. księstwa l., potem marszałek nadworny, potem marszałek w. w. księstwa l., na ostatek ku schyłkowi wieku za konsensem króla imci Michała, zbywszy laskę Hilaremu Połubińskiemu, a zostawszy kasztelanem wileńskim, plenus dierum et meritorum za panowania króla imci in primordiis tronu jego, umarł mając lat 94. Ten był wnukiem Józefa, wojewody wendeńskiego, synem Andrzeja podskarbiego. Miał brata jednego jezuitę, Cursus filosophiae w Wilnie fundatora. Żonę miał Katarzynę Tyszkiewiczównę, wojewodziankę mińską, wielkiej piękności oraz i pobożności matronę, z którą zostawił Andrzeja, Jana, Teklę i Zofię. Minister to i senator był Veriducus, którego i majestaty się bały, a
. księstwa l., potém marszałek nadworny, potém marszałek w. w. księstwa l., na ostatek ku schyłkowi wieku za konsensem króla imci Michała, zbywszy laskę Hilaremu Połubińskiemu, a zostawszy kasztelanem wileńskim, plenus dierum et meritorum za panowania króla imci in primordiis tronu jego, umarł mając lat 94. Ten był wnukiem Józefa, wojewody wendeńskiego, synem Andrzeja podskarbiego. Miał brata jednego jezuitę, Cursus filosophiae w Wilnie fundatora. Żonę miał Katarzynę Tyszkiewiczównę, wojewodziankę mińską, wielkiéj piękności oraz i pobożności matronę, z którą zostawił Andrzeja, Jana, Teklę i Zofię. Minister to i senator był Veriducus, którego i majestaty się bały, a
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 7
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
były przez posługę Tetydy Boginiej morskiej wypuszczone, ku robocie w wozie słonecznym. Jakoż i w ten czas je była wypuściła, neiwiedząc że miało być na zgubę wnuka jej. C Niewiedząc te co przyść miało na jej wnuka. To jest Faetonta, bo matkę Faetontowę Klimenę, urodziła była Tetys, stąd że jej wnukiem był Faeton. D Konie pomijały wiatry Eurowe. To jest, wschodnie, które z tejże strony wiały, z której i konie Słoneczne wybiegły: ale daje znać, że wiary były wyścigane od koni. Księgi Wtóre. E A jako bez słusznego ratunku od flagi morskiej. Bierze podobieństwo od czczego i nienaładwoanego okrętu:
były przez posługę Thetydy Boginiey morskiey wypuszczone, ku roboćie w woźie słonecznym. Iákoż y w ten czás ie byłá wypuśćiłá, neiwiedząc że miáło bydź ná zgubę wnuká iey. C Niewiedząc te co przyść miáło ná iey wnuká. To iest Pháetontá, bo mátkę Pháetontowę Klimenę, vrodźiłá byłá Thetys, ztąd że iey wnukiem był Pháeton. D Konie pomiiáły wiátry Eurowe. To iest, wschodnie, ktore z teyże strony wiáły, z ktorey y konie Słoneczne wybiegły: ále daie znáć, że wiáry były wyśćigane od koni. Kśięgi Wtore. E A iáko bez słusznego rátunku od flagi morskiey. Bierze podobieństwo od czczego y nienáłádwoanego okrętu:
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 65
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
ścigał, zniósł, ad pacem petendam przymusił: Burgundyą do Korony Cesarskiej inkorporował, Longobardów uspokoił, i Normannów. W Trajekcie, albo Ultrychcie w Belgium nagłą umarł śmiercią, pogrzebiony w Spirze, w Ko- o Imperium Rzymsko-Niemieckim: Series Cesarzów
ściele Najśw: Panny na swojej fundacyj wraz z Zoną Gisilą, Synem, Wnukiem, i Prawnukiem, według Nagrobka:Filius hic,Pater hic,Avus hic, Proavus iacet isthic. Hasło miał swoje: Omnium mores, tuos inprimis observa.
