądz Jarocki napijał się i inne nieprzystojne stanowi swemu akcje czynił, przecież nad tym pastuchem, który mi się zdawał barzo głupim, nie chciało mi się tego znęcania czynić.
nie intentował w trybunale o to z plebanem procederu, a że roczki septembrowe naówczas sądziły się w Kownie, więc dogadzając rozkazowi matki mojej, pojechałem z tym pastuchem na roczki do Kowna. Była taka rada patronów kowieńskich, aby tego pastucha dać na korporalne konfesaty, na których jeżeli toż samo co i na egzaminie konsystorskim wileńskim wyzna, że go pleban i Rodomański, plebański czeladnik, namawiali na zapalenie dworu, można tedy księdza plebana konwinkować. Abhorrui od tej propozycji. Lubo ksiądz Jarocki napijał się i inne nieprzystojne stanowi swemu akcje czynił, przecież nad tym pastuchem, który mi się zdawał barzo głupim, nie chciało mi się tego znęcania czynić.
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 196
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
od dzieci i domu Ogińskich”.
Przeżyła wojewodzina wileńska męża, objęła wszystkie dobra w swoją dyspozycją. Syn też jej, wojewoda trocki, już był umarł. Wojewodzie trocki, a wnuk przerzeczonej wojewodziny wileńskiej, był przy dziadu swoim książęciu Wiśniowieckim, kanclerzu i regimentarzu generalnym wojsk W. Ks. Lit., potem wojewodzie wileńskim, hetmanie wielkim W. Ks. Lit., panie wielkim, nie chcącym się kłócić z domem Ogińskich o dobra wnuka swego. Ta tedy Ogińska, wojewodzina wileńska, między innymi córkami swymi będąc łaskawszą na Teresę, potem Sołłohubową, zapisała jej vigore zapisów swoich na przeżycie otrzymanych od męża wszystkie dobra, a potem wkrótce
od dzieci i domu Ogińskich”.
Przeżyła wojewodzina wileńska męża, objęła wszystkie dobra w swoją dyspozycją. Syn też jej, wojewoda trocki, już był umarł. Wojewodzie trocki, a wnuk przerzeczonej wojewodziny wileńskiej, był przy dziadu swoim książęciu Wiśniowieckim, kanclerzu i regimentarzu generalnym wojsk W. Ks. Lit., potem wojewodzie wileńskim, hetmanie wielkim W. Ks. Lit., panie wielkim, nie chcącym się kłócić z domem Ogińskich o dobra wnuka swego. Ta tedy Ogińska, wojewodzina wileńska, między innymi córkami swymi będąc łaskawszą na Teresę, potem Sołłohubową, zapisała jej vigore zapisów swoich na przeżycie otrzymanych od męża wszystkie dobra, a potem wkrótce
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 315
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
polny W. Ks. Lit., mając Ogińską za sobą, a jako człek zabiegły, spodziewając się z podanej profitować okazji, wyperswadował Sołłohubowi, podskarbiemu wielkiemu W. Ks. Lit. — naówczas z Krzyszpinówną, kasztelanką trocką, primo voto Pakoszową, chorążyną lit,, a potem żoną swoją, rozwiedzionemu w konsystorzu wileńskim, stante jednak apellatione — że nie czekając, ale pewną nadzieją mając ratyfikacji w Rzymie rozwodu swego, ożenił się z Teresą Ogińską, wojewodzanką wileńską, roku 1739. Byłem na tym weselu w Siderce odprawionym, przejeżdżając do Wilna. Wymówić trudno, jakiej była uniżoności i dobroci taż Sołłohubowa, jako z takiej wyprowadzona
polny W. Ks. Lit., mając Ogińską za sobą, a jako człek zabiegły, spodziewając się z podanej profitować okazji, wyperswadował Sołłohubowi, podskarbiemu wielkiemu W. Ks. Lit. — naówczas z Krzyszpinówną, kasztelanką trocką, primo voto Pakoszową, chorążyną lit,, a potem żoną swoją, rozwiedzionemu w konsystorzu wileńskim, stante jednak apellatione — że nie czekając, ale pewną nadzieją mając ratyfikacji w Rzymie rozwodu swego, ożenił się z Teresą Ogińską, wojewodzanką wileńską, roku 1739. Byłem na tym weselu w Siderce odprawionym, przejeżdżając do Wilna. Wymówić trudno, jakiej była uniżoności i dobroci taż Sołłohubowa, jako z takiej wyprowadzona
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 316
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Orłowszczyznę, zapozwał posesorów do przysądzenia sobie tych dóbr jako królewszczyzny. W tej sprawie dylacja poszła, o potem szlachta mścisławska przez kombinacją dała czerw, zł 1000 Zabiełłowi, marszałkowi kowieńskiemu.
