, sławę ludzką szarpiąca, karana była przy obecności pomienionej Ruszkowny pozwanej, że od aktorek Wprzód zaczepiona była alegującej i do zadania Słów niepoczciwych nieznającej i owszem, że pozwana od nich zelżona była, pretendującej. Urząd niniejszy woitowski i ławniczy Krowoderski, wysłuchawszy stron obudwu, oblicznie przed sobą stojących, na lepszy, kto z nich winniejszy jest, świadków zstawić nakazał, po których zstawieniu i wysłuchaniu inquizycji, wyrozumiawszy, że aktorki żadnej przyczyny pozwanej nie dały, a od niej słowy wspomnienia niegodnymi zelzone są, nakazuje, aby pozwana ze dwiema sąmsiadami obiedwie aktorki w domu ich własnym na Błoniu przeprosiła, ze zas niepowsciągliwy język na sławę aktorek nie tylko przed
, sławę ludzką szarpiąca, karana była przy obecności pomienioney Ruszkowny pozwaney, że od aktorek wprzod zaczepiona była alleguiącey y do zadania słow niepoczciwych nieznaiącey y owszem, że pozwana od nich zelżona była, pretenduiącey. Urząd ninieyszy woitowski y ławniczy Krowoderski, wysłuchawszy stron obudwu, oblicznie przed sobą stoiących, na lepszy, kto z nich winnieyszy iest, swiadkow zstawic nakazał, po ktorych zstawieniu y wysłuchaniu inquizycyi, wyrozumiawszy, że aktorki żadney przyczyny pozwaney nie dały, a od niey słowy wspomnienia niegodnymi zelzone są, nakazuie, aby pozwana ze dwiema sąmsiadami obiedwie aktorki w domu ich własnym na Błoniu przeprosiła, ze zas niepowsciągliwy ięzyk na sławę aktorek nie tylko przed
Skrót tekstu: KsKrowUl_3
Strona: 646
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Krowodrza, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Krowodrza
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1701 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
rugowy naznacza im, aby się naprzod przeprosyli i bez przyjaciół pogodzyli, (co się i zaraz przy sądzie stało), a na potym, żeby się zgadzaly, w zgodzie i myłości żyli; a uchowaj Boże, żeby się niezgadzali, abo (Ij. 164)
hałasi robyli, tedy naznaca kary temu kto winniejszy plag 30, w kłodzie abo więzieniu dwie niedzieli siedzieć, wosku do kościoła po 3 funty.
3565. (895) An. D. 1714, d. 21 Novembris. Sąd walny rugowy wsi Kasinie dziedzicznej klasztornej zagajony jest przez opatrznego lakuba Skwarczka, wójta Kasińskiego, i przez opatrznych ławników, przy obecności Przewiel
rugowy naznacza im, aby sie naprzod przeprosyli y bez przyiacioł pogodzyli, (co się y zaraz przy sądzie stało), a na potym, zeby sie zgadzaly, w zgodzie y myłosci zyli; a uchoway Boze, żeby sie niezgadzali, abo (II. 164)
chałasi robyli, tedy naznaca kary temu kto winnieyszy plag 30, w kłodzie abo więzieniu dwie niedzieli siedziec, wosku do koscioła po 3 funty.
3565. (895) An. D. 1714, d. 21 Novembris. Sąd walny rugowy wsi Kasinie dziedziczney klasztorney zagaiony iest przez opatrznego lakuba Skwarczka, woyta Kasinskiego, y przez opatrznych ławnikow, przy obecnosci Przewiel
Skrót tekstu: KsKasUl_3
Strona: 388
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
niż zima, niż czas przyjdzie mroźny, Radź o swoim niedźwiedziu, mój zacny oboźny, Byle mięso ocalić; choć będzie ochudły, Poprawi się niedługo, i w ciało, i w kudły. 493. CHŁOPIEC SIĘ PANU SPRAWUJE
Potłukło się dwóch chłopców; większy, drugi mniejszy; Sądzą panowie obu, który z nich winniejszy. Pyta swego pierwszy pan: „Dlaczegoś, niecnoto, Bił tak małego chłopca?” „Dobrodzieju, o to, Że znieważył Waszeci i mnie też, był bity, Mówiąc przy wszytkich ludziach: i twój pan kiep, i ty.” Ów znowu: „A ty mu co?” „Rzekł
niż zima, niż czas przyjdzie mroźny, Radź o swoim niedźwiedziu, mój zacny oboźny, Byle mięso ocalić; choć będzie ochudły, Poprawi się niedługo, i w ciało, i w kudły. 493. CHŁOPIEC SIĘ PANU SPRAWUJE
Potłukło się dwóch chłopców; większy, drugi mniejszy; Sądzą panowie obu, który z nich winniejszy. Pyta swego pierwszy pan: „Dlaczegoś, niecnoto, Bił tak małego chłopca?” „Dobrodzieju, o to, Że znieważył Waszeci i mnie też, był bity, Mówiąc przy wszytkich ludziach: i twój pan kiep, i ty.” Ów znowu: „A ty mu co?” „Rzekł
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 481
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
męki którą cierpiał/ By żaden z piekła nie wyizrał. Prawo a trudne.