17. HENRICUS III Niger Konrada II Syn, ukoronowany w Rzymie od Klemensa II. Papieża, Czechów i Węgrów Zwycięzca, kontrowersyj trzech Pretendentów Papiestwa Compositor:
ścigał, zniosł, ad pacem petendam przymusił: Burgundyą do Korony Cesarskiey inkorporował, Longobardow uspokoił, y Normannow. W Traiekcie, albo Ultrychcie w Belgium nagłą umarł śmiercią, pogrzebiony w Spirze, w Ko- o Imperium Rzymsko-Niemieckim: Series Cesarzow
ściele Nayśw: Panny na swoiey fundacyi wraz z Zoną Gisilą, Synem, Wnukiem, y Prawnukiem, według Nagrobka:Filius hic,Pater hic,Avus hic, Proavus iacet isthic. Hasło miał swoie: Omnium mores, tuos inprimis observa.
17. HENRICUS III Niger Konrada II Syn, ukoronowany w Rzymie od Klemensa II. Papieża, Czechow y Węgrow Zwycięsca, kontrowersyi trzech Pretendentow Papiestwa Compositor:
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 515
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
pisarza polnego W. Ks. Lit., naówczas in minorennitate będącego, po śmierci księcia Wiśniowieckiego, dziada jego, wziął go w opiekę. I znowu pod tytułem opieki chciał Sołłohubowej dobra odbierać. Jako zaś Sołłohub był przyjacielem księcia Czartoryskiego, naówczas podkanclerzego lit., tak książę podkanclerzy otrzymuje od króla opiekę nad Ogińskim, wnukiem księcia Wiśniowieckiego, intentuje z wojewodą witebskim w trybunale proceder, który widząc, że księciu Czartoryskiemu nie wydoła, superseduje od
opieki i oddaje młodego Ogińskiego, któremu książę podkanclerzy należytą daje edukacją, już też do lat osimnastu przychodzącemu. Wtem też Sołłohub podskarbi, potem wojewoda brzeski, umarł. Zaczął tedy Ogiński, pisarz polny lit
pisarza polnego W. Ks. Lit., naówczas in minorennitate będącego, po śmierci księcia Wiśniowieckiego, dziada jego, wziął go w opiekę. I znowu pod tytułem opieki chciał Sołłohubowej dobra odbierać. Jako zaś Sołłohub był przyjacielem księcia Czartoryskiego, naówczas podkanclerzego lit., tak książę podkanclerzy otrzymuje od króla opiekę nad Ogińskim, wnukiem księcia Wiśniowieckiego, intentuje z wojewodą witebskim w trybunale proceder, który widząc, że księciu Czartoryskiemu nie wydoła, superseduje od
opieki i oddaje młodego Ogińskiego, któremu książę podkanclerzy należytą daje edukacją, już też do lat osimnastu przychodzącemu. Wtem też Sołłohub podskarbi, potem wojewoda brzeski, umarł. Zaczął tedy Ogiński, pisarz polny lit
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 316
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
przeto w tej sprawie nie może mieć społeczności cum voluntate, które jest Causa amoris, przyczyną miłości/ zaczym nie masz proporcji. Arian.
KIedyby Duch święty pochodził od Ojca i od Syna/ ponieważ Syn rodzi się od Ojca/ a Duch święty od Syna/ moglibyśmy bezpiecznie rzec/ że Duch święty jest wnukiem Boga Ojca/ co się nie godzi. TEOLÓG.
ZE Duch święty pochodzi od Syna/ a Syn od Ojca/ nie idzie zatym aby Duch święty był wnukiem Ojcowskim/ albowiem jeśliby to prawda była/ tedyby Duch święty i Syn/ którzy obadwa od Ojca pochodzą/ byliby sobie Bracią/ i obadwaby byli Synowie
przeto w tey spráwie nie może mieć społecznośći cum voluntate, ktore iest Causa amoris, przyczyną miłośći/ záczym nie mász proporcyey. Aryan.
KIedyby Duch święty pochodźił od Oycá y od Syná/ ponieważ Syn rodźi się od Oycá/ á Duch święty od Syná/ moglibysmy bespiecznie rzec/ że Duch święty iest wnukiem Bogá Oycá/ co się nie godźi. THEOLOG.
ZE Duch święty pochodźi od Syná/ á Syn od Oycá/ nie idźie zátym áby Duch święty był wnukiem Oycowskim/ álbowiem ieśliby to prawdá byłá/ tedyby Duch święty y Syn/ ktorzy obádwá od Oycá pochodzą/ byliby sobie Bráćią/ y obádwáby byli Synowie
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 51
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
pochodził od Ojca i od Syna/ ponieważ Syn rodzi się od Ojca/ a Duch święty od Syna/ moglibyśmy bezpiecznie rzec/ że Duch święty jest wnukiem Boga Ojca/ co się nie godzi. TEOLÓG.
