ludibrium postronnym narodom nasze sejmiki poszły, gdy je antonomastice zowią: magnum nihil. żeby tedy więcej kongresa nasze nie były wieżą Babel, to jest confusio labii unius, gdy brat braterskiego nie wyrozumiawszy głosu i racji czyni wszystkich przez uporczywą kontradykcyją auctores imperfecti operis. Najpotrzebniejszą tedy rzecz być rozumiem obstruere fontem omnis mali i przy pierwszym wstępie prekaucyją uczynić zbawienną, określić severolaudo ruptores obrad naszych, bo inaczej i ten sejmik periclitabitur, i któż wie, czy finis coronabit opus tak potrzebne i pięknie zaczęte - -
In contra szlachcic.
1. Do tegoż to już rzeczy przychodzą M. Panowie, że nam gęby zamykać każą i wolnej szlachcie wolny głos
ludibrium postronnym narodom nasze sejmiki poszły, gdy je antonomastice zowią: magnum nihil. żeby tedy więcej kongressa nasze nie były wieżą Babel, to jest confusio labii unius, gdy brat braterskiego nie wyrozumiawszy głosu i racyi czyni wszystkich przez uporczywą kontradykcyją auctores imperfecti operis. Najpotrzebniejszą tedy rzecz być rozumiem obstruere fontem omnis mali i przy pierwszym wstępie prekaucyją uczynić zbawienną, okryślić severolaudo ruptores obrad naszych, bo inaczej i ten sejmik periclitabitur, i któż wie, czy finis coronabit opus tak potrzebne i pięknie zaczęte - -
In contra szlachcic.
1. Do tegoż to już rzeczy przychodzą M. Panowie, że nam gęby zamykać każą i wolnej szlachcie wolny głos
Skrót tekstu: BystrzPolRzecz
Strona: 123
Tytuł:
Polak sensat ...
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1730
Data wydania (nie wcześniej niż):
1730
Data wydania (nie później niż):
1730
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Rzeczpospolita w dobie upadku 1700-1740. Wybór źródeł
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Gierowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
, zerwany. Taż sama tego sejmu skazienia przyczyna z Litwy, która sejmów kilka i ostatni przed śmiercią Jana III zerwała, to jest, ciężkie między biskupem i szlachtą z jednej, a wielkim hetmanem litewskim z drugiej strony urazy i nieukojone niesnaski. Zawiszy, staroście mińskiemu, przeszłego coronationis sejmu marszałkowi, witebscy zaraz na wstępie do izby deklarowali posłowie: „Nie zaczynaj, Mci Panie Marszałku, sejmu, nie podnoś laski, bo ten akt cały jest nullitatis i mamy przysięgą stwierdzone instrukcyje, żebyśmy ten sejm zaraz zatłumili w kolebce,
i na żaden tylko konny sejm nie pozwolemy. Tak dla praw stanowienia kreowani posłowie żadnego w Rzplitej nie zostawili
, zerwany. Taż sama tego sejmu skazienia przyczyna z Litwy, która sejmów kilka i ostatni przed śmiercią Jana III zerwała, to jest, ciężkie między biskupem i szlachtą z jednej, a wielkim hetmanem litewskim z drugiej strony urazy i nieukojone niesnaski. Zawiszy, staroście mińskiemu, przeszłego coronationis sejmu marszałkowi, witebscy zaraz na wstępie do izby deklarowali posłowie: „Nie zaczynaj, Mci Panie Marszałku, sejmu, nie podnoś laski, bo ten akt cały jest nullitatis i mamy przysięgą stwierdzone instrukcyje, żebyśmy ten sejm zaraz zatłumili w kolebce,
i na żaden tylko konny sejm nie pozwolemy. Tak dla praw stanowienia kreowani posłowie żadnego w Rzplitej nie zostawili
Skrót tekstu: KonSSpos
Strona: 249
Tytuł:
O skutecznym rad sposobie
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1760 a 1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1760
Data wydania (nie później niż):
1763
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma wybrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Juliusz Nowak-Dłużewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
, na co stojący na gorze Garyzim, odpowiadali, Amen, to jest Fiat: Odtąd ta góra nazwana była Mons benedictionis. Obróciwszy się zaś namienieni Kapłani ku gorze Hebal, na lewej stronie wyliczali 12. przeklęctwa, na nie obserwujących Boskiego Prawa, stąd ta góra nazwana Mons maledictionis. A to uczynili Izraelitowie na pierwszym wstępie Ziemi Świętej. Nie opuszczam tu i Zamku MAGDALUM na brzegu morza Galilejskiego, gdzie Magdalena Z. u tamecznego Pana służąc pro Concubina, imię te wzieła, własnym zowiąc się imieniem Maria Zaszła tam od Siostry swej Marty z Betanii za swawolą. Tandem na pożegnanie się z Ziemią Świętą wstępuję na górę TABOR w pośrzodku Galilei Geografia
