zabity, Ze hańbą wieczną został, z swym wojskiem okryty. Lecz mu własnym DAWIDA mieczem scięta głowa, Dla czego Filistynów uciekła połowa. Drugich lud Izraelski, zabijał kaleczył, Czym Saul, schorzałe serce orzeźwił, uleczył. Prżyznając DAWIDOWI, że z BOGIEM przymierze Mieć musi, kiedy triumf w każdej sprawie bierze. O wojno sprawiedliwa gdzież teraz zostawasz? Podobno się z Chrześcijan dzisiejszych najgrawasz. Którzy ani za BOGA, ni całość Ojczyzny, Ni za wiarę, wojując otrzymują blizny. Szczególnie dla Monarchów, chciwości, łakomstwa Rzucamy, Domy, żony, i własne potomstwa. Kiedy jeden drugiemu przez moc bierze Państwa, Nas mają za Instrument zbytków
zábity, Ze hańbą wieczną został, z swym woyskiem okryty. Lecz mu własnym DAWIDA mieczem zcięta głowa, Dla czego Filistynow uciekła połowa. Drugich lud Jzráelski, zábijał káleczył, Czym Saul, schorzáłe serce orzeźwił, uleczył. Prżyznaiąc DAWIDOWI, że z BOGIEM przymierze Mieć musi, kiedy tryumf w każdey spráwie bierze. O woyno spráwiedliwa gdziesz teraz zostáwasz? Podobno się z Chrześcian dzisieyszych náygrawasz. Ktorzy áni zá BOGA, ni cáłość Oyczyzny, Ni zá wiarę, woiuiąc otrzymuią blizny. Szczegulnie dla Monárchow, chciwości, łákomstwa Rzucamy, Domy, żony, y własne potomstwa. Kiedy ieden drugiemu przez moc bierze Państwa, Nas maią zá Instrument zbytkow
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 12
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
inną z wiernym swoim sługą. I tak Arymant szczęśliwie nocną przykryty ciemnością w przyległe lasy wpadłszy, snadnie rąk Kapitańskich uszedł, lubo go blisko tygodnia po onych gęstwinach szukać kazał. Trzeciego dnia w Wiennie stanął Arymant, i do umówionej gospody najbliższej mostu wjechał. Rożgościwszy się, pyta Gospodarza, jeśli się już Król Gondebal z Wojno powrócił? rzecze Gospodarz: że szczęśliwie i z wielkim zwycięstwem, ale zbyt niepocieszne nowiny na powrocie swoim w Domu zastał; a to względem jednej Niewolnicy Włoszki, w której niewypowiedzianie się był zakochał, a ona, niewiedząc za czyją pomocą, z rąk mu uszła, i jak w ziemię przepadła. Na dowód tego
inną z wiernym swoim sługą. Y ták Arymant szczęśliwie nocną przykryty ćiemnośćią w przyległe lasy wpadłszy, snadnie rąk Kapitáńskich uszedł, lubo go blisko tygodnia po onych gęstwinach szukać kazał. Trzeciego dnia w Wiennie stanął Arymant, y do umowioney gospody nayblizszey mostu wiachał. Rożgośćiwszy się, pyta Gospodarza, ieżli się iuż Krol Gondebal z Woyno powrocił? rzecze Gospodarz: że szczęsliwie y z wielkim zwyćięstwem, ále zbyt niepoćieszne nowiny na powrocie swoim w Domu zastał; á to względem iedney Niewolnicy Włoszki, w ktorey niewypowiedźianie się był zakochał, á ona, niewiedząc za czyią pomocą, z rąk mu uszła, y iak w źiemię przepadła. Na dowod tego
Skrót tekstu: UrfeRubJanAwan
Strona: 189
Tytuł:
Awantura albo Historia światowe rewolucje i niestatecznego alternatę szczęścia zamykająca
Autor:
Honoré d'Urfé
Tłumacz:
Jan Karol Rubinkowski
Drukarnia:
Jan Ludwik Nicolai
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