ZE Duch święty pochodzi od Syna/ a Syn od Ojca/ nie idzie zatym aby Duch święty był wnukiem Ojcowskim/ albowiem jeśliby to prawda była/ tedyby Duch święty i Syn/ którzy obadwa od Ojca pochodzą/ byliby sobie Bracią/ i obadwaby byli Synowie Ojcowscy/ za czym jeśli tego Arianie nie pozwolisz/ jakoż nie możesz/ tedy i tego nie możesz mówić/ aby Duch święty tym samym że pochodzi od
pochodźił od Oycá y od Syná/ ponieważ Syn rodźi się od Oycá/ á Duch święty od Syná/ moglibysmy bespiecznie rzec/ że Duch święty iest wnukiem Bogá Oycá/ co się nie godźi. THEOLOG.
ZE Duch święty pochodźi od Syná/ á Syn od Oycá/ nie idźie zátym áby Duch święty był wnukiem Oycowskim/ álbowiem ieśliby to prawdá byłá/ tedyby Duch święty y Syn/ ktorzy obádwá od Oycá pochodzą/ byliby sobie Bráćią/ y obádwáby byli Synowie Oycowscy/ zá czym ieśli tego Aryanie nie pozwolisz/ iákosz nie możesz/ tedy y tego nie możesz mowić/ áby Duch święty tym sámym że pochodźi od
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 51
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
to prawda była/ tedyby Duch święty i Syn/ którzy obadwa od Ojca pochodzą/ byliby sobie Bracią/ i obadwaby byli Synowie Ojcowscy/ za czym jeśli tego Arianie nie pozwolisz/ jakoż nie możesz/ tedy i tego nie możesz mówić/ aby Duch święty tym samym że pochodzi od Syna/ miał być wnukiem Ojcowskim. Punkt wtóry Rozmowy Schismatyk.
NIe czytamy ani w starym ani w Nowym Testamencie/ żeby Duch święty pochodził od Syna/ a czego w piśmie świętym nie masz/ tego twierdzić nie trzeba. TEOLÓG. Ioan: 16.
NIe dobrześ się doczytał Schismatyku/ żeś tego nie dojźrzał co święty Jan napisał/
to prawdá byłá/ tedyby Duch święty y Syn/ ktorzy obádwá od Oycá pochodzą/ byliby sobie Bráćią/ y obádwáby byli Synowie Oycowscy/ zá czym ieśli tego Aryanie nie pozwolisz/ iákosz nie możesz/ tedy y tego nie możesz mowić/ áby Duch święty tym sámym że pochodźi od Syná/ miał bydź wnukiem Oycowskim. Punkt wtory Rozmowy Schismàtyk.
NIe czytamy áni w stárym áni w Nowym Testámenćie/ żeby Duch święty pochodźił od Syná/ á czego w piśmie świętym nie mász/ tego twierdźić nie trzebá. THEOLOG. Ioan: 16.
NIe dobrześ się doczytał Schismátyku/ żeś tego nie doyźrzał co święty Ian nápisał/
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 51
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
było liście, aby się poddali, A jego mocy najmniej nie sprzeczali. Wywodząc możność swoję z potężnością, Do gwiazd przyrównał wojsko niezlicznością: „Jak piasku w morzu, jak na drzewach liście, Takie jest mnóstwo mego wojska iście; Lecz iże jestem pan we wszem łaskawy, Od Boga zawsze zaczynam me sprawy I jestem wnukiem Boga prawdziwego, Wiedzcie, nie kocham bynajmniej hardego! Wy się też woli mojej nie sprzeczajcie, Ale się raczej zarazem poddajcie, Bo gdy uporem iść ze mną nie chcecie, Od miecza mego wszyscy poginiecie I zrównam z ziemią te wasze fortece, Ani mi siowa nikt o to nie rzecze.” Takie tam słowa w
było liście, aby się poddali, A jego mocy najmniej nie sprzeczali. Wywodząc możność swoję z potężnością, Do gwiazd przyrównał wojsko niezlicznością: „Jak piasku w morzu, jak na drzewach liście, Takie jest mnóstwo mego wojska iście; Lecz iże jestem pan we wszem łaskawy, Od Boga zawsze zaczynam me sprawy I jestem wnukiem Boga prawdziwego, Wiedzcie, nie kocham bynajmniej hardego! Wy się też woli mojej nie sprzeczajcie, Ale się raczej zarazem poddajcie, Bo gdy uporem iść ze mną nie chcecie, Od miecza mego wszyscy poginiecie I zrównam z ziemią te wasze fortece, Ani mi siowa nikt o to nie rzecze.” Takie tam słowa w
Skrót tekstu: MakSRelBar_II
Strona: 179
Tytuł:
Relacja Kamieńca wziętego przez Turków w roku 1672 ...
