mu będziesz prawy. Oto dla liczby niezbożnych na ziemi, Ci, co od nich sa w życiu zgorszonemi, Wołać do BOGA pomsty nieprzestaną, Żeby ich słuszną uskromił witaną. Dopieroż, jeźli przez moc i potęgę Ustaw Tyrańskich czcić musieli księgę. Przebiją pewnie swym Niebiosa krżykiem, Ze BÓG sam za nich będzie Wojownikiem. Nie rzeką jednak; chociaż w utrapieniu, Gdzież BÓG; co o swym zapomniał Stworzeniu? Gdzie, co nam przyrzekł pociechę w ucisku, I słodką wieczność obiecywał w żysku? On rozum, on nam umiejętność nadał, Żeby ziemskimi człek bestijmi władał, I tak dowcipnie zrżądził zmysły nasze, Iż mieć na loty
mu będźiesz práwy. Oto dla liczby niezbożnych ná źiemi, Ci, co od nich sa w żyćiu zgorszonemi, Wołać do BOGA pomsty nieprzestaną, Zeby ich słuszną uskromił witaną. Dopieroż, ieźli przez moc i potęgę Vstaw Tyráńskich czćić muśieli kśięgę. Przebiją pewnie swym Niebiosá krżykiem, Ze BOG sam zá nich będźie Woiownikiem. Nie rzeką iednák; chociaż w utrápieniu, Gdźiesz BOG; co o swym zápomniał Stworzeniu? Gdźie, co nam przyrzekł poćiechę w ućisku, I słodką wieczność obiecywał w żysku? On rozum, on nam umieiętność nádał, Zeby źiemskimi człek bestyimi władał, I tak dowćipnie zrżądźił zmysły násze, Iż mieć ná loty
Skrót tekstu: ChrośJob
Strona: 135
Tytuł:
Job cierpiący
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Drukarnia Ojców Scholarum Piarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1705
Data wydania (nie wcześniej niż):
1705
Data wydania (nie później niż):
1705
teraz w ostatni Dzień zguby, nieprzyjaciół choć biczykiem zatni, Jak skoro DAWID swego Pana się poradził, Kilkaset swych żołnierzy rozbiegłych zgromadził: Mocną wiarę z nadzieją wysłał w przedniej straży, Miłość razem z nim poszła, bo ją wiele waży. Poszedł w pogoń z życzliwym sobie ochotnikiem, Śmiały żołnierz, gdy z śmiałym idzie wojownikiem. Wiele Hetman dokaże, choć Rycerstwa trocha, Gdy go każdy z osobna, jako Ojca kocha. Nie trzeba ich zachęcać, ni serca dodawać, Każdy do krwie ostatniej chce przy Wodzu stawać. Nic nie czując że Rosy nocne, mokre, chłodne, Dni gorące bez wody i bez chleba głodne. Czwartego dnia wieczorem
teraz w ostátni Dzień zguby, nieprzyiacioł choć biczykiem zátni, Ják skoro DAWID swego Pana się porádził, Kilkaset swych żołnierzy rozbiegłych zgromadził: Mocną wiárę z nádzieią wysłał w przedniey straży, Miłość rázem z nim poszła, bo ią wiele waży. Poszedł w pogoń z życzliwym sobie ochotnikiem, Smiały żołnierz, gdy z śmiałym idzie wojownikiem. Wiele Hetman dokaże, choć Rycerstwa trocha, Gdy go każdy z osobna, iáko Oyca kocha. Nie trzeba ich záchęcać, ni serca dodáwać, Każdy do krwie ostátniey chce przy Wodzu stáwać. Nic nie czuiąc że Rosy nocne, mokre, chłodne, Dni gorące bez wody y bez chleba głodne. Czwártego dnia wieczorem
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 71
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
Dąbrowska była za Mortęskim, Barbara Starościca Radzyńskiego córka, byla za Michałem Trzcińskim Podkomorzym Pomorskim. O Krzysztofie Dąbrowskim pisze Histor: Polon: Prut: fol: 631, że był Kasztelanem Gdańskim 1490. z Wojanowa się pisał, bo wyżej wspomnieni z Dąbrowki. Felician Dąbrowski w Zakonie naszym Apostołski missyonarz, z Stefanem Czarnieckim sławnym wojownikiem w Danii i Holsacyj pod czas wojny Szwedzkiej, pole obfite miał do Heroicznych dzieł, w których pracach z targawszy siły umarł 1688. wieku swego, 71. miał braci kilku rodzonych i z nich synowców z których jeden był Proboszczem Grudziądzkim 1700. a potym opatem Oliwskim zakonu Cystersów. Dąb
DĄBROWSKI herbu Abdank w Sieradzkim Województwie
Dąbrowska była za Mortęskim, Barbara Starościca Radzyńskiego corka, byla za Michałem Trzćinskim Podkomorzym Pomorskim. O Krysztofie Dąbrowskim pisze Histor: Polon: Pruth: fol: 631, że był Kasztelanem Gdańskim 1490. z Woianowa się pisał, bo wyżey wspomnieni z Dąbrowki. Felician Dąbrowski w Zakonie nászym Apostolski missyonarz, z Stefanem Czarnieckim sławnym woiownikiem w Danii y Holsacyi pod czas woyny Szwedzkiey, pole obfite miał do Heroicznych dzieł, w ktorych pracach z targawszy siły umarł 1688. wieku swego, 71. miał bráći kilku rodzonych y z nich synowcow z ktorych ieden był Proboszczem Grudziądzkim 1700. á potym opatem Oliwskim zakonu Cystersow. Dąb
DĄBROWSKI herbu Abdank w Sieradzkim Woiewodztwie
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 6
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