, na co stoiący na gorze Garizim, odpowiadali, Amen, to iest Fiat: Odtąd ta gora nazwana była Mons benedictionis. Obrociwszy się zaś namienieni Kapłani ku gorze Hebal, na lewey stronie wyliczali 12. przeklęctwá, na nie obserwuiących Boskiego Prawa, ztąd ta góra nazwana Mons maledictionis. A to uczynili Izraelitowie na pierwszym wstępie Ziemi Swiętey. Nie opuszczam tu y Zamku MAGDALUM na brzegu morza Galileyskiego, gdzie Magdalena S. u tamecznego Pana służąc pro Concubina, imie te wzieła, własnym zowiąc się imieniem Maria Zaszła tam od Siostry swey Marty z Betanii za swawolą. Tandem na pożegnanie się z Ziemią Swiętą wstępuię na gorę THABOR w pośrzodku Galilei Geografia
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 514
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
zdanie/ jakoby zabieżeć tak zepsowanemu sposobowi naszych konsultacyj/ i jakoby (bez naruszenia jednak wolności) Sejmu porządek naprawić/ aby mógł odnosić szczęśliwe konkluzje. Pleb: Nie jest to Dyskurs należący stanowi i powołaniu memu. Bo lubom też z urodzenia Szlacheckiego do głosu wolnego należał/ jednak że na pierwszym zaraz do usługi Ojczystej wstępie multa mihi aduersa fuêre, nām pro pudore pro abstinētiâ, pro virtute, audacia, largitio, auaritia vigebant. Quae etsi animus aspernabatur insolens malarum artium przecię jednak obawiając się aby młodego umysłu nieprzeciągnęła złych więtsza kupa/ wolałem wcześnie obrać stan życia/ prożen , próżen kłopotów/ prac/ trudów/ którebym w tak
zdánie/ iákoby zábieżeć ták zepsowánemu sposobowi nászych konsultacyy/ y iákoby (bes náruszenia iednák wolnośći) Seymu porządek nápráwić/ áby mogł odnośić szczęsliwe konkluzye. Pleb: Nie iest to Dyszkurs należący stánowi y powołániu memu. Bo lubom tesz z vrodzenia Szlácheckiego do głosu wolnego należał/ iednák że ná pierwszym záraz do vsługi Oyczystey wstępie multa mihi aduersa fuêre, nām pro pudore pro abstinētiâ, pro virtute, audacia, largitio, auaritia vigebant. Quae etsi animus aspernabatur insolens malarum artium przećię iednák obawiáiąc śię áby młodego vmysłu nieprzećiągnęłá złych więtsza kupá/ wolałem wczesnie obrać stán żyćia/ prożen , prozen kłopotow/ prac/ trudow/ ktorebym w ták
Skrót tekstu: OpalŁRoz
Strona: B2
Tytuł:
Rozmowa plebana z ziemianinem
Autor:
Łukasz Opaliński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1641
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1641
ś W. M. w tym/ które masz dać/ zdaniu/ zwyczajów naszych daleko nie odstępował. Bo u nas gdy tylko rzeką że to nouitas, wszystkie racje na stronę iść muszą. I choćby sam Licurgus przyniósł acceptam ab oraculo dla tej jednej przyczyny miejscaby z nią niemiał. Pleb. Na samym wstępie/ straszysz mnie W. M. barzo. Jeżeli bowiem taki skutek mieć będą te nasze rozmowy/ toć lepiej abo ich zaniechać/ abo nie wspominać. Dopierożteraz przyznawam iż nierządem Polska stoi/ gdy dla tak małej przyczyny rządu mieć nie chcecie. Dla Boga/ wżdyć jako na nowy przypadek i chorobe
s W. M. w tym/ ktore masz dáć/ zdániu/ zwyczáiow nászych daleko nie odstępował. Bo v nas gdy tylko rzeką że to nouitas, wszystkie rácye ná stronę iść muszą. Y choćby sam Lycurgus przyniosł acceptam ab oraculo dla tey iedney przyczyny miescaby z nią niemiał. Pleb. Ná samym wstępie/ strászysz mnie W. M. bárzo. Ieżeli bowiem táki skutek mieć będą te násze rozmowy/ toć lepiey abo ich zániecháć/ ábo nie wspomináć. Dopierożteraz przyznawam iż nierządem Polská stoi/ gdy dla ták máłey przyczyny rządu mieć nie chcecie. Dla Bogá/ wżdyć iáko ná nowy przypadek y chorobe
Skrót tekstu: OpalŁRoz
Strona: H2
Tytuł:
Rozmowa plebana z ziemianinem
Autor:
Łukasz Opaliński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1641
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1641
