formy odlane z szczerozłotej spiże, Ułożywszy w skrzyneczkę przy Przymierza Skrzyni, Wyprawili na nowym wozie Filistyni. Więc gdy z katolikami całować sromota Serca, całujże zadki, filistyńskie wota; Kto na starym zakonie wiarę swoję sadzi, Wzgardziwszy nowym z Żydy, niczym się nie żadzi. 447. WINO
Pewne lekarstwo choroby podagry Nogi winnymi okładając lagry, A kogo zbytnie wino okaleczy, Tego zaś lagier z tejże beczki leczy. Z wierzchu wesele, a lekarstwo na dnie. Nie pić go nazbyt, to w nogi nie wpadnie. 448. NA RZEKĘ W LITWIE ŚWIĘTĄ
Pytałem chłopa w Litwie, co dawno pamięta, Jako tę rzekę zową.
formy odlane z szczerozłotej spiże, Ułożywszy w skrzyneczkę przy Przymierza Skrzyni, Wyprawili na nowym wozie Filistyni. Więc gdy z katolikami całować sromota Serca, całujże zadki, filistyńskie wota; Kto na starym zakonie wiarę swoję sadzi, Wzgardziwszy nowym z Żydy, niczym się nie żadzi. 447. WINO
Pewne lekarstwo choroby podagry Nogi winnymi okładając lagry, A kogo zbytnie wino okaleczy, Tego zaś lagier z tejże beczki leczy. Z wierzchu wesele, a lekarstwo na dnie. Nie pić go nazbyt, to w nogi nie wpadnie. 448. NA RZEKĘ W LITWIE ŚWIĘTĄ
Pytałem chłopa w Litwie, co dawno pamięta, Jako tę rzekę zową.
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 380
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
IP. Kaszyca, pisarza przeszłej kadencji mińskiej trybunału głównego W. Ks. Lit., a nexuod więzów otrzymanych dekretów kontumacyjnych uwolni, z nich kwitować będzie et in ultrai nadal procederu z IMcią promowować i popierać nie zechce.
Taki zatem projekt, który nie tylko nam ukrzywdzonym żadnej satysfakcji nie czynił i owszem nas winnymi pokazywał, a do tego samego księcia Radziwiłła, wojewodę wileńskiego, hetmana wielkiego W. Ks. Lit., tak względem słuchania przysiąg deputackich i rugów przy przysiędze, jako też aby hetman sądów wojskowych w Wilnie nie składał i aby żadnej asystencji wojskowej nie miał, opisanie w sobie zawierał. Gdy nie był przyjęty, tedy
JP. Kaszyca, pisarza przeszłej kadencji mińskiej trybunału głównego W. Ks. Lit., a nexuod więzów otrzymanych dekretów kontumacyjnych uwolni, z nich kwitować będzie et in ultrai nadal procederu z JMcią promowować i popierać nie zechce.
Taki zatem projekt, który nie tylko nam ukrzywdzonym żadnej satysfakcji nie czynił i owszem nas winnymi pokazywał, a do tego samego księcia Radziwiłła, wojewodę wileńskiego, hetmana wielkiego W. Ks. Lit., tak względem słuchania przysiąg deputackich i rugów przy przysiędze, jako też aby hetman sądów wojskowych w Wilnie nie składał i aby żadnej asystencji wojskowej nie miał, opisanie w sobie zawierał. Gdy nie był przyjęty, tedy
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 728
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
zakazało mocno Żydom wszytkim a wszytkim/ nie wyimując od tego żadnego/ ani Lekarza/ aby się w szaty Chrześcijańskie nie ubierali: Panom zaś i Przełożonym Państw/ Krain/ i Miast rozkazało/ aby Żyda/ jeśliby przeciwko temu zakazaniu wystąpił/ oto karali. Czego jeśliby nie uczynili/ sami tej zbrodnie mają się stać winnymi. Słowa Sacro sancti Concilij cap. 68. położone te są: Statuimus vt Iudaei vtriusq; sexus in omni Christianorum Prouincia, et in omni tempore, qualitate habitus publicè ab alijs populis distinguantur. Innych wiele praw/ folgując przedsięwziętej krótkości/ opuszczam które Żydom przeklętym nie tylko Kapłańskich szat/ ale i Świetckim ludziom Chrześcijańskim przyzwoitych
zákazáło mocno Zydom wszytkim á wszytkim/ nie wyimuiąc od tego żadnego/ áni Lekárzá/ áby się w száty Chrześćiáńskie nie vbieráli: Pánom záś y Przełożonym Páństw/ Kráin/ y Miast roskazáło/ áby Zydá/ ieśliby przeciwko temu zákazániu wystąpił/ oto karáli. Czego ieśliby nie vczynili/ sámi tey zbrodnie máią się sstáć winnymi. Słowá Sacro sancti Concilij cap. 68. położone te są: Statuimus vt Iudaei vtriusq; sexus in omni Christianorum Prouincia, et in omni tempore, qualitate habitus publicè ab alijs populis distinguantur. Innych wiele praw/ folguiąc przedśięwźiętey krotkośći/ opuszczam ktore Zydom przeklętym nie tylko Kápłáńskich szat/ ále y Swietckim ludźiom Chrześćiáńskim przyzwoitych
Skrót tekstu: SleszDow
Strona: 20
Tytuł:
Jasne dowody o doktorach żydowskich
Autor:
Sebastian Sleszkowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
, my tego wszytkiego, coś jemu kazał czynić, winni się być osądzamy.”