PRzydała się w jednym Mieście straśliwa nowina/ Zginął Kiernos Burmistrzowi/ a Wojtowi Świnia. Potym prawo zagnojono/ staną strony obie/ Jedni mówią świnia winna/ niesła go na sobie. Stanął potym Wójt samosiodm/ wyznał swą osobą/ Mówiąc że winniejszy Kiernos/ bo ją pchał przed sobą Długo o to sporka była/ spierały się strony/ Kłopotu było nie mało/ o marchy ony. Odłożyli na Trybunał potym do Lublina/ One sprawę/ także niewiem jak się dokończyła. O pijanych Ludziach.
RAdbym wiedział co też tacy za pożytek mają/ Którzy owo ustawicznie w
męki ktorą ćierpiał/ By żaden z piekłá nie wyizrał. Prawo a trudne.
PRzydáłá się w iednym Mieśćie stráśliwa nowiná/ Zginął Kiernos Burmistrzowi/ á Woytowi Swiniá. Potym práwo zágnoiono/ stáną strony obie/ Iedni mowią świniá winná/ niesłá go ná sobie. Stánął potym Woyt sámośiodm/ wyznał swą osobą/ Mowiąc że winnieyszy Kiernos/ bo ią pchał przed sobą Długo o to sporká byłá/ spieráły się strony/ Kłopotu było nie mało/ o márchy ony. Odłożyli ná Trybunał potym do Lubliná/ One spráwę/ tákże niewiem iák się dokonczyłá. O piianych Ludźiach.
RAdbym wiedźiał co też tácy zá pożytek máią/ Ktorzy owo vstáwicznie w
Skrót tekstu: NowSow
Strona: E2
Tytuł:
Nowy Sowiźrzał abo raczej Nowyźrzał
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
o lada co wadzić, Także i w odpowiedzi ustawicznie chodzić! Przeprośta się, błaznowie, alboście nie swoi; Wżdyscie wy, chłopi, dobrzy sąsiadkowie moi! Nu, jeno, Sójka bracie, pogodźmy ich teraz, Niech się przy nas przeproszą i obłapią zaraz.
SÓJKA Pódź ty, Matyjaszku, przeproś, jak winniejszy, Skowronka, tyś przyczyną bitwy teraźniejszy!
MATYS Skowronku, odpuścze mi, mój drogi braciszku!
SKOWRONEK Już ci muszę odpuścić, miły towarzysku; Prawda, żeś ci mi dużo cupryńska nadoił, A jeszczem cię na swoje nieszczęście podpoił; Ale cię napominam, żebyś nie był taki: Kiedy sobie podpijasz
o lada co wadzić, Także i w odpowiedzi ustawicznie chodzić! Przeprośta się, błaznowie, alboście nie swoi; Wżdyscie wy, chłopi, dobrzy samsiadkowie moi! Nu, jeno, Sójka bracie, pogodźmy ich teraz, Niech się przy nas przeproszą i obłapią zaraz.
SÓJKA Pódź ty, Matyjaszku, przeproś, jak winniejszy, Skowronka, tyś przyczyną bitwy teraźniejszy!
MATYS Skowronku, odpuśćże mi, moj drogi braciszku!
SKOWRONEK Już ci muszę odpuścić, miły towarzysku; Prawda, żeś ci mi dużo cupryńska nadoił, A jeszczem cię na swoje nieszczęście podpoił; Ale cię napominam, żebyś nie był taki: Kiedy sobie podpijasz
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 157
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
