się, albo DEO permittente. Jak oślica Baala mogła gadać z dopustu Bożego, tak niektóre Omina i prognostyki, mogły poniekąd pokazać się prawdziwemi, gdy im władza najwyższa i Causa causarum nie broniła, i szatan też wtym laborował, lub omamił swą sprawą ludzi. Wiele tu tych wrożek wyliczę. Machabeusz Król Szkocki z wróżków swoich tę miał asekuracją, iż go ręka uród onego z białogłowy nigdy nie pokona, z tej racyj miał się za nieśmiertelnego; aliści go zabił niejaki Magdufus, który prawdziwie nierodził się z białogłowy, ale był wyrznięty z jej żywota, jako pisze Cardanus de rerum varietate Libro. 16. c. 93. Diodorus
się, albo DEO permittente. Iak oslica Baala mogła gadać z dopustu Bożego, tak niektore Omina y prognostyki, mogły poniekąd pokazać się prawdziwemi, gdy im władza naywyższa y Causa causarum nie broniła, y szatan też wtym laborował, lub omamił swą sprawą ludzi. Wiele tu tych wrożek wylicżę. Machabeusz Krol Szkocki z wrożkow swoich tę miał assekuracyą, iż go ręka urod onego z białogłowy nigdy nie pokona, z tey racyi miał się za nieśmiertelnego; aliści go zabił nieiaki Magduffus, ktory prawdziwie nierodził się z białogłowy, ale był wyrznięty z iey żywota, iako pisze Cardanus de rerum varietate Libro. 16. c. 93. Diodorus
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 43
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
za nieśmiertelnego; aliści go zabił niejaki Magdufus, który prawdziwie nierodził się z białogłowy, ale był wyrznięty z jej żywota, jako pisze Cardanus de rerum varietate Libro. 16. c. 93. Diodorus w Księdze 20. świad- Co to są wróżki, i Prognostyki ich?
czy, iż Amilkar Ateński wódz z wróżków swoich, na wnętrzności bydląt ofiarowanych patrzając, miał sobie uczynioną nadzieję, iż w Syrakuzach Mieście Sycylijskim, które on ściśle był obległ, za trzy dni będzie jadł wieczerzą. Tak się spełniło, bo obywatele oblężeni wypadłszy z miasta, schwytali go, i na wieczerżę zaprowadzili jako niewolnika; pożywał tedy panem doloris, nie Victor
za nieśmiertelnego; aliści go zabił nieiaki Magduffus, ktory prawdziwie nierodził się z białogłowy, ale był wyrznięty z iey żywota, iako pisze Cardanus de rerum varietate Libro. 16. c. 93. Diodorus w Księdze 20. swiad- Co to są wrożki, y Prognostyki ich?
czy, iż Amilkar Ateński wodz z wrożkow swoich, na wnętrzności bydląt ofiarowanych patrzaiąc, miał sobie uczynioną nadzieię, iż w Syrakuzach Mieście Sycyliyskim, ktore on ściśle był obległ, za trzy dni będzie iadł wieczerzą. Tak się spełniło, bo obywatele oblężeni wypadłszy z miasta, schwytali go, y na wieczerżę zaprowadzili iako niewolnika; pożywał tedy panem doloris, nie Victor
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 44
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
z Państwa swego wygnał, 1. Regum 28. tocznać, że byli i wtedy. Wyraźnie zakazuje Bóg do nich się udawać Exodi 28. Anima quae declinaverit ad Magos et ari- O Maleficjum, albo o czarach co mogą?
olos, interficiam illam. Dusza która się skłoni; uda do czarnoksiężników, czarowników, wróżków, wieszczków, zatracę ją. Mówi jeszcze Wszechmocny Pan Deuteronomii Cap: 18. Nec sit maleficus, nec incantator.
Te Maleficium, alias czary; jedne są przez sen, alias usypiające człeka dla okradzenia go, dla strucia, dla porwania niemowlątka, albo uduszenia go, albo nieczystego sprofanowania. Inne są czary miłosne przez
z Państwa swego wygnał, 1. Regum 28. toćznać, że byli y wtedy. Wyraźnie zakazuie Bog do nich się udawać Exodi 28. Anima quae declinaverit ad Magos et ari- O Maleficium, albo o czarach co mogą?
olos, interficiam illam. Dusza ktora się skłoni; uda do czarnoksiężnikow, czarownikow, wrożkow, wieszczkow, zatracę ią. Mowi ieszcze Wszechmocny Pan Deuteronomii Cap: 18. Nec sit maleficus, nec incantator.
Te Maleficium, alias czary; iedne są przez sen, alias usypiaiące człeka dla okradzenia go, dla strucia, dla porwania niemowlątka, albo uduszenia go, albo nieczystego sprofanowaniá. Inne są czary miłosne przez
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 234
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
się nie ożenie. Właśnie takie stawiają na jarząbki cienie, Albo myśliwiec w pierzu uwędziwszy ćwika, Pod nim na głupie ptaki rozjazdu pomyka. Atoli wżdy orli nos i wyniosłe skroni, Oko jasne, gniady włos, rzadko kiedy stroni Od serca wspaniałego; te tylko w Osmanie Znaki były grzeczności. Wkoło niego stanie Zgraja wróżków, kuglarzów, mataczów, trzebieni, Popów, karłów, których on tak wysoko ceni, Że by wolał Babilon, wolał stracić Alep, Niż którego z wałachów; dlatego jak na lep, Posłowie naszy przed Osmanem Osmanowa vista WOJNA CHOCIMSKA
Każdy się rad przymili, każdy przypochlebi Cesarzowi; każdy się rzeże, każdy trzebi
się nie ożenie. Właśnie takie stawiają na jarząbki cienie, Albo myśliwiec w pierzu uwędziwszy ćwika, Pod nim na głupie ptaki rozjazdu pomyka. Atoli wżdy orli nos i wyniosłe skroni, Oko jasne, gniady włos, rzadko kiedy stroni Od serca wspaniałego; te tylko w Osmanie Znaki były grzeczności. Wkoło niego stanie Zgraja wróżków, kuglarzów, mataczów, trzebieni, Popów, karłów, których on tak wysoko ceni, Że by wolał Babilon, wolał stracić Alep, Niż którego z wałachów; dlatego jak na lep, Posłowie naszy przed Osmanem Osmanowa vista WOJNA CHOCIMSKA
Każdy się rad przymili, każdy przypochlebi Cesarzowi; każdy się rzeże, każdy trzebi
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 323
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
kamienie drogie oprawne, świętokradzka ręka wyniosła, i aż do Tartaryj wielkiej zaprowadziła. Bez żadnej czci i honoru, jako u Poganów, ta święta Relikwia była, czego mszcząc się na nich sprawiedliwość Boska, powietrzem ich chłostać poczęła; które gdy codzień górę biorąc, siłą mogiłami wielką liczbę ludzi przysypało, Chan Tatarski, wróżków swoich radził się, co za przyczyna tak ciężkiej w Państwie swoim klęski być mogła; wszyscy się na to żgodzili, ze się Bóg Chrżeściański gniewa na nas, o zabranie czegoś z jego kościołów: poświadczał toż samo, Chrześcijanin w niewolą od nich zabrany i tę wszystkę plagę Boską, na to najbardziej zwalał, że
kámienie drogie opráwne, świętokradzka ręka wyniosłá, y aż do Tártáryi wielkiey zaprowádźiłá. Bez żadney czci y honoru, iáko u Poganow, ta święta Relikwia byłá, czego mszcząc się ná nich spráwiedliwość Boska, powietrzem ich chłostáć poczęłá; ktore gdy codźień gorę biorąc, siłą mogiłámi wielką liczbę ludźi przysypało, Chan Tátárski, wrożkow swoich radźił się, co za przyczyna ták ciężkiey w Páństwie swoim klęski bydź mogłá; wszyscy się ná to żgodźili, ze się Bog Chrżeściański gniewa ná nas, o zabránie czegoś z iego kościołow: poświádczáł toż sámo, Chrześcianin w niewolą od nich zabrany y tę wszystkę plagę Boską, ná to naybárdźiey zwalał, że
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 30
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
