, a wzajem nie jestem kochana! VIII
Kto użyczy głowie mojej wody i oczom moim źrzódła łez, a będę płakała we dnie i w nocy. Jeremiasz 9
Któż mi da, by się głowa w zdroje przemieniła i wód żywych impetem swój dukt prowadziła? Czoło placem, na które deszcz płaczliwy godzi, ani wyspa rozłojom wodnym nie przeszkodzi. O, gdyby oczy moje dwóch rzek postać miały, z jednej studnie dwa stoki wraz by wynikały! Ów zdrój, którym twarz swoją zawsze skrapiał stary, nie ma słusznej ze łzami moimi pomiary. Mniej pomocna i owa woda na me oczy, którą z swych źrzódeł hojnie Andromaches toczy. Wtąż i twoja
, a wzajem nie jestem kochana! VIII
Kto użyczy głowie mojej wody i oczom moim źrzódła łez, a będę płakała we dnie i w nocy. Jeremiasz 9
Któż mi da, by się głowa w zdroje przemieniła i wód żywych impetem swój dukt prowadziła? Czoło placem, na które deszcz płaczliwy godzi, ani wyspa rozłojom wodnym nie przeszkodzi. O, gdyby oczy moje dwóch rzek postać miały, z jednej studnie dwa stoki wraz by wynikały! Ów zdrój, którym twarz swoją zawsze skrapiał stary, nie ma słusznej ze łzami moimi pomiary. Mniej pomocna i owa woda na me oczy, którą z swych źrzódeł hojnie Andromaches toczy. Wtąż i twoja
Skrót tekstu: HugLacPrag
Strona: 48
Tytuł:
Pobożne pragnienia
Autor:
Herman Hugon
Tłumacz:
Aleksander Teodor Lacki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Krzysztof Mrowcewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
głową, w prawej ręce dzban, albo wiadro trzymający. Głowa dla tego nakryta, że za Trajana, podobno Dunaju Orygo nie dobrze zwiedziona,
4 IBERUS Hiszpańska Rzeka, maluje się pod osobą Mężczyzny, z gęby wodę wylewającego, jako na Monecie olim widziano.
5 NIL Rzeka maluje się z Krokodylem, albo koniem wodnym; albo
też wyraża się przez Monstrum Sfinga, z głową, Panieńską, a Ciałem Lwim; którą Starzec ręką trzyma; przez to pokazując, że Nil w tenczas przybywa, gdy Słońce jest w Lwie; ubywa, gdy w Pannie.
6 REN Rzęka, wyraża się figurą starego człeka w koronie z winnego liścia,
głową, w prawey ręce dzbán, albo wiádro trzymaiący. Głowa dla tego nakryta, że za Traiána, podobno Dunaiu Origo nie dobrze zwiedziona,
4 IBERUS Hiszpańská Rzeka, maluie się pod osobą Męszczyzny, z gęby wodę wylewaiącego, iako na Monecie olim widziano.
5 NIL Rzeka maluie się z Krokodylem, albo koniem wodnym; álbo
też wyraża się przez Monstrum Sfinga, z głową, Panieńską, a Ciałem Lwim; ktorą Starzec ręką trzymá; przez to pokazuiąc, że Nil w tenczas przybywa, gdy Słońce iest w Lwie; ubywa, gdy w Pannie.
6 REN Rzęká, wyràża się figurą starego człeka w koronie z winnego liscia,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1164
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
i ziemia miękkie jej da łoże: Niebo nagie od przykrych wiatrów ją zasłoni/ Abo i las zwierzętom drapieżnym obroni: Jednak będąc przy sobie/ i o Bogów pieczy Nic nie wątpiąc/ ogromy głos jakiś człowieczy W tym usłyszy. Stanie tu/ i co za nowina Słucha pilno. Była tam przy tym brzegu trzcina Knieja wodnym Napeom/ przed nawałem kędy Wiatrom się ukrywają. A obiegszy wszędy Te to niedostąpioną około pustynią/ Po agrestach rozwitych/ upatrzy między nią Mały jeden ostrowek/ i wiszem pokrytą Chatę na nim. Cóż wodę: do niej nieprzebytą I brzeg przykry. Ledwie tam aż nierychło na dnie Szereg wielkich kamieni trafunkiem napadnie/ Którędy przejść
y ziemiá miękkie iey da łoże: Niebo nágie od przykrych wiátrow ią zásłoni/ Abo y lás zwierzętom drapieżnym obroni: Iednák będąc przy sobie/ y o Bogow pieczy Nic nie wątpiąc/ ogromy głos iákiś człowieczy W tym vsłyszy. Stánie tu/ y co zá nowiná Słucha pilno. Byłá tám przy tym brzegu trzciná Knieiá wodnym Nápeom/ przed náwáłem kędy Wiátrom się vkrywáią. A obiegszy wszędy Te to niedostąpioną około pustynią/ Po ágrestách rozwitych/ vpátrzy między nią Máły ieden ostrowek/ y wiszem pokrytą Chátę ná nim. Coż wodę: do niey nieprzebytą Y brzeg przykry. Ledwie tám áż nierychło ná dnie Szereg wielkich kámieni tráfunkiem nápádnie/ Ktorędy przeyść
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 50
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
myli/ co się snadnie baczyc może ze kształtu i z opisania obojego. Kosaciec Dziki Kwiatu Żółtego.
