/ nad wszytkie insze Biskupy jest. EVAGRIVS, Namiestnicy/ mówi/ Biskupa Rzymskiego/ na czwartym Powszechnym Synodzie/ z rozkazania Biskupa swego Leona/ Dioscorowi Patriarsze Aleksandryjskiemu z koła Biskupów wstać/ i stać przed Synodem/ a nie siedzieć/ rozkazują/ i otrzymywają. Tenże/ Dioscorus/ mówi/ obwiniony bywa/ i winien zostaje/ że bez pozwolenia Biskupa Rzymskiego urząd Sędziego na Synodzie Efeskim wtórym obchodził. Tenże/ Biskupom/ mówi/ którzy na Soborze Efeskim wtórym z Dioscorem Soborowali/ Biskup Rzymski występek przebacza/ i do społeczności Powszechnej Cerkwie przyjmuje. Tenże/ Czwartego/ mówi Powszechnego Synodu SS. Ojcowie/ Dioscora jak złośliwca i niezbożnika
/ nád wszytkie insze Biskupy iest. EVAGRIVS, Namiestnicy/ mowi/ Biskupá Rzymskiego/ ná czwartym Powszechnym Synodźie/ z roskazánia Biskupá swego Leoná/ Dioscorowi Pátryársze Alexándriyskiemu z kołá Biskupow wstáć/ y stáć przed Synodem/ á nie śiedźieć/ roskázuią/ y otrzymywáią. Tenże/ Dioscorus/ mowi/ obwiniony bywa/ y winien zostáie/ że bez pozwolenia Biskupá Rzymskiego vrząd Sędźiego ná Synodźie Epheskim wtorym obchodźił. Tenże/ Biskupom/ mowi/ ktorzy ná Soborze Epheskim wtorym z Dioscorem Soborowáli/ Biskup Rzymski występek przebacza/ y do społecznośći Powszechney Cerkwie prziymuie. Tenże/ Czwartego/ mowi Powszechnego Synodu SS. Oycowie/ Dioscorá iák złośliwcá y niezbożniká
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 164
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Haebrejskiej istoty/ Qui percusserit Patrem suum et Matrem: morte moriatur, et, miasto/ aut, jest położono, jak przełożył i Gręcki przekładacz i Łaciński. Tak te słowa Pana Chrystusowe rozumiane być/ i Błog. Apostoł Paweł podawać zda się: gdy mówi/ Ktobykolwiek jadł chleb ten albo pił kielich Pański niegodnie. winien będzie ciała i krwie Pańskiej. Jakoby rzekł/ kto lub tylko same ciało Pana Chrystusowe je niegodnie/ lub tylko samą krew jego pije niegodnie/ z każdego tego[...] osobno i pojedynkiem zaytego/ ciała i krwie Pańskiej jest winien. Także i owo Pana Chrystusowe w sposób przeciwny/ kto lub ciała Syna człowieczego nie je/
Haebreyskiey istoty/ Qui percusserit Patrem suum et Matrem: morte moriatur, et, miásto/ aut, iest położono, iák przełożył y Gręcki przekłádácż y Láćiński. Ták te słowá Páná Christusowe rozumiáne bydź/ y Błog. Apostoł Páweł podáwáć zda sie: gdy mowi/ Ktobykolwiek iadł chleb ten álbo pił kielich Páński niegodnie. winien będźie ciáłá y krwie Páńskiey. Iákoby rzekł/ kto lub tylko sáme ćiáło Páná Christusowe ie niegodnie/ lub tylko samą krew ie^o^ pije niegodnie/ z káżdego tego[...] osobno y poiedynkiem záytego/ ćiáłá y krwie Páńskiey iest winien. Tákże y owo Páná Christusowe w sposob przećiwny/ kto lub ćiáłá Syná cżłowiecżego nie ie/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 170
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
15. v. 2. z Paral: 26 v. 17. 18. 19. CVD XIII. ROKV PO NARÓDZENIV PAŃSKIM, 1617.