Na tejże asesorii była kombinacja Sołłohubowej, wojewodziny brzeskiej, z Ogińskim, pisarzem polnym lit., bratankiem jej, o dobra po wojewodzie wileńskim, ojcu jej a dziadu rodzonym pisarza polnego. Stanęło na tym, że dwakroć sto tysięcy zł i Indurę dożywociem Sołłohubowej asekurowano, a Swisłocz i Bulków, i inne dobra pisarzowi polnemu są ustąpione, przy której kombinacji pisarz polny 70 000 zł, ojcu memu na Bulkowie należących, na siebie przejął.
Nastąpiło potem Boże Narodzenie
Orłowszczyznę, zapozwał posesorów do przysądzenia sobie tych dóbr jako królewszczyzny. W tej sprawie dylacja poszła, o potem szlachta mścisławska przez kombinacją dała czerw, zł 1000 Zabiełłowi, marszałkowi kowieńskiemu.
Na tejże asesorii była kombinacja Sołłohubowej, wojewodziny brzeskiej, z Ogińskim, pisarzem polnym lit., bratankiem jej, o dobra po wojewodzie wileńskim, ojcu jej a dziadu rodzonym pisarza polnego. Stanęło na tym, że dwakroć sto tysięcy zł i Indurę dożywociem Sołłohubowej asekurowano, a Swisłocz i Bulków, i inne dobra pisarzowi polnemu są ustąpione, przy której kombinacji pisarz polny 70 000 zł, ojcu memu na Bulkowie należących, na siebie przejął.
Nastąpiło potem Boże Narodzenie
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 335
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
tegoż ks. plebana zasławskiego, a do chrztu św. trzymana od ip. Piotra Budźlisa i ipani Bladziewiczowej, i ipanny Katarzyny, rodzonej siostry dziada mego. Ta potem Krystyna poszła za Kazimierza Poniatowskiego, strażnika województwa mścisławskiego, ale z nim, nie mając potomstwa, w roku 1695, die 2 septembris w konsystorzu wileńskim rozwiódłszy się, poszła potem za Stanisława Omecińskiego, z którym miała potomstwo, a potem, wdową zostawszy, poszła za Swiejkowskiego, z którym także potomstwo miała. Z niej procedunt: Swiejkowski, generał komendant dubieński, i Swiejkowski, infułat tarnowski.
Tenże dziad mój miał córkę Halszkę, alias Elżbietę, która roku 1670
tegoż ks. plebana zasławskiego, a do chrztu św. trzymana od jp. Piotra Budźlisa i jpani Bladziewiczowej, i jpanny Katarzyny, rodzonej siostry dziada mego. Ta potem Krystyna poszła za Kazimierza Poniatowskiego, strażnika województwa mścisławskiego, ale z nim, nie mając potomstwa, w roku 1695, die 2 septembris w konsystorzu wileńskim rozwiódłszy się, poszła potem za Stanisława Omecińskiego, z którym miała potomstwo, a potem, wdową zostawszy, poszła za Swiejkowskiego, z którym także potomstwo miała. Z niej procedunt: Swiejkowski, generał komendant dubieński, i Swiejkowski, infułat tarnowski.