Czemu cesarz zdziwiwszy się, spytał: — „Tego co za przyczyna?”
Powiedzieli: — „W nim żadnej nie masz winy, tylko z zazdrości jest oskarżony; ale my, iżeśmy nie byli rozkazaniu cesarskiemu posłuszni, winnymi się dajemy. A za nim prosząc, to co on cierpieć miał, cierpieć my gotowiśmy.”
Z tych słów cesarz pilno się wywiadował sprawy onego wsadzonego; doszedszy prawdy, owym za dobre mając, puścić go kazawszy, udarował. Usłyszawszy to człowiek Boga się bojący, rzekł: — „Masz-li tem
, my tego wszytkiego, coś jemu kazał czynić, winni się być osądzamy.”
Czemu cesarz zdziwiwszy się, spytał: — „Tego co za przyczyna?”
Powiedzieli: — „W nim żadnéj nie masz winy, tylko z zazdrości jest oskarżony; ale my, iżeśmy nie byli rozkazaniu cesarskiemu posłuszni, winnymi się dajemy. A za nim prosząc, to co on cierpieć miał, cierpieć my gotowiśmy.”
Z tych słów cesarz pilno się wywiadował sprawy onego wsadzonego; doszedszy prawdy, owym za dobre mając, puścić go kazawszy, udarował. Usłyszawszy to człowiek Boga się bojący, rzekł: — „Masz-li tém
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 66
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
zgubą swoją usługowało. W-czym ono tobie powolne jest/ i służy nam choć częstokroć niegodnym i niewdzięcznym/ i złośliwie usługi jego na twoję obrazę używającym. Służy ono nam jednak/ i woli twej dosyć czyni/ ucząc nas jako my rozum/ i wiary światło mający mamy daleko więcej tobie być poddanymi/ i jako winnymi jesteśmy ciebie i za naś/ i za ono chwalić/ słuchać/ szanować/ miłować.
8. Za te wszytkie dobrodziejstwa twoje/ które na wszelkie stworzenie nieprzestając wylewasz Boże mój/ tobie dzięki oddaję wszytkimi siłami moimi/ prosząc abyś nas rozumne stworzenia twoje/ przynamniej przykładem niemego stworzenia tobie służyć/ i ciebie chwalić
zgubą swoią vsługowáło. W-czym ono tobie powolne iest/ i służy nam choć częstokroć niegodnym i niewdźięcznym/ i złośliwie vsługi iego ná twoię obrazę vżywáiącym. Służy ono nam iednák/ i woli twey dosyć czyni/ vcząc nas iáko my rozum/ i wiáry świátło máiący mamy dáleko więcey tobie bydź poddánymi/ i iáko winnymi iestesmy ćiebie i zá naś/ i zá ono chwálić/ słucháć/ szánowáć/ miłowáć.
8. Zá te wszytkie dobrodźieystwá twoie/ ktore ná wszelkie stworzenie nieprzestáiąc wylewasz Boże moy/ tobie dźięki oddáię wszytkimi śiłámi moimi/ prosząc ábyś nas rozumne stworzenia twoie/ przynamniey przykłádem niemego stworzenia tobie służyć/ i ćiebie chwalić
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 463
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