Autor:
Stanisław Makowiecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1672
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1672
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
gdy bliżej przystąpił, i w onym się złocie Przyźrzawszy, stroju swego przypatrzył sromocie: Zadrżał, i spłonął oraz. A tu czasu więcej, Nie zajmując Ulisses: do boku co prędzej Przymkinie mu się, i cicho: czegoż jeszcze dali Czekasz? Tyś Chironowym jużeśmy poznali Uczniem, tyś Nieba Wnukiem i Morza: z ochotą Ciebie cała Grecja, ciebie z swoją flotą Wyglądają Królowie; samej nawet Troje Drżą mury, i na imię upadają twoje. Idź z nami, niech się lęka wiarołomna Ida, Niech się Ociec ucieszy, niech się Matka wstyda Tej bojaźni o ciebie. Już szaty w swym łonie Rozpinał, gdy
gdy bliżey przystąpił, y w onym się złoćie Przyźrzawszy, stroiu swego przypátrzył sromoćie: Zádrżał, y spłonął oraz. A tu czásu więcey, Nie záymuiąc Vlisses: do boku co prędzey Przymkinie mu się, y ćicho: czegoż ieszcze dáli Czekasz? Tyś Chironowym iużeśmy poználi Vczniem, tyś Niebá Wnukiem y Morza: z ochotą Ciebie cáła Grecya, ćiebie z swoią flotą Wyglądáią Krolowie; samey náwet Troie Drżą mury, y ná imię upadáią twoie. Idź z námi, niech się lęka wiárołomna Idá, Niech się Oćiec ućieszy, niech się Mátká wstydá Tey boiáźni o ciebie. Iuż száty w swym łonie Rospinał, gdy
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 146
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
wspaniała Kaplica z drogiego Kamienia od Karola IV. Cesarza ku czci i złożeniu Ciała Z. Wacława w Koronie, którą się in Reges Bohemiae tameczni koronowali Regnantes. Jest blisko Zamku starożytny Klasztor Panieński jeszcze od Borzywoja Ojca Z. Wacława fundowany sub Nomine Z. JERZEGO, gdzie jest pochowany z Z. Ludymillą Babką, i Wnukiem Bohusławem. Ksieni tameczna zażywa Pastorału, jest Princeps S. Romani Imperii, zawsze obecna przy Koronacyj Królowy Czeskiej. EUROPA. O Niemieckim Państwie, mianowicie o Czechach.
Dwie Rewolucje, a raczej awantury to afflixerunt Miasto, jedna Husytów Heretyków Roku 1419. kiedy Nowej Pragi Konsulów i Sędziego oknem z Ratusza wyrzucono. Drugiej rewolucyj
wspaniáła Kaplica z drogiego Kamienia od Karola IV. Cesarza ku czci y złożeniu Ciała S. Wácławá w Koronie, ktorą się in Reges Bohemiae tameczni koronowáli Regnantes. Iest blisko Zamku starożytny Klasztor Panieński ieszcze od Borzywoia Oyca S. Wacławá fundowány sub Nomine S. IERZEGO, gdźie iest pochowány z S. Ludimillą Babką, y Wnukiem Bohusławem. Xięni tameczna záżywa Pastorału, iest Princeps S. Romani Imperii, záwsze obecná przy Koronácyi Krolowy Czeskiey. EUROPA. O Niemieckim Państwie, mianowicie o Czechach.
Dwie Rewolucye, á raczey awantury to afflixerunt Miasto, iedná Husytow Heretykow Roku 1419. kiedy Nowey Prági Konsulow y Sędźiego oknem z Rátusza wyrzucono. Drugiey rewolucyi
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 226
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