Tenże dziad mój miał córkę Halszkę, alias Elżbietę, która roku 1670
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 379
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
że ordynacji wydał. Jakoż król wydał instrument komisji de tenore sequenti:
Przewielebnym w Bogu Andrzejowi Stan. Kostce Żałuskiemu, Wieleb. w Bogu Mikołajowi Dembowskiemu kamienieckiemu biskupom; wielmożnym: Janowi Klemensowi Branickiemu, wojewodzie krakowskiemu, hetmanowi wielkiemu koronnemu, Wacławowi Rzewuskiemu, wojewodzie podolskiemu, hetmanowi polnemu koronnemu, który po IW. wojewodzie wileńskim ex stallowedle miejsca województwa swego zasiadać ma, tudzież IW. Michałowi księciu Radziwiłłowi, wojewodzie wileńskiemu, hetmanowi wielkiemu W. Ks. Lit.; urodzonym: Aleksandrowi Stadnickiemu, podkomorzemu podolskiemu, Adamowi Roztkowskiemu, staroście tyszowieckiemu, Andrzejowi Renardowi, staroście różańskiemu, Janowi Szumlańskiemu, chorążemu halickiemu, Stanisławowi Łętowskiemu, podstolemu krakowskiemu,
że ordynacji wydał. Jakoż król wydał instrument komisji de tenore sequenti:
Przewielebnym w Bogu Andrzejowi Stan. Kostce Załuskiemu, Wieleb. w Bogu Mikołajowi Dembowskiemu kamienieckiemu biskupom; wielmożnym: Janowi Klemensowi Branickiemu, wojewodzie krakowskiemu, hetmanowi wielkiemu koronnemu, Wacławowi Rzewuskiemu, wojewodzie podolskiemu, hetmanowi polnemu koronnemu, który po JW. wojewodzie wileńskim ex stallowedle miejsca województwa swego zasiadać ma, tudzież JW. Michałowi księciu Radziwiłłowi, wojewodzie wileńskiemu, hetmanowi wielkiemu W. Ks. Lit.; urodzonym: Aleksandrowi Stadnickiemu, podkomorzemu podolskiemu, Adamowi Rostkowskiemu, staroście tyszowieckiemu, Andrzejowi Renardowi, staroście różańskiemu, Janowi Szumlańskiemu, chorążemu halickiemu, Stanisławowi Łętowskiemu, podstolemu krakowskiemu,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 441
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
do Gdańska. Pisywałem co poczta prawie wiersze do żony mojej, do Zabiełły, łowczego teraźniejszego lit., do Siruciowej, kasztelanowej witebskiej, matki żony mojej, i do Sirucia, kasztelana witebskiego, ojczyma, który mi na obligacje księcia kanclerza barzo był przeciwny. Interea, że miał sprawy swoje w tymże trybunale wileńskim cale mu niepomyślnym, więc dla mnie się politycznie układał i obligował za sprawami swymi. Ja, chcąc mu się zasłużyć, ile możności mojej było, starałem się o dobry sukces spraw jego, które on wszystkie powygrywał.
Był pod ten czas w Wilnie ksiądz Zboiński, kustosz katedralny kujawski, proboszcz trocki, brat rodzony
do Gdańska. Pisywałem co poczta prawie wiersze do żony mojej, do Zabiełły, łowczego teraźniejszego lit., do Siruciowej, kasztelanowej witebskiej, matki żony mojej, i do Sirucia, kasztelana witebskiego, ojczyma, który mi na obligacje księcia kanclerza barzo był przeciwny. Interea, że miał sprawy swoje w tymże trybunale wileńskim cale mu niepomyślnym, więc dla mnie się politycznie układał i obligował za sprawami swymi. Ja, chcąc mu się zasłużyć, ile możności mojej było, starałem się o dobry sukces spraw jego, które on wszystkie powygrywał.
Był pod ten czas w Wilnie ksiądz Zboiński, kustosz katedralny kujawski, proboszcz trocki, brat rodzony
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 564
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
