/ które ciepłem swym przyrodzonym stoją dotąd póki go staje; skoro to w nich zniszczeje/ natychmiast one zeschą/ nie inaczej jako ludzie abo bydlęta w starości gasną. Toż widzimy i w moszczach. abo wiem iż jeszcze jest wiele ciepła w nich/ tedy wreją: i wina póki jeszcze mają ciepło w sobie wrodzone tedy trwają: jako skoro wywietrzeje w nich/ alisz zaraz wina kwaśnieją. Przeto dobrze powiedział Galen: iż acetum est vinum mortuū. Ocet/ powiada/ jest wino ale umarłe. Chciał tedy ten Petronius takimże kształtem/ aby najdowało się ciepło przyrodzone w ziemi/ jako i w człowieku/ które to ciepło zagrzewałoby
/ ktore ćiepłem swym przyrodzonym stoią dotąd poki go sstáie; skoro to w nich zniszcżeie/ nátychmiast one zeschą/ nie inácżey iáko ludźie ábo bydlętá w stárośći gásną. Toż widźimy y w moszcżách. ábo wiem iż iescże iest wiele ćiepłá w nich/ tedy wreią: y winá poki ieszcże máią ćiepło w sobie wrodzone tedy trwáią: iáko skoro wywietrzeie w nich/ álisz záraz winá kwáśnieią. Przeto dobrze powiedźiał Gálen: iż acetum est vinum mortuū. Ocet/ powiáda/ iest wino ále vmárłe. Chćiał tedy ten Petronius tákimże kształtem/ áby náydowáło sie ćiepło przyrodzone w źiemi/ iáko y w cżłowieku/ ktore to ćiepło zágrzewáłoby
Skrót tekstu: SykstCiepl
Strona: 92.
Tytuł:
O cieplicach we Skle ksiąg troje
Autor:
Erazm Sykstus
Drukarnia:
Krzysztof Wolbramczyk
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
