pobożnego Wacława, który udał się do Pana Boga, i przez czas nie mały zamkniony na modlitwie, tandem wyszedłszy z niej, rozerwał fakcję, że wszystkie wojowania sposoby Zawisza stracić musiał, a zatem nadzieje swoich zamysłów przedsięwziętych. Sam z wielą stronnikami wzięty i tej fakcji autorami, zwłaszcza z Władysławem węgierskim królem, Henrykiem księciem wrocławskim i inszymi, zamki powracać musiał i śmierć w nagrodę odebrać (Johan. Dubravius Episc. Olomucensis in histor. Bohaem. Lib. XVIII, fol. 474. Aeneas Sylvius Cardin. Histor. Bohaem. cap. XXVIII, fol. 54) .
Zawisza, który Anno Domini 1386 po śmierci Ludwika króla był od
pobożnego Wacława, który udał się do Pana Boga, i przez czas nie mały zamkniony na modlitwie, tandem wyszedłszy z niéj, rozerwał fakcyę, że wszystkie wojowania sposoby Zawisza stracić musiał, a zatém nadzieje swoich zamysłów przedsięwziętych. Sam z wielą stronnikami wzięty i téj fakcyi autorami, zwłaszcza z Władysławem węgierskim królem, Henrykiem księciem wrocławskim i inszymi, zamki powracać musiał i śmierć w nagrodę odebrać (Johan. Dubravius Episc. Olomucensis in histor. Bohaem. Lib. XVIII, fol. 474. Aeneas Sylvius Cardin. Histor. Bohaem. cap. XXVIII, fol. 54) .
Zawisza, który Anno Domini 1386 po śmierci Ludwika króla był od
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 3
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
. I wiele się tam za ich pracą nawróciło/ tak iż Papież do nich z Reatu pisząc/ ich prace pochwalił/ i za pierwszego w Rusi Biskupa podał Gerarda Zakonu Kaznodziejskiego; jako też pierwszy w Litwie był B. Wit. ichże Zakonu. Ze zaś pod ten czas między Konradem Książęciem Mazowieckim/ i Henrykiem Wrocławskim Książęciem niezgoda była/ dla opieki Bolesława Pudyka/ którego Konrad oraz z Matką do Czerska był przeniósł/ myśląc go zabić; Grzegorz Papież tych Książąt zgody pragnąc/ tymże Zakonnym ludziom to zlecił/ i klątwy na nich wydawać kazał/ jeśliby/ jako przedtym/ Wojska Saracenów i Ruskie na się sprowadzali. 7. Drzewo
. I wiele się tam zá ich pracą nawroćiło/ ták iż Papież do nich z Reátu pisząc/ ich prace pochwalił/ i zá pierwszego w Ruśi Biskupá podał Gerárdá Zakonu Káznodźieyskiego; iáko też pierwszy w Litwie był B. Wit. ichże Zakonu. Ze záś pod ten czás między Konrádem Xiążęćiem Mázowieckim/ i Henrykiem Wrocłáwskim Xiążęćiem niezgodá byłá/ dla opieki Bolesłáwá Pudyká/ ktorego Konrad oraz z Mátką do Czerská był przeniosł/ myśląc go zabić; Grzegorz Papież tych Xiąząt zgody prágnąc/ tymże Zakonnym ludźiom to zlecił/ i klątwy ná nich wydawáć kazał/ ieśliby/ iáko przedtym/ Woyská Sárácenow i Ruskie ná się sprowadzali. 7. Drzewo
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 74
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