Iris Syluestris. Lutea. Iris Palustris Lutea. Pseudoacorum. Gel Lilgen. Trachen wurtz Acker wurtz. wasser schwertel. Gel wasser gilgen. Zielnik D. Symona Syreniusza.
KOsaciec płonny kwiatu żółtego/ który drudzy żółtym Kosacem wodnym mianują. Drudzy fałszywym i omylnym. Inni Koińskim korzeniem: Liście ma prawdziwego Kosacu podobne/ jeno dłuższe i węższe. Ziobra albo grzbietu z obu stron wyniesionego. Kłącza gładkiego/ nie różnego od Kosacu własnego/ dwułokietny/ na tym bywa kwiecia niemało żółtego/ jako na innych Kosacach. Tylko że listeczki ma u wierzchu małe
myli/ co sie snádnie baczyc może ze kształtu y z opisánia oboiego. Kosaćiec Dźiki Kwiátu Zołtego.
Iris Syluestris. Lutea. Iris Palustris Lutea. Pseudoacorum. Gel Lilgen. Trachen wurtz Acker wurtz. wasser schwertel. Gel wasser gilgen. Zielnik D. Symoná Syreniuszá.
KOsaćiec płonny kwiátu żółtego/ ktory drudzy żółtym Kosacem wodnym miánuią. Drudzy fałszywym y omylnym. Ini Koińskim korzeniem: Liście ma prawdźiwego Kosacu podobne/ ieno dłuższe y węższe. Ziobrá álbo grzbietu z obu stron wynieśionego. Kłącza głádkiego/ nie róznego od Kosacu własnego/ dwułokietny/ ná tym bywá kwiećiá niemáło żółtego/ iáko ná inych Kosacách. Tylko że listeczki ma v wierzchu máłe
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 16
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
/ nie jako ogródny/ ciemnozielonego. Korzeń też bielszy/ niżli w wielkim. Także smaku i zapachu wolniejszego od pierwszego. Miejsce.
ROście rad w paciepnych i w cienistych miejscach przy wodach/ i miejscach wilgotnych pod drzewy: w sadach i w ogrodach/ także na łąkach trawistych i wilgotnych. I z tąd go drudzy wodnym Dzięgielem zowią. 4.
Czwarty Dzięgiel ma korzenie miąższe i długie/ z wielą odnóżek. Ten zowią Archangieliką. Ten na swym miejscu osobnym będzie opisany: Wdzięcznie pachniący/ ale nie tak mocno/ jako ogródny: jednak listu jest więtszego i szerszego/ ciemno zielonego/ po ziemi się rozściełającego/ od spodku są szaro błękitne
/ nie iáko ogrodny/ ćiemnoźielonego. Korzeń też bielszy/ niżli w wielkim. Tákże smáku y zapáchu wolnieyszego od pierwszego. Mieysce.
ROśćie rad w paćiepnych y w ćienistych mieyscách przy wodách/ y mieyscách wilgotnych pod drzewy: w sadách y w ogrodách/ tákże ná łąkách trawistych y wilgotnych. Y z tąd go drudzy wodnym Dźięgielem zowią. 4.
