ziemny żywioł panuje. Skąd konie takiej sierści bywają wołowici/ ciężcy/ duży/ trwali/ do żartkości niesposobni/ wszakoż tę przypowieść od Włochów ponoszą: Morello o tuto bono, o tuto fello, co miedzy naszemi o białym się mawia/ abo wszytek zgoła dobry/ abo wszytek pies: ale się to rozumieć ma o wronych jako kruk/ i bez żadnej odmiany. Bo o inszych sierściach tej podległych słaba nadzieja być może/ jako bywają myszate/ popielate/ abo jasnowrone nieprawie czarnego włosu/ które jako są i na pojźrzeniu szpetne/ tak też długiego wspominania niegodne: Przyczynę najduję/ przecz ta przypowieść o wronych się włóczy/ że ta wilgość jako
źiemny żywioł pánuie. Skąd konie tákiey śierśći bywáią wołowići/ ćiężcy/ duży/ trwáli/ do żártkośći niesposobni/ wszákoż tę przypowieść od Włochow ponoszą: Morello o tuto bono, o tuto fello, co miedzy nászemi o białym się mawia/ ábo wszytek zgołá dobry/ ábo wszytek pies: ále się to rozumieć ma o wronych iáko kruk/ y bez żadney odmiány. Bo o inszych śierśćiách tey podległych słába nádźieiá być może/ iáko bywáią myszáte/ popieláte/ ábo iásnowrone niepráwie czarnego włosu/ ktore iáko są y ná poyźrzeniu szpetne/ ták też długiego wspominánia niegodne: Przyczynę náyduię/ przecz tá przypowieść o wronych się włoczy/ że tá wilgość iáko
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Bij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
: ale się to rozumieć ma o wronych jako kruk/ i bez żadnej odmiany. Bo o inszych sierściach tej podległych słaba nadzieja być może/ jako bywają myszate/ popielate/ abo jasnowrone nieprawie czarnego włosu/ które jako są i na pojźrzeniu szpetne/ tak też długiego wspominania niegodne: Przyczynę najduję/ przecz ta przypowieść o wronych się włóczy/ że ta wilgość jako medykowie kładą/ nic inszego nie jest/ jedno żółć prawie zgorzała i szczerniała/ smole będąc podobna/ która acz maść przyrodzoną odmienia/ wszakoż przedsię nie odmienia we wszytkim ani wyrzuca gorącości swej. Przeto iż wrony włos pochodzi z tej przypalonej żółci/ tedy uczestnikiem będąc gorącości przyrodzonej/ ma
: ále się to rozumieć ma o wronych iáko kruk/ y bez żadney odmiány. Bo o inszych śierśćiách tey podległych słába nádźieiá być może/ iáko bywáią myszáte/ popieláte/ ábo iásnowrone niepráwie czarnego włosu/ ktore iáko są y ná poyźrzeniu szpetne/ ták też długiego wspominánia niegodne: Przyczynę náyduię/ przecz tá przypowieść o wronych się włoczy/ że tá wilgość iáko medykowie kłádą/ nic inszego nie iest/ iedno żołć práwie zgorzáła y szczerniáła/ smole będąc podobna/ ktora ácz máść przyrodzoną odmienia/ wszákoż przedsię nie odmienia we wszytkim áni wyrzuca gorącośći swey. Przeto iż wrony włos pochodźi z tey przypaloney żołći/ tedy vczestnikiem będąc gorącośći przyrodzoney/ ma
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Bij
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603