/ ze wszystkim naczyniem świątnice/ a będzie się miał ruszyć Obóz/ tedy potym przyjdą Synowie Kaatowi/ aby one rzeczy nieśli: ale się nie będą dotykali Świątnice/ aby nie pomarli: Tać jest posługa Synów Kaatowych przy Namiecie zgromadzenia. 16. Staranie zasię Eleazara Syna Aarona Kapłana będzie o Oliwie do święcenia/ o kadzeniu wonnym/ o Ofierze śniednej ustawicznej/ i o Olejku pomazowania/ doglądanie Przybytku/ i wszystkiego co w nim jest/ i świątnice/ z naczyniami jej. 17.
POtym rzekł PAN do Mojżesza/ i Aarona mówiąc: 18. Nie zatracajcie pokolenia domów Kaatowych z pośrzodku Lewitów. 19. Ale to im uczynicie/ aby żyli
/ ze wszystkim naczyniem świątnice/ á będźie śię miał ruszyć Oboz/ tedy potym przyjdą Synowie Káátowi/ áby one rzecży nieśli: ále śię nie będą dotykáli Swiątnice/ áby nie pomárli: Táć jest posługá Synow Káátowych przy Namiećie zgromádzenia. 16. Stáránie záśię Eleázárá Syná Aároná Kápłáná będźie o Oliwie do święcenia/ o kádzeniu wonnym/ o Ofierze śniedney ustáwicżney/ y o Olejku pomázowánia/ doglądánie Przybytku/ y wszystkiego co w nim jest/ y świątnice/ z naczyniámi jey. 17.
POtym rzekł PAN do Mojzeszá/ y Aároná mowiąc: 18. Nie zátracajćie pokolenia domow Káátowych z pośrzodku Lewitow. 19. Ale to im ucżynićie/ áby żyli
Skrót tekstu: BG_Lb
Strona: 141
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Liczb
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
pułpity/ Brew podnosić/ zbierać skronie/ Mamrzeć pod nos/ tchnąć uczonie. Bo co za korzyść i wdzięki Przynoszą nam te słów dźwięki? Które człeku do połowy Ujmą wieku/ ujmą głowy. Raczej mię ćwicz jak Cekuby Do ostatniej krople zguby Mam spełniać: i co przychodzi W słodkiej Alban pić powodzi. Jako na wonnym Cyterze/ Ukochać w pięknej Cyterze; Wdzięcznym toczyć kniej wejrzeniem/ Pod rozanym siedząc cieniem. Raczej mię ucz jak cukrowem Serce jej hołdować słowem; Śmiać się i wszej krotofile/ Z Synaczkiem jej zażyć mile. A choć na mej letniej głowie W śrebrnej włosy są osnowie/ I znikomy w zeszłej cerze/ Siła mnie czas
pułpity/ Brew podnośić/ zbieráć skronie/ Mamrzeć pod nos/ tchnąć vczonie. Bo co za korzyść y wdźięki Przynoszą nam te słow dźwięki? Ktore człeku do połowy Vymą wieku/ vymą głowy. Ráczey mię cwicz iák Cekuby Do ostátniey krople zguby Mam spełniać: y co przychodźi W słodkiey Alban pić powodźi. Iáko ná wonnym Cytherze/ Vkocháć w piękney Cytherze; Wdźięcznym toczyć kniey weyrzeniem/ Pod rozánym śiedząc ćieniem. Raczey mię ucz iák cukrowem Serce iey hołdowáć słowem; Smiać się y wszey krotofile/ Z Synaczkiem iey záżyć mile. A choć ná mey letniey głowie W śrebrney włosy są osnowie/ I znikomy w zeszłey cerze/ Siłá mnie czás
Skrót tekstu: GawDworz
Strona: 115
Tytuł:
Dworzanki albo epigramata polskie
Autor:
Jan Gawiński
Drukarnia:
Balcer Smieszkowicz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1664
Data wydania (nie wcześniej niż):
1664
Data wydania (nie później niż):
1664
a naśladując jego życia/ cnot/ postów/ czystości/ przykładów/ nabożeństwa/ miłości Boga i bliźniego/ wysoki postępek codzienny czyniła. Przy oddaniu zaś Zakonnej przysięgi/ pokorę/ niskość/ całość sumnienia/ przy wierze świętej/ i posłuszeństwie Zakonnym/ Oblubieńcowi ofiarowała. Zaczym nie tylko w rozkwitłych cnotach obfitowała/ ale i w wonnym życiu/ każdemu wdzięczną/ i godną uczciwości stawała się. Żywot B. Agnieszki z Senny.
Na ostatek za żywota/ i po śmierci/ wsławiał ją Pan Bóg roźlicznemi darami/ łask i cudów Świętym należących. Pochowana odpoczywa w Sennie jako Święta i poślubiona Oblubienica Chrystusowa/ ciesząc przyczyną swoją ludzi utrapionych. Żywot Błogosławionej Katarzyny
á násláduiąc iego żyćia/ cnot/ postow/ czystośći/ przykłádow/ nabożeństwá/ miłośći Bogá y bliźniego/ wysoki postępek codźienny czyniłá. Przy oddániu záś Zakonney przyśięgi/ pokorę/ niskość/ cáłość sumnienia/ przy wierze świętey/ y posłuszeństwie Zakonnym/ Oblubieńcowi ofiárowáłá. Záczym nie tylko w roskwitłych cnotách obfitowáłá/ ále y w wonnym żyćiu/ káżdemu wdźięczną/ y godną vczćiwośći stawáła się. Zywot B. Agnieszki z Senny.
Ná ostátek zá żywotá/ y po śmierći/ wsławiał ią Pan Bog roźlicznemi dárámi/ łask y cudow Swiętym należących. Pochowana odpoczywa w Sennie iáko Swięta y poslubiona Oblubienicá Chrystusowá/ ćiesząc przyczyną swoią ludźi vtrapionych. Zywot Błogosłáwioney Káthárzyny
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 7
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