Z obiezdżonego precz czart tu zsiadając Jana: Bądź łaskaw prawi Janie, noś już swego Pana. MOnarcha ciemności/ dawny nienawiśnik zbawienia naszego/ za które winien/ i nieodpuszczenie winien jest; bo mu nie rzeczono aby był potępiony: Cudzołożyłeś/ ukradłeś/ dobro cudze obsiadłeś; ale człowiekowi/ będąc pysznym pozayźrzałeś/ gdyż nie jest przyczyna wynoszenia i chełpienia się zajzdrość; ale przeciwnym sposobem pozayźrzenia przyczyna jest pycha/ i niepotrzebna nadętość: tę udław rodzić nie będzie/ ten mówię dawny zazdrośnik
15. v. 2. z Paral: 26 v. 17. 18. 19. CVD XIII. ROKV PO NARODZENIV PANSKIM, 1617.
Z obiezdżonego precz czárt tu zśiádáiąc Ianá: Bądź łáskaw práwi Ianie, noś iuż swego Páná. MOnárchá ćiemnośći/ dawny nienawiśnik zbáwienia nászego/ zá ktore winien/ y nieodpuszczenie winien iest; bo mu nie rzeczono áby był potępiony: Cudzołożyłeś/ vkrádłeś/ dobro cudze obśiadłeś; ále człowiekowi/ bedąc pysznym pozáyźrzałeś/ gdyż nie iest przyczyná wynoszenia y chełpienia się zayzdrość; ále przeciwnym sposobem pozayźrzenia przyczyná iest pychá/ y niepotrzebna nádętość: tę vdław rodźić nie będźie/ ten mowię dawny zazdrośnik
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 132 .
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
kraju i jego poddani nie tchną inszym duchem i nie są do niczego inszego obowiązani, tylko aby się podobali we wszystkim swemu jednemu panu i jego byli skinieniom we wszystkim posłuszni. Lecz naprzeciw widziemy w tej Rzpltej, że tu służba każdego między królem i Rzpltą podzielona koniecznie być musi; zatym idzie, że dobry patriota każdy winien jest z jednej strony Majestatowi miłość i wierność, a oraz z drugiej strony winien jest Rzpltej staranie się o utrzymanie jej powszechnej wolności, jej praw i swobód; i tak musi dzielić się między panem i panią. Tymczasem zaś, ponieważ według tej dawnej i prawdziwej maksymy: wolność ludu nieprzyjemna jest panującym, stąd lnvisa est
kraju i jego poddani nie tchną inszym duchem i nie są do niczego inszego obowiązani, tylko aby się podobali we wszystkim swemu jednemu panu i jego byli skinieniom we wszystkim posłuszni. Lecz naprzeciw widziemy w tej Rzpltej, że tu służba każdego między królem i Rzpltą podzielona koniecznie być musi; zatym idzie, że dobry patryjota każdy winien jest z jednej strony Majestatowi miłość i wierność, a oraz z drugiej strony winien jest Rzpltej staranie się o utrzymanie jej powszechnej wolności, jej praw i swobód; i tak musi dzielić się między panem i panią. Tymczasem zaś, ponieważ według tej dawnej i prawdziwej maksymy: wolność ludu nieprzyjemna jest panującym, stąd lnvisa est
Skrót tekstu: KonSSpos
Strona: 259
Tytuł:
O skutecznym rad sposobie
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1760 a 1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1760
Data wydania (nie później niż):
1763
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma wybrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Juliusz Nowak-Dłużewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
iż ad aequalitatem jego waloru, tyle nie znajduję odwdzięczenia, chyba jedyny afekt.
3. Ponieważ majestátem res data dantis habet, więc jakom osobliwszy cultor godnej Osoby W. M. Pana, tak nie z mniejszą weneracją odbieram to beneficium, z rąk dobroczynnych; za które, że pares gratias oddać nie mogę, winien będę.
4. W tylu wyświadczonych nie zasłużonemu sobie łaskach jedyną tylko uznaję injuriam, iż W. M. Pan tak mię obaerasti beneficiis, że muszę żyć ingrátus, i tak umierać, gdy siły odwdzięcenia przechodzą jego Dobrodziejstwa.
5. Nie mogąc do proporcyj odebranych łask od W. M. Pana pares mu oddać
iż ad aequalitatem jego wáloru, tyle nie znáyduję odwdźięczenia, chybá jedyny áffekt.
3. Ponieważ majestátem res data dantis habet, więc jákom osobliwszy cultor godney Osoby W. M. Páná, ták nie z mnieyszą wenerácyą odbieram to beneficium, z rąk dobroczynnych; zá ktore, że pares gratias oddáć nie mogę, winien będę.
