Bułgary i Słowak gruby odda Mu śluby. Aż i Sarmata, wziąwszy wzór z brata, da Wisłę pławną pod prawdę jawną.
Twe i Dunaju brzegi, by w maju, słodkim brzmią głosem Pannę stogłosem, gdzie Syna Ona nie spuści z łona i ten herb mają, co tam mieszkają.
O Carogrodzie przy Wronej Wodzie, więc mury owe Konstantynowe bisurman dzierży, co weń nie wierzy? Kacerskie błędy, gdzie wy tak wszędy!
Tybrze wspaniały, ty Panu całejdochowasz wiary, a i Ofiary, bo od swej liczy Rzym obietnicy długie i z dziady olimpijady. 11. Kalliope albo Polio polski wzięty z Eklogi czwartej Wirgiliuszowej
Bułgary i Słowak gruby odda Mu śluby. Aż i Sarmata, wziąwszy wzór z brata, da Wisłę pławną pod prawdę jawną.
Twe i Dunaju brzegi, by w maju, słodkim brzmią głosem Pannę stogłosem, gdzie Syna Ona nie spuści z łona i ten herb mają, co tam mieszkają.
O Carogrodzie przy Wronej Wodzie, więc mury owe Konstantynowe bisurman dzierży, co weń nie wierzy? Kacerskie błędy, gdzie wy tak wszędy!
Tybrze wspaniały, ty Panu całéjdochowasz wiary, a i Ofiary, bo od swej liczy Rzym obietnicy długie i z dziady olimpijady. 11. Kalliope albo Polio polski wzięty z Eklogi czwartej Wirgiliuszowej
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 59
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
. Rozdział 1. O początku końskim, a którzy ludzie naprzód wynaleźli jazdę 2. O naturze, wieku końskim, o głosie, i o lekarstwach z niego 3. O sierściach końskich i znamienowaniach .4. O sierści gniadej i jej różności 5. O cisawej a jej różnościach 6. O siwej 7. O wronej 8. O różnych a mieszanych sierściach 9. O przymiotach końskich dobroć abo złość znaczących 10. O stanie a urodzie 11. Jaki ma być obieran stadnik 12. Co za wady wystrzegać się w stadniku 13. Z jakimi przymioty świerzopa ma być odłączona dla źrebiąt 14. Od wielu a do wielu lat tak koń,
. Rozdział 1. O początku końskim, á ktorzy ludzie naprzod wynálezli iázdę 2. O náturze, wieku końskim, o głośie, y o lekárstwách z niego 3. O śierśćiách końskich y známienowaniach .4. O śierśći gniádey i iey rożnośći 5. O ćisáwey á iey rożnośćiách 6. O śiwey 7. O wroney 8. O rożnych á mieszánych śierśćiách 9. O przymiotách końskich dobroć ábo złość znáczących 10. O stanie á vrodzie 11. Iaki má być obieran stádnik 12. Co zá wády wystrzegáć się w stádniku 13. Z iakimi przymioty świerzopá ma być odłączona dla źrzebiąt 14. Od wielu á do wielu lat ták koń,
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: 5
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
jest przyrodzenia. Szósty szpakowaaty/ takić bywa duży i na pojźrzeniu grzeczny/ ale niech każdy doświadczy/ że szpaczek acz z młodu skokotliwym się pokaże/ ale ku latom zwołowicieje i znikczemnieje/ a za najmniejszą niedozierką wniwecz się obraca/ gdyż dla przymieszania sieła żółci do flegmy/ subtelnym i pieszczonym bywa. Pierwsze. O Wronej. Rozdział 8.
PRzychodząc do wronej sierści/ i tę stądże gdzie i drugie zacząć muszę: Abowiem maść czarna wilgość melancholiczną znaczy/ której ziemny żywioł panuje. Skąd konie takiej sierści bywają wołowici/ ciężcy/ duży/ trwali/ do żartkości niesposobni/ wszakoż tę przypowieść od Włochów ponoszą: Morello o tuto bono,
iest przyrodzenia. Szosty szpakowááty/ tákić bywa duży y ná poyźrzeniu grzeczny/ ále niech káżdy doświádczy/ że szpaczek ácz z młodu skokotliwym się pokaże/ ále ku látom zwołowićieie y znikczemnieie/ á zá naymnieyszą niedoźierką wniwecz się obraca/ gdyż dla przymieszánia śiełá żołći do flegmy/ subtelnym y pieszczonym bywa. Pierwsze. O Wroney. Rozdział 8.
PRzychodząc do wroney śierśći/ y tę stądże gdźie y drugie zácząć muszę: Abowiem máść czarna wilgość melánkoliczną znáczy/ ktorey źiemny żywioł pánuie. Skąd konie tákiey śierśći bywáią wołowići/ ćiężcy/ duży/ trwáli/ do żártkośći niesposobni/ wszákoż tę przypowieść od Włochow ponoszą: Morello o tuto bono,
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Bij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603