szczęśliwy Przodkiem być w rzeczach/ zna rozum zgodliwy. Cnota/ cześć/ sławę/ i godność w dom wnosi: Szczęście przy cnocie/ sławniej cię wynosi. Jasna to w tobie. bo szczęściem z twej cnoty/ Wniosłeś w Dom Dmitrów przezacne klejnoty. Którym nie mogą zazdrościwe zęby Szkodzić/ bronią ich potężnie Trzy Wręby. Zijże szczęśliwie; a czasy wiecznemi Kwitni Fotuną/ i Cnotami swemi. Jan Kunicki z W. K. Wielmożnemu a Mciwemu Panu, P. JANOWI LAHODOWSKIE^u^ z Lahodowa, Kasztelanowi Wołyńskiemu. etc. etc. Panu swemu Mściwemu, WACLAW KUNICKI z wielkich Kunic/ Obraz Szlachcica Polskiego oddaje i ofiaruje.
DIogenes Sinopeńczyk,
sczęśliwy Przodkiem bydź w rzeczách/ zna rozum zgodliwy. Cnotá/ cześć/ sławę/ y godność w dom wnosi: Sczęśćie przy cnoćie/ sławniey ćię wynośi. Iásna to w tobie. bo sczęśćiem z twey cnoty/ Wniosłeś w Dom Dmitrow przezacne kleynoty. Ktorym nie mogą zazdrośćiwe zęby Szkodzić/ bronią ich potężnie Trzy Wręby. Ziyże sczęśliwie; á czásy wiecznemi Kwitni Fotuną/ y Cnotámi swemi. Ian Kunicki z W. K. Wielmożnemu á Mćiwemu Pánu, P. IANOWI LAHODOWSKIE^u^ z Láhodowá, Kásztellanowi Wołyńskiemu. etc. etc. Pánu swemu Mśćiwemu, WACLAW KVNICKI z wielkich Kunic/ Obraz Szláchćicá Polskiego oddáie y ofiáruie.
DIogenes Sinopeńczyk,
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: 2
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
.
3152. (482) Trzecia — Ktoby przy gromadzie nie beł z poddanich, wini pański kopę powinien dać.
3153. (483) Cwarta — Prawo zakłada winę, ktoby na rugu nie wydał a potem znawiał co takowego, jeśliby co wiedział.
3154. (484) Piąta — Ktoby wręby zatczirał albo odmienieł, podpada plag 10.
3155. (485) Sosta— Prosieła gromada O. Przeora, żeby oddawała rugovi owies w stari korziec gromacky rugowy, czego O. Przeor pozvala. — Fr. Valerianus, prior Crac.
3156. (486) Odprawował się podsędek 22 lanuarii w Kasinie przez brata Crispina
.
3152. (482) Trzecia — Ktoby przi gromadzie nie beł z poddanich, wini panski kopę powinien dac.
3153. (483) Cwarta — Prawo zakłada winę, ktoby na rugu nie wydał a potem znawiał co takowego, iezliby co wiedział.
3154. (484) Piąta — Ktoby wręby zatczirał albo odmienieł, podpada plag 10.
3155. (485) Sosta— Prosieła gromada O. Przeora, zeby oddawała rugovi owies w stari korziec gromacky rugowy, czego O. Przeor pozvala. — Fr. Valerianus, prior Crac.
3156. (486) Odprawował sie podsędek 22 lanuarii w Kasinie przez brata Crispina
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 332
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
Kasińskiego, z siedmią przysięż- (I. 247)
ników: lędrzeja Słowaka, Miska z Piechowkiej, Mikołaja z Kołodzieowkiej, lerzego z Zarębnika, Wojciecha Kanię, ląna Muchy, Stanisława Nowaka.
3170. (500) 1. Postanowiło prawo, iz, ktoby prawa nie uczcił albo do prawa nie stanął, a wręby go doszły, popada winy Pańskiej groszy dwanaście.
3171. (501) 2. Obrani byli od gromady rugownicy: Walenty Wrzecionko i drugi Kasper Ziemianin, ci oddali rug; nic się z łasky Bożej nie znalazło, coby się nie miało P. Bogu i dobrym ludziom podobać.
3172. (502) 3
Kasinskiego, z siedmią przysięz- (I. 247)
nikow: lędrzeia Słowaka, Miska z Piechowkiey, Mikołaia z Kołodzieowkiey, lerzego z Zarębnika, Woyciecha Kanię, ląna Muchy, Stanisława Nowaka.
3170. (500) 1. Postanowiło prawo, iz, ktoby prawa nie uczcił albo do prawa nie stanął, a wręby go doszły, popada winy Panskiey groszy dwanascie.
3171. (501) 2. Obrani byli od gromady rugownicy: Walenty Wrzecionko y drugi Kasper Ziemianin, ci oddali rug; nic sie z łasky Bozey nie znalazło, coby sie nie miało P. Bogu y dobrym ludziom podobac.
3172. (502) 3
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 334
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
słusznym kłopotem; Panie bracie, obiema nic nam po kradzieży, Bierzcie wy z mego boru to tylko, co leży. Ze pnia bez mojej woli niechaj nikt nie ścina, Bo też i mnie tak daje jejmość waszecina, Choć ci jej, by najczęściej, nie ubędzie gęby, Brzucha przybędzie.” Doszły tak wzajemne wręby. 469. NA OSIKOWĄ IZBĘ
Jeden zacny starosta, fozą sobie nową, Zbudował w majętności izbę osikową. Tak powiedał przed nami, że się ani węże, Ani czerw, ani pluskwa w osice nie lęże. Piliśmy w owej izbie, nie myśląc ni o czem; Nazajutrz, aż oblane wszytkie węgły moczem,
słusznym kłopotem; Panie bracie, obiema nic nam po kradzieży, Bierzcie wy z mego boru to tylko, co leży. Ze pnia bez mojej woli niechaj nikt nie ścina, Bo też i mnie tak daje jejmość waszecina, Choć ci jej, by najczęściej, nie ubędzie gęby, Brzucha przybędzie.” Doszły tak wzajemne wręby. 469. NA OSIKOWĄ IZBĘ
Jeden zacny starosta, fozą sobie nową, Zbudował w majętności izbę osikową. Tak powiedał przed nami, że się ani węże, Ani czerw, ani pluskwa w osice nie lęże. Piliśmy w owej izbie, nie myśląc ni o czem; Nazajutrz, aż oblane wszytkie węgły moczem,
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 464
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