4. W tylu wyświádczonych nie zásłużonemu sobie łáskách jedyną tylko uznáję injuriam, iż W. M. Pan ták mię obaerasti beneficiis, że muszę żyć ingrátus, y ták umieráć, gdy śiły odwdźięcenia przechodzą jego Dobrodźiejstwa.
5. Nie mogąc do proporcyi odebránych łásk od W. M. Páná pares mu oddáć
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: I5v
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
albo owcę/ i zabiłby je/ albo je przedał/ pięć wołów wróci za jednego wołu/ a cztery owce za jednę owcę ( 2. Jeśliby przy podkopywaniu zastany był złodzij/ a ubity będąc umarłby/ kto zabił, nie będzie winien krwie. 3. Jeśliby to po weściu słońca uczynił krwie winien będzie) koniecznie wróci: A jeśli niema/ przedany będzie za złodziejstwo swoje. 4. Jeśli znaleziona będzie w ręku jego rzecz kradziona/ bądź wół/ bądź osieł/ bądź owca/ jeszcze żywe/ we dwój nasób wróci. 5. Gdyby wypasł kto pole/ albo winnicę/ i puściłby bydlę swoje aby
álbo owcę/ y zábiłby je/ álbo je przedał/ pięć wołow wroći zá jednego wołu/ á cztery owce zá jednę owcę ( 2. Iesliby przy podkopywániu zástány był złodźiy/ á ubity będąc umárłby/ kto zábił, nie będźie winien krwie. 3. Iesliby to po weśćiu słońcá uczynił krwie winien będźie) koniecznie wroći: A jesli niema/ przedány będźie zá złodźiejstwo swoje. 4. Iesli ználeżiona będźie w ręku jego rzecz krádźioná/ bądź woł/ bądź ośieł/ bądź owcá/ jeszcze żywe/ we dwoj nasob wroći. 5. Gdyby wypásł kto pole/ álbo winnicę/ y puśćiłby bydlę swoje áby
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 78
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
nie miał? Tego i sam nie neguje, bo prawem obwarowano, że królowi trzy części należą, ergo stanowić może z dzierżawcą każdym o trzy części, ergo dzierżawca postanowieniu uczynić winien dosyć. Pocóż on sinieje? Już tego ekonomiami zwać nie będą, ale starostwem, z którego ratione trzech części tak wiele dzierżawca oddawać będzie winien. Otóż, chociaż się przyłożyło w prawie, aby według miejsca opatrowano starosty i zostawowano taki prowent, za którymby mógł godnie brachium regale tueri. przecię mu nie wczas.
O annatach zasię dziesięcinach, apelacjach, preskrypcjach tak praeindicate dyskuruje, jakoby u niego samego Rzplta była w ręku, jakoby ad nutum jego wszyscy się
nie miał? Tego i sam nie neguje, bo prawem obwarowano, że królowi trzy części należą, ergo stanowić może z dzierżawcą każdym o trzy części, ergo dzierżawca postanowieniu uczynić winien dosyć. Pocóż on sinieje? Już tego ekonomiami zwać nie będą, ale starostwem, z którego ratione trzech części tak wiele dzierżawca oddawać będzie winien. Otóż, chociaż się przyłożyło w prawie, aby według miejsca opatrowano starosty i zostawowano taki prowent, za którymby mógł godnie brachium regale tueri. przecię mu nie wczas.
