, natychmiast we dzwonki bić kazał, dając znać to populo de mortuo jam principe. Sam zaś clementissimus cardinalis z imcią księdzem kardynałem sekretarzem status przy boku zawsze papieskim ordynującym, tego wieczora zaraz de Monte Cavello do pałaców swoich przeniósł się.
20^go^ ejusdem, senatores et conservatores Romae senatum populumque romanum reprezentujący, uczyniwszy kondolencją imksiędzu kardynałowi wnukowi, wizytowali ciało umarłego, które potem balsamowane było. Tegoż dnia w nocy przeniesiono ciało publice a Monte Cavello do Watykanu, do pałacu, pompa lugubri. In hoc transportu, instituebatur tym sposobem. Wprzódy za ciałem szli częścią na koniach, częścią pieszo, w karocach, gwardie papieskie[...] Ciało same noszone od dwóch mułów
, natychmiast we dzwonki bić kazał, dając znać to populo de mortuo jam principe. Sam zaś clementissimus cardinalis z jmcią księdzem kardynałem sekretarzem status przy boku zawsze papiezkim ordynującym, tego wieczora zaraz de Monte Cavello do pałaców swoich przeniósł się.
20^go^ ejusdem, senatores et conservatores Romae senatum populumque romanum reprezentujący, uczyniwszy kondolencyą jmksiędzu kardynałowi wnukowi, wizytowali ciało umarłego, które potém balsamowane było. Tegoż dnia w nocy przeniesiono ciało publice a Monte Cavello do Watykanu, do pałacu, pompa lugubri. In hoc transportu, instituebatur tym sposobem. Wprzódy za ciałem szli częścią na koniach, częścią pieszo, w karocach, gwardye papiezkie[...] Ciało same noszone od dwóch mułów
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 434
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
Węgier wzięła, i wydała Annę za Grafa Cylijskiego, a Jadwigę za Książęcia Romera w Węgrzech, Żeby zaś Kazimierz[...] Książ Szczeciński Wnuk Kazimierza nie grał o Sieradz. , Kujaw. i Dobrzyńską Ziemie, Ludwik żeby nie odrywał od Polski Prowincyj za konsensem Stanów ukontenował go Dobrzyńską Ziemią, a Władysławowi Książęciu Opolskiemu, także Wnukowi Kazimierza darował Ziemię Rudzką, zwaną teraz Wieluńską, i Zamki Olsztyński, Krzepicki, Brzeznicki, i Bobolicki, ale obadwa przysiąc musieli na poddaństwo Królom Polskim, z kondycją wrócenia tych Księstw do Polski po bezpotomnie zeszłych[...] , o czym Długosz i to przydaje, że po śmierci Kazimierza Sasi odebrali Santok, a Litwa Włodzimierz, i
Węgier wźięła, i wydała Annę za Grafa Cyliiskiego, á Jadwigę za Xiążęćia Romera w Węgrzech, Zeby zaś Kazimierz[...] Xiąż Szczećiński Wnuk Kaźimierza nie grał o Sieradz. , Kujaw. i Dobrzyńską Ziemie, Ludwik żeby nie odrywał od Polski Prowincyi za konsensem Stanów ukontenował go Dobrzyńską Ziemią, á Władysławowi Xiążęćiu Opolskiemu, także Wnukowi Kaźimierza darował Ziemię Rudzką, zwaną teraz Wieluńską, i Zamki Olsztyński, Krzepicki, Brzeznicki, i Bobolicki, ale obadwa przyśiąc muśieli na poddaństwo Królom Polskim, z kondycyą wrócenia tych Xięstw do Polski po bezpotomnie zeszłych[...] , o czym Długosz i to przydaje, że po smierći Kaźimierza Saśi odebrali Santok, á Litwa Włodźimierz, i
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 45
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
wyleje ostatek, Kiedy krzyżowe drzewo z boku zbroczy; Tak więc czerwono wschodząc rano z morza, Wielkie dżdże wkrótce obiecuje zorza.
Niechże-ć się ten rok szczęśliwie powodzi, Niech ci się wiedzie, jako pragniesz sama, Niechaj ci wiosna tak wesoła wschodzi Jak przed upadkiem bywała Adama, Niech ci tak lato wszytko hojnie rodzi Jako wnukowi starego Abrama, Jesień nie szkodzi żadną niepogodą, Ani z ubraną w sople zima brodą.
A Pan, co rocznie kieruje obroty I wszytkich fortun zawiaduje kołem, Niechaj od ciebie oddala kłopoty I dni z wesołym da zażywać czołem, I gospodarskie przeżegna roboty Hojnością w gumnie, w spiżarni, za stołem, I da-
wyleje ostatek, Kiedy krzyżowe drzewo z boku zbroczy; Tak więc czerwono wschodząc rano z morza, Wielkie dżdże wkrótce obiecuje zorza.