Czwarty Dźięgiel ma korzenie miąższe y długie/ z wielą odnożek. Ten zowią Archángieliką. Ten ná swym mieyscu osobnym będźie opisány: Wdźięcznie páchniący/ ále nie ták mocno/ iáko ogrodny: iednák listu iest więtszego y szerszego/ ćiemno źielonego/ po źiemi sie rozśćiełáiącego/ od spodku są száro błękitne
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 86
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Greków/ Libanotis nazwiska dostał/ jakoby rzekł/ Kadzidłów ziele. Liścia Kopru Włoskiego/ tylko szersze/ i miąższejsze/ po ziemi się kołem rozścielające/ a przyjemnie pachniace. Prętu łokietnego/ niekiedy wyższego/ czczego/ gałązkowatego/ w wierzchu ogniste okołki: na tych nasienia białego obficie/ podobnego nasieniu Niedzwiedzej Lapy/ którą też Wodnym barszczem drudzy nazywają. Obłe/ z wierzchu stryfiaste/ smaku ostroprzykrego/ żywicznego/ a żuchane/ język/ i usta sczmi/ i rozpala/ jako Zębne ziele. Wtóry Rozmaryn płodny/ mało pierwszemu nie we wszem podobny. Korzeń z wierzchu czarny/ we wnątrz biały/ i dosyć miąższy/ odnoszki z siebie wydający.
Grekow/ Libanotis názwiská dostał/ iákoby rzekł/ Kádźidłow źiele. Liśćia Kopru Włoskiego/ tylko szyrsze/ y miąższeysze/ po źiemi sie kołem rozśćieláiące/ á przyiemnie pachniace. Prętu łokietnego/ niekiedy wyższego/ cżcżego/ gáłąskowátego/ w wierzchu ogniste okołki: ná tych naśienia białego obfićie/ podobnego naśieniu Niedzwiedzey Lápy/ ktorą też Wodnym barsczem drudzy názywáią. Obłe/ z wierzchu stryfiáste/ smáku ostroprzykrego/ żywicznego/ á żucháne/ ięzyk/ y vstá sczmi/ y rospala/ iáko Zębne źiele. Wtory Rozmáryn płodny/ máło pierwszemu nie we wszem podobny. Korzeń z wierzchu czarny/ we wnątrz biały/ y dosyć miąższy/ odnoszki z śiebie wydáiący.
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 161
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
trzeciej części kwinty dając go trunkiem/ przydawszy do tego Gorczyce białej ćwierć łota. Gliny wywodzi.
W uściech go trzymając/ śliny nad zwyczaj wywodzi. Kaszlu zimnemu.
Kaszel z zimnej przyczyny w miękko warzonym jaju/ używając go/ leczy. Płucom.
Płuca zawrzedżyałe wychędaża i goi. Puchlinie
Puchlinę z ciała wywodzi/ z wodnym to Opichem używając trunkiem. Subetu.
Od Subetu/ albo z głębokiego nad przyrodzenie spania/ wzbudza/ trzymając im go pod nosem/ albo z ognia/ dym i kurzawę z niego w nos im puszczając. Tym sposobem Macice zaduszenie cierpiącym pod nosem trzymany/ albo z niego kurzawę nosem w się biorąc leczy. Macicy za
trzeciey częśći kwinty dáiąc go trunkiem/ przydawszy do tego Gorczyce białey ćwierć łotá. Gliny wywodzi.
W vściech go trzymáiąc/ sliny nád zwyczay wywodźi. Kászlu źimnemu.
Kászel z źimney przyczyny w miękko wárzonym iáiu/ vżywáiąc go/ leczy. Płucom.
Płucá záwrzedżiáłe wychędaża y goi. Puchlinie
Puchlinę z ćiáłá wywodźi/ z wodnym to Opichem vżywáiąc trunkiem. Subetu.
Od Subetu/ álbo z głębokiego nád przyrodzenie spánia/ wzbudza/ trzymáiąc im go pod nosem/ álbo z ogniá/ dym y kurzawę z niego w nos im pusczáiąc. Tym sposobem Máćice záduszenie ćierpiącym pod nosem trzymány/ álbo z niego kurzáwę nosem w się biorąc leczy. Máćicy zá
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 193
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Pleurze.
Pleurę leczy/ i boki bolejące plastrując nim/ i przykładając ciepło. (Dios.) Węże i inną gadzinę z domu wygania.
Węże/ i inne bestie jadowite z domu wygania/ kadząc nim. A którzyby się nim natarli/ broni ich od obraży. (Dios.) Gadzinę zabija/ z wodnym Barzcem a z oliwą go utarszy/ i tym je mażąc/ abo tylko ich tym dotykając. (Dios:) Zębom wyprochniałym.
Zębom wyprochniałym i bolejącym/ jest użyteczny/ kładąc go w nie/ albo i na nie. (Dios.) (Platea.) Muchy i Komory wygania.