O annatach zasię dziesięcinach, apelacyach, preskrypcyach tak praeindicate dyskuruje, jakoby u niego samego Rzplta była w ręku, jakoby ad nutum jego wszyscy się
Skrót tekstu: RespCenzCz_III
Strona: 327
Tytuł:
Respons przeciwko niejakiemu cenzorowi
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
. Wszakże powiadam wam: Od tąd ujrzycie Syna człowieczego siedzącego na prawicy mocy Bożej, i przychodzącego na obłokach niebieskich. 65. Tedy Nawyższy Kapłan rozdarł szaty swoje/ mówiąc: Bluźnił! Cóż jeszcze potrzebujemy świadków? Otoście teraz słyszeli bluźnierstwo jego. 66. Cóż się wam zda? A oni odpowiadając/ rzekli: Winien jest śmierci. 67. Tedy plwali na oblicze jego/ i policzkowali go: a drudzy laskami go bili/ 68. Mówiąc: Prorokuj nam CHrystusie/ kto jest ten co cię uderzył. 69
. ALe Piotr siedział przed domem na podwórzu. Tedy przystąpiła do niego jedna dziewka/ mówiąc: I tyś był z
. Wszákże powiádam wam: Od tąd ujrzyćie Syná cżłowiecżego śiedzącego ná práwicy mocy Bożey, y przychodzącego ná obłokách niebieskich. 65. Tedy Nawyższy Kápłan rozdárł száty swoje/ mowiąc: Bluźnił! Coż jeszcże potrzebujemy świádkow? Otośćie teraz słyszeli bluźnierstwo jego. 66. Coż śię wam zda? A oni odpowiádájąc/ rzekli: Winien jest śmierći. 67. Tedy plwáli ná oblicże jego/ y policżkowáli go: á drudzy laskámi go bili/ 68. Mowiąc: Prorokuj nam CHrystuśie/ kto jest ten co ćię uderzył. 69
. ALe Piotr śiedźiał przed domem ná podworzu. Tedy przystąpiłá do niego jedná dźiewká/ mowiąc: Y tyś był z
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 33
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
zaś nieśmiertelny Posłusznego niech uzna swym rozkazom Saula. Bezbożna jest łaskawość, która wten czas wzbudza Serce; gdy BÓG wyciąga zemsty. Już Akimie Więcej się niesprzeciwiaj, ani więcej słowy - Cyt - za twą radą ani pójść mogę, i mowy Niesłucham, roztrząśni: że, więcej Saul, Bogu Abrahama jest winien, niżeli Jonacie Filistynów zwycięzcy, a zatym daj pokoj. z cicha na boku. na boku. Jonatas Akt I. Scena II. Jonatas Akt I. Scena II. Jonatas SCENA III.
ACHIASZ, SAUL, AKIM. AC. DObrze, tak sądź, mów Saulu, bo i twoje życię
záś nieśmiertelny Posłusznego niech uzna swym rozkázom Saulá. Bezbożna iest łáskáwość, ktora wten czás wzbudza Serce; gdy BOG wyciąga zemsty. Już Akimie Więcey się niesprzeciwiay, áni wiecey słowy - Cyt - zá twą rádą áni poyść mogę, i mowy Niesłucham, roztrząśni: że, więcy Saul, Bogu Abráhámá iest winien, niżeli Jonácie Filistynow zwycięzcy, á zátym day pokoy. z cicha ná boku. ná boku. Jonátás Akt I. Scená II. Jonátás Akt I. Scená II. Jonátás SCENA III.
ACHIASZ, SAUL, AKIM. AC. DObrze, ták sądź, mów Saulu, bo i twoie życię
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 6
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
nieczystym stawa/ a byłoby to skryto przed nim/ i dowiedziałby się/ winien jest: 4. Albo/ jeśliby kto przysiągł/ wymówiwszy usty/ że źle albo dobrze uczynił/ O wszystko/ co wymawia człowiek z przysięgą/ a byłoby to skryto przed nim/ i dowiedziałby się potym że winien jest/ w jednej rzeczy z tych. 5. Będąc tedy winien/ w jednej rzeczy z tych/ wyzna grzech swój: 6. I przywiedzie Ofiarę za winę swoję PANU/ za grzech swój którym zgrzeszył/ samicę z drobnego bydła/ Owcę albo kozę za grzech: a oczyści go kapłan od grzechu jego. 7
nieczystym stawa/ á byłoby to skryto przed nim/ y dowiedźiałby śię/ winien jest: 4. Albo/ jesliby kto przyśiągł/ wymowiwszy usty/ że źle álbo dobrze uczynił/ O wszystko/ co wymawia cżłowiek z przyśięgą/ á byłoby to skryto przed nim/ y dowiedźiałby śię potym że winien jest/ w jedney rzeczy z tych. 5. Będąc tedy winien/ w jedney rzeczy z tych/ wyzna grzech swoj: 6. Y przywiedźie Ofiárę zá winę swoję PANU/ zá grżech swoj ktorym zgrzeszył/ sámicę z drobnego bydłá/ Owcę álbo kozę zá grzech: á oczyśći go kápłán od grzechu jego. 7
Skrót tekstu: BG_Kpł
Strona: 105
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Kapłańska
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