Niechże-ć się ten rok szczęśliwie powodzi, Niech ci się wiedzie, jako pragniesz sama, Niechaj ci wiosna tak wesoła wschodzi Jak przed upadkiem bywała Adama, Niech ci tak lato wszytko hojnie rodzi Jako wnukowi starego Abrama, Jesień nie szkodzi żadną niepogodą, Ani z ubraną w sople zima brodą.
A Pan, co rocznie kieruje obroty I wszytkich fortun zawiaduje kołem, Niechaj od ciebie oddala kłopoty I dni z wesołym da zażywać czołem, I gospodarskie przeżegna roboty Hojnością w gumnie, w spiżarni, za stołem, I da-
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 203
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
, Dawszy przyczynę śmierci, dodał miecza: Dydo zaś, kiedy miłość go nie skłoni, Na zgubę własnej swej zażyła dłoni. Dydo Enee Dydo Enee Dydo Enee Dydo Enee Dydo Enee. Dydo Enee Dydo Enee. Dydo Enee. HERMIONE.
CÓrka Menelausza Króla Spartańskiego, z Heleny porwanej spłodzona, którą Tyndarus Dziad poślubił Orestowi Wnukowi swemu za wiadomością, i zezwoleniem Ojca, na ten czas o Helenę Zonę, pod Troją wojującego. Na tej Wojnie gdy Achilles, zdradą Parysa poległ, a Syn jego Pyrrus, na miejsce Ojca zabitego postąpił; Menelausz zapomniawszy o tym, co jego Teszcz w Grecji straktował; Hermionę, Pyrrusowi obiecał: jakoż powróciwszy do
, Dawszy przyczynę śmierći, dodał mieczá: Dydo záś, kiedy miłość go nie skłoni, Ná zgubę własney swey záżyłá dłoni. Dido Æneæ Dido Æneæ Dido Æneæ Dido Æneæ Dido Æneæ. Dido Æneæ Dido Æneæ. Dido Æneæ. HERMIONE.
COrká Meneláuszá Krolá Spártáńskiego, z Heleny porwáney spłodzona, ktorą Tyndárus Dźiad poślubił Orestowi Wnukowi swemu zá wiádomośćią, y zezwoleniem Oycá, ná ten czás o Helenę Zonę, pod Troią woiuiącego. Ná tey Woynie gdy Achilles, zdrádą Párysá poległ, á Syn iego Pyrrus, ná mieysce Oycá zábitego postąpił; Menelausz zápomniawszy o tym, co iego Teszcz w Grecyey ztráktował; Hermionę, Pyrrusowi obiecał: iákosz powroćiwszy do
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 100
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
, z jednej strony sławetnie urodzonym panem Jędrzejem sołtysem nowickim, a z drugiej strony panem Jonem Leszackiem. Który to Andrej sołtys nowicki przyjął do gruntu swego tegoż wyż opisanego Iwana do synowy swojej za syna i zapisał mu połowice swojej części ojczyzny i dziadowizny swojej własny. Połowice jeszcze tejże części tegoż to Iwana zapisuje wnukowi swemu Stefkowi, który to został po nieboszczyku synu jego Waśku. A tę drugą połowice, a czwartą część jego gruntu, temuż to Iwanowi zapisuje wiecznymi czasy i potomkom jego, iż go nikt rujnować nie może. I te ćwierć tegoż to chłopca, a pasierba swego, ma dotrzymać, póki dorośnie do poro
, z jednej strony sławetnie urodzonym panem Jędrzejem sołtysem nowickim, a z drugiej strony panem Jonem Leszackiem. Który to Andrej sołtys nowicki przyjął do gruntu swego tegoż wyż opisanego Iwana do synowy swojej za syna i zapisał mu połowice swojej części ojczyzny i dziadowizny swojej własny. Połowice jeszcze tejże części tegoż to Iwana zapisuje wnukowi swemu Stefkowi, który to został po nieboszczyku synu jego Waśku. A tę drugą połowice, a czwartą część jego gruntu, temuż to Iwanowi zapisuje wiecznymi czasy i potomkom jego, iż go nikt rujnować nie może. I te ćwierć tegoż to chłopca, a pasierba swego, ma dotrzymać, póki dorośnie do poro
Skrót tekstu: KsKlim_1
Strona: 350
Tytuł:
Księga sądowa kresu klimkowskiego_1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1749
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
oświęcimskim. Marszałek synów miał trzech: Jana, który na dworze pańskim umarł bezżenny; Ferdynand miał księżnę Wiśniowieckę, sterilis umarł, Władysław, który pojął wojewodzinę łęczycką cum dispensa. Starościna dobczycka wstąpiła do Teresek w Krakowie, tam umarła, która i do dziśdzień w szacie stoi intacta, ukazywały ją panny zakonne królowi imci i wnukowi jej panu podkomorzemu krakowskiemu, postawili ją między sobą u drzwi, i inszych wielu widziało. Druga siostra Myszkowskiej ... za Wieluniem i ta Stanisława wojskiego wieluńskiego urodziła; ten z Wilczewską, siostrą rodzoną prababy twojej Kłomnickiej, spłodził Gabriela; ten pojął Rogozińskę, ma potomstwo, miał potem Olszowskę, która mu umarła sterilis
oświęcimskim. Marszałek synów miał trzech: Jana, który na dworze pańskim umarł bezżenny; Ferdynand miał księżnę Wiśniowieckę, sterilis umarł, Władysław, który pojął wojewodzinę łęczycką cum dispensa. Starościna dobczycka wstąpiła do Teresek w Krakowie, tam umarła, która i do dziśdzień w szacie stoi intacta, ukazywały ją panny zakonne królowi jmci i wnukowi jej panu podkomorzemu krakowskiemu, postawili ją między sobą u drzwi, i inszych wielu widziało. Druga siostra Myszkowskiej ... za Wieluniem i ta Stanisława wojskiego wieluńskiego urodziła; ten z Wilczewską, siostrą rodzoną prababy twojej Kłomnickiej, spłodził Gabryela; ten pojął Rogozińskę, ma potomstwo, miał potém Olszowskę, która mu umarła sterilis
Skrót tekstu: KoniecZRod
Strona: 200
Tytuł:
Rodowód
Autor:
Zygmunt Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
insze bunty/ ale że nie było żadnego tak znacznego/ jako ten co był przyczyną stracenia Kiozem Baby Cesarskiej/ zdało mi się za rzecz niezdróżną wywodniej podać dowiadomości potomnej tę Historią. Rozdział IIII. ROZDZIAŁ IV Prawdziwa Relacja zamysłów Cesarzowej starej, żony Sołtan Achmeta, a Matki Sołtan Amurata, i Sołtan Ibraima, przeciwko wnukowi swemu Sołtan Mahometowi, który dziś panuje, i o śmierci jej z pomocnikami swemi.
GDy Janczarowie znieśli Sołtan Ibraima/ Sołtan Mahomet Syn jego najstarszy/ mający na ten czas lat dziewięć/ osiadł na Stolicy/ a rządy wszytkie w tym jego dzieciństwie/ zlecono Kiozem Babie jego/ Białejgłowie/ którą lata i doświadczenie w sprawach
insze bunty/ ále że nie było żadnego ták znácznego/ iáko ten co był przyczyną strácenia Kiozem Báby Cesárskiey/ zdáło mi się zá rzecz niezdrożną wywodniey podáć dowiádomośći potomney tę Historią. Rozdźiał IIII. ROZDZIAŁ IV Prawdźiwá Relacya zámysłow Cesárzowey stárey, żony Sołtan Achmetá, á Mátki Sołtan Amurátá, y Sołtan Ibráimá, przećiwko wnukowi swemu Sołtan Máhometowi, ktory dźiś pánuie, y ô śmierći iey z pomocnikámi swemi.
