Najwyźszemi, bądź w boju, bądź w Pokoju pokazują się preeminencjami Caelo nata notataq; Nomina. Nie wspominam Krakowskich Wojewodów, Wojnickiego, Sondeckiego, Kasztelanów, Podkomorzych Chorążych i innych wysokich Urzędników Krakowskich, tak wiele Buław, Senatorskich Krzeseł, Urzędów Koronnych za naszych i za tamtych lat numerum innumerum Stawam na Mikołaju Generale Podolskim, Wnuku Bernarda Zacnego Urodzonego z Koźmińskiej, i to namieniam. Że tylko dwa przykłady najdują się, jeden za Ludwika Loila, gdy Starszy Brat Biskupem, a Młodszy był Kasztelanem Krakowskim, a za Dni naszych gdy Ją-
drzej i Szczęsny Potocki razem i Kasztelanem i Wojewoda Krakowskim najpierwsze zasiadali Krzesła. Mikołaj Generał Podolski z Czermińskiej z Starożytnej
Náywyźszemi, bądź w boiu, bądź w Pokoiu pokázuią się preeminencyámi Caelo nata notataq; Nomina. Nie wspominám Krákowskich Woiewodow, Woynickiego, Sondeckiego, Kásztelánow, Podkomorzych Chorążych y innych wysokich Urzędnikow Krákowskich, ták wiele Bułáw, Senátorskich Krzeseł, Urzędów Koronnych zá naszych y zá támtych lát numerum innumerum Stáwám ná Mikołáiu Generale Podolskim, Wnuku Bernárdá Zácnego Urodzonego z Koźmińskiey, y to námieniám. Że tylko dwá przykłády náyduią się, ieden zá Ludwiká Loila, gdy Stárszy Brat Biskupem, á Młodszy był Kásztelánem Krákowskim, á zá Dni nászych gdy Ię-
drzey y Szczęsny Potocki rázem y Kásztelánem y Woiewoda Krákowskim náypierwsze zásiádáli Krzesłá. Mikołáy Generáł Podolski z Czerminskiey z Stárożytney
Skrót tekstu: DanOstSwada
Strona: 7
Tytuł:
Swada polska i łacińska t. 1, vol. 2
Autor:
Jan Danejkowicz-Ostrowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1745
Data wydania (nie wcześniej niż):
1745
Data wydania (nie później niż):
1745
knuje? Cały się obruszam na wyrok Tak gwałtowny; i to ci daję do uwagi: Ze gdy twoję krew w synu wylewasz: i mojej Nieprzepuszczasz. SA: Czyliż to podobna, byś ranę Większą na sercu poniósł, niżli skołatane Od żalu Ojca serce? To miej na uwadze; Ze w twym wnuku, własnego Ojciec syna tracę. AK: Jak widzę, toś ty wszystko wyrzucił z pamięci. SA: Tak jest, wybić to z głowy nam dzisia należy: Cóżkolwiek sercu z żalem, odpowie kochanie, Co wdzięczność, co natura, co krew, i sprzyjanie. AK: Przydaj: że nawet nie chcesz
knuie? Cáły się obruszam ná wyrok Ták gwałtowny; i to ci dáię do uwagi: Ze gdy twoię krew w synu wylewasz: i moiey Nieprzepuszczasz. SA: Czyliż to podobna, byś ránę Większą ná sercu poniósł, niżli skołátane Od żalu Oycá serce? To miey ná uwadze; Ze w twym wnuku, własnego Oyciec syná trácę. AK: Ják widzę, toś ty wszystko wyrzucił z pámięci. SA: Ták iest, wybić to z głowy nam dzisia należy: Cożkolwiek sercu z żalem, odpowie kochánie, Co wdzięczność, co náturá, co krew, i sprzyiánie. AK: Przydáy: że náwet nie chcesz
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 32
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
posiadł! A snadź na tym byłby Smoleńsk haku zatym.
Kto nie widzi, jakie giną Pogody nam naszą winą? Ale tępe oko mamy i nic na to my nie dbamy.
A jeślić i Kościół Boży rząd z powagą tu położy, toć filary przy nim drugie obala, tak Caury długie.
Wnuku dawnych w Polsce dziadów, bierz z pobrzeżnych wzór sąsiadów, bo gdzie swobód nie zgubili, skoro Rzymu odstąpili?
On nas Temu wprzód sam spłodził, co w krwi swojej nas odrodził, czemuż wrota mu z Genewą zawieramy ręką lewą?
Oby Duch Twój, mocny Boże, który to sam utrzeć może, jako pierwej
posiadł! A snadź na tym byłby Smoleńsk haku zatym.
Kto nie widzi, jakie giną Pogody nam naszą winą? Ale tępe oko mamy i nic na to my nie dbamy.
A jeślić i Kościół Boży rząd z powagą tu położy, toć filary przy nim drugie obalą, tak Caury długie.
Wnuku dawnych w Polszcze dziadów, bierz z pobrzeżnych wzór sąsiadów, bo gdzie swobód nie zgubili, skoro Rzymu odstąpili?
On nas Temu wprzód sam spłodził, co w krwi swojej nas odrodził, czemuż wrota mu z Genewą zawieramy ręką lewą?
Oby Duch Twój, mocny Boże, który to sam utrzeć może, jako pierwej
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 242
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