Komory i inne bestie
Pleurze.
Pleurę leczy/ y boki boleiące plastruiąc nim/ y przykłádáiąc ćiepło. (Dios.) Węże y iną gádźinę z domu wygánia.
Węże/ y ine bestye iádowite z domu wygania/ kádząc nim. A ktorzyby sie nim nátárli/ broni ich od obráży. (Dios.) Gádźinę zábiia/ z wodnym Barzcem á z oliwą go vtárszy/ y tym ie máżąc/ ábo tylko ich tym dotykáiąc. (Dios:) Zębom wjprochniáłym.
Zębom wyprochniáłym y boleiącym/ iest vżyteczny/ kłádąc go w nie/ álbo y ná nie. (Dios.) (Platea.) Muchy y Komory wygánia.
Komory y ine bestye
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 212
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
się ludziom podali/ w takowe sprosne i obrzydliwe omylności i w błędy przyszli/ z których by byli żywi/ żadnym obyczajem wypleśćby się nie mogli. Patrzymy/ Joannem Ruellius Francus czasów swoich/ człowiek zawołanie uczony/ miedzy wiele innymi błędy w Herbarzu swym (które pilnie Matiolus poznaczył) to ziele Dadziec chciał mieć Rdestem wodnym. Marcus Platearius, za Majeran Creteński/ i tak go mianował: którym tak jest podobny/ jako Pokrzywa Rozmarynowi. Ale o tym dosyć/ ja niechcę żadnego ganić: bo podobno mógłby każdy z nich mieć swe wywody/ którymiby się bronił. Ja tylko tu przestrogę czynię.
Jest i trzecie Eupatorium/
się ludźiom podáli/ w tákowe sprosne y obrzydliwe omylnośći y w błędy przyszli/ z ktorych by byli żywi/ żadnym obyczáiem wypleśćby się nie mogli. Pátrzymy/ Ioannem Ruellius Francus czásow swoich/ człowiek záwołánie vczony/ miedzy wiele innymi błędy w Herbarzu swym (ktore pilnie Mátthiolus poznáczył) to źiele Dadźiec chćiał mieć Rdestem wodnym. Marcus Platearius, zá Máieran Creteński/ y ták go miánował: ktorym ták iest podobny/ iáko Pokrzywá Rozmárynowi. Ale o tym dosyć/ ia niechcę żádnego gánić: bo podobno mogłby káżdy z nich mieć swe wywody/ ktorymiby sie bronił. Ia tylko tu przestrogę czynię.
Iest y trzećie Eupátorium/
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 285
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
nie tak jest potężnych skutków. Acz Paulus Agineta pisze/ że daleko potężniejszych jest stkutków/ niżli samice. Ale to przeciwko myśli i zdaniu Dioscoryda/ i innych zacnych a poważnych Zielopisów. Oprócz żeby w jego stronie samiec była potężniejsza niźli samiec: co się wiele przytrafia. Abo więc Sporysz samica Dioscorydowa/ co my Płonnikiem wodnym mianujemy samcem była/ i tak Egineta rozumiał/ a własny Sporysz samica/ albo Płonnikiem wodnym. Księgi Pierwsze. Zabie Gronka/ abo trzeci Sporysz Rozdz. 98.
Polygonym minus. Herniaria. Herniolla. Millegrania. Corrigiola. Millegrana. Wildt treublen traut. Harn kraut.
TO ziołko które Zabiemigronkami zowiemy/ nie wielkie jest
nie ták iest potężnych skutkow. Acz Paulus Agineta pisze/ że dáleko potężnieyszych iest stkutkow/ niżli sámice. Ale to przećiwko myśli y zdániu Dioscoridá/ y inych zacnych á poważnych Zielopisow. Oprocz żeby w ie^o^ stronie sámiec byłá potężnieysza nizli sámiec: co się wiele przytráfia. Abo więc Sporysz sámicá Dioscoridowá/ co my Płonnikiem wodnym miánuiemy sámcem byłá/ y ták AEginetá rozumiał/ á własny Sporysz sámicá/ álbo Płonnikiem wodnym. Kśięgi Pierwsze. Zábie Gronká/ ábo trzeći Sporysz Rozdź. 98.
Polygonym minus. Herniaria. Herniolla. Millegrania. Corrigiola. Millegrana. Wildt treublen traut. Harn kraut.
TO źiołko ktore Zábiemigronkámi zowiemy/ nie wielkie iest
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 324
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