GDy Iánczárowie znieśli Sołtan Ibráimá/ Sołtan Máhomet Syn iego naystárszy/ máiący ná ten czás lát dźiewięć/ ośiadł ná Stolicy/ á rządy wszytkie w tym iego dźiećiństwie/ zlecono Kiozem Bábie iego/ Białeygłowie/ ktorą látá y doświádczenie w spráwách
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 13
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
jest najpierwszym filarem Państwu. fol. 4. Rozdział III. Turcy do posłuszeństwa Cesarzowi należytego przyuczają się, raczej jak do zbawiennej i Duchownej powinności, aniżeli do świeckiego Prawa. fol. 9. Rozdział IV. Prawdziwa relacia zamysłów Cesarzowej starej, Zony Sołtan Achmeta, a Matki Sołtan Amurata, i Sołtan Ibraima, przeciwko Wnukowi swemu Sołtan Mahometowi, który dziś Panuje, i o śmierci jej z pomocnikami swemi. fol. 13. Rozdział V. O wychowaniu Dzieci w Saraju, które potym na pierwsze godności i urzędy stamtąd biorą, i jako to jest takowych ludzi zażywał, których zawsze i podnieść bez zazdrości, i zgubić bez urazy i niebezpieczeństwa
iest naypierwszym filárem Páństwu. fol. 4. Rozdźiał III. Turcy do posłuszeństwá Cesárzowi náleżytego przyuczáią się, ráczey iák do zbawienney y Duchowney powinnośći, ániżeli do świeckiego Práwá. fol. 9. Rozdźiał IV. Prawdźiwá reláciá zámysłow Cesárzowey stárey, Zony Sołtan Achmetá, á Mátki Sołtan Amurátá, y Sołtan Ibráimá, przećiwko Wnukowi swemu Sołtan Máhometowi, ktory dźiś Pánuie, y ô śmierći iey z pomocnikámi swemi. fol. 13. Rozdźiał V. O wychowániu Dźieći w Sáráiu, ktore potym ná pierwsze godnośći y vrzędy ztámtąd biorą, y iáko to iest tákowych ludźi zażywał, ktorych záwsze y podnieść bez zázdrośći, y zgubić bez vrázy y niebespieczeństwá
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 252
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
się na sztych puścić/ I Tatiusa zwolą do Państwa przypuścić. Zmarł Tatius: ty pod moc Romule ująwszy Dwój lud/ gdy prawa knujesz/ Mars przyłbicę zidąwszy. Taką do ojca Bogów/ i ludzi/ rzecz stroi: Już ojcze przystąpił cześ (gdy gruntwoną stoi Rzecz Rzymska pospolita poddana jednemu) Mnie/ i wnukowi zyścić obietnicę swemu/ I pojętego z ziemie osadzić na niebie. Tyś mi w głos rzesząboskąmając koło siebie/ Wszak pomnię/ i wyrok twój/ wziąłem w pamięć/ święty Jeden będzie co z twych rak pójdzie w niebo wzięty: Wyrzekłwś. Niechże wyrok twój stanie wyrokiem Przyzwolił wszehchmogący/ i chmurnym obłokeim Świerne
się na sztych puśćić/ Y Tátiusá zwolą do Páństwá przypuśćić. Zmárł Tátius: ty pod moc Romule viąwszy Dwoy lud/ gdy práwá knuiesz/ Mars przyłbicę zidąwszy. Táką do oycá Bogow/ y ludźi/ rzecz stroi: Iuż oycze przystąpił cześ (gdy grontwoną stoi Rzecz Rzymska pospolita poddána iednemu) Mnie/ y wnukowi zyśćić obietnicę swemu/ Y poiętego z źiemie osadźić ná niebie. Tyś mi w głos rzesząboskąmáiąc koło śiebie/ Wszák pomnię/ y wyrok twoy/ wźiąłem w pámięć/ święty Ieden będźie co z twych rák poydźie w niebo wźięty: Wyrzekłwś. Niechże wyrok twoy stánie wyrokiem Przyzwolił wszehchmogący/ y chmurnym obłokeim Swierne
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 373
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
Danielowej Hulewiczowej, curce swej Aniotce rodzonej, pomienionego jego mości pana Hańskiego do żywota jej legowala. A po zejściu pomienionej jej mości paniej Hulewiczowej tez wszystkie wysz pomienionę dobra, i summę, i dobra swoję dziedzicznę, wieś Kościuszki, tuz jej mości pani Cieklińska legowała i zapisała czasy wiecznemi urodzonemu jego mości panu Wenturemu Hańskiemu, wnukowi swemu, tymże ostatniej woli swej testamentem, o czym ten testament szyrzy świadczy▫. Teraz tedy po zejściu z tego świata pomienionej jej mości paniej Hulewiczowej, ciotki jego mości pana Hańskiego, rodzonej według pomienionego testamentu jej mości panej Cieklińskiej, wysz rzeczony woźny tę wszystkie dobra summą onerowanę i zapisanę wieś Jackiewicze, wieś Malce i
Danieloweÿ Hulewiczoweÿ, curce sweÿ Aniotce rodzoneÿ, pomienionego jego mości pana Hanskiego do zywota ieÿ legowala. A po zeysciu pomienioneÿ jej mości paniey Hulewiczowey tez wszystkie wysz pomienionę dobra, y summę, y dobra swoię dziedzicznę, wies Kosciuszki, tuz jej mości pani Cieklinska legowała y zapisała czasÿ wiecznemi urodzonemu jego mości panu Wenturemu Hanskiemu, wnukowi swemu, tymze ostatnieÿ woli sweÿ testamentem, o czym ten testament szyrzy swiadczÿ▫. Teraz tedy po zeÿsciu s tego swiata pomienioneÿ jej mości paniey Hulewiczoweÿ, ciotki jego mości pana Hanskiego, rodzoneÿ według pomienionego testamentu jej mości paneÿ Cieklinskieÿ, wysz rzeczonÿ woznÿ tę wszystkie dobra sũmą onerowanę y zapisanę wies Jackiewicze, wies Malce y
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 19
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