54. Nihil aliud agit quem veraciter poenitet nisi ut id quod mali fecerit, impunitum esse non sinat. Trid: ut sup: Powtórze że sam rozum uczy iż sprawiedliwości Boskiej urząd tego potrzebuje (Divinae iustitiae ratio exigere videtur) aby inaczej postępowano z tymi/ którzy po grzechach z niewiadomości popełnionych jako by na pierwszym wstępie przyjaźni/ zupełną amnestyą odbierają/ a inaczej z poddanymi zdrajcami/ którzy już/ a nie raz z mocy czartowskiej wybawieni wziąwszy Ducha Z. Scientes templum DEi violare, et Spiritum Sanctum contristare non formidauerint, umyślnie chcąc/ wiecznie wyrzekli/ z despektem i zasmuceniem Ducha Z. Pana swojego przysięgłego powracać/ i zdradzać go śmieją
54. Nihil aliud agit quem veraciter poenitet nisi ut id quod mali fecerit, impunitum esse non sinat. Trid: ut sup: Powtorze że sam rozum uczy iż sprawiedliwośći Boskiey urząd tego potrzebuie (Divinae iustitiae ratio exigere videtur) áby ináczey postępowano z tymi/ ktorzy po grzechach z niewiádomośći popełnionych iáko by na pierwszym wstępie przyiaźni/ zupełną amnestyą odbieraią/ a inaczey z poddanymi zdraycami/ ktorzy iuż/ á nie raz z mocy czártowskiey wybawieńi wźiąwszy Ducha S. Scientes templum DEi violare, et Spiritum Sanctum contristare non formidauerint, umyślnie chcąc/ wiecznie wyrzekli/ z despektem y zasmuceniem Ducha S. Pana swoie^o^ przyśięgłego powrácać/ y zdrádzać go śmieią
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 100
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
do tego/ że się barzo popsowały. Zaś na tę Kwestia: Czemu i mądrego czasem oszukają? Tak powiedział: Mądry/ pry/ nie da się oszukać: jeno czasem go ten ułagodzi i podejdzie: który mówi chędogo i dobrze: ale źle myśli. Krótkich Powieści
A na tę: Czemu wiele Przełożonych na pierwszym wstępie/ barzo chędogo się rządzą na Państwie: a potym co raz to gorzej? Dla tego/ pry/ z początku dobrze się popisują: bo są szlachetnej natury dobrej: a zaś potym dla tego się psują: iż nie mają nikogo/ ktoby im był hamulcem. Pospolicie Panowie i urodzenia bywają zbyt dobrymi. Lecz
do tego/ że się bárzo popsowáły. Záś ná tę Quaestiá: Cżemu y mądrego cżásem oszukáią? Ták powiedźiał: Mądry/ pry/ nie da się oszukáć: ieno cżásem go ten vłágodźi y podeydźie: ktory mowi chędogo y dobrze: ále źle myśli. Krotkich Powieśći
A ná tę: Cżemu wiele Przełożonych ná pierwszym wstępie/ bárzo chędogo się rządzą ná Páństwie: á potym co raz to gorzey? Dla tego/ pry/ z pocżątku dobrze się popisuią: bo są szláchetney nátury dobrey: á záś potym dla tego się psuią: iż nie máią nikogo/ ktoby im był hámulcem. Pospolićie Pánowie y vrodzenia bywáią zbyt dobrymi. Lecż
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 86
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
. 43
Idź do przepaści z pokusami twymi I z twą hardością, zdradliwy szatanie! Albowiem słowy czytamy jasnymi To nam podane w Piśmie przykazanie: Iż ukłonami mamy czcić takimi Samego Boga, Jemuż oddawanie Służby należy.” Odstąpił od Niego Zatem Lucyper do czasu pewnego. 44
A lubo wodze przestrone mu puścił Na pierwszym wstępie Jezus dobrowolnie I nosić mu się raz, drugi dopuścił Z miejsca na miejsce dając się powolnie, Ze wstydem jednak potem Go opuścił, Gdy postępując z Nim sobie swowolnie Żadną Go zdradą kuszenia swojego Nie mógł zwieść jako Adama pierwszego. 45
Tak więc mastalerz. gdy urodziwego Konia na błoniu zgonić usiłuje, Co zbył munsztuka z
. 43
Idź do przepaści z pokusami twymi I z twą hardością, zdradliwy szatanie! Albowiem słowy czytamy jasnymi To nam podane w Piśmie przykazanie: Iż ukłonami mamy czcić takimi Samego Boga, Jemuż oddawanie Służby należy.” Odstąpił od Niego Zatem Lucyper do czasu pewnego. 44
A lubo wodze przestrone mu puścił Na pierwszym wstępie Jezus dobrowolnie I nosić mu się raz, drugi dopuścił Z miejsca na miejsce dając się powolnie, Ze wstydem jednak potem Go opuścił, Gdy postępując z Nim sobie swowolnie Żadną Go zdradą kuszenia swojego Nie mógł zwieść jako Adama pierwszego. 45
Tak więc mastalerz. gdy urodziwego Konia na błoniu zgonić usiłuje, Co zbył munsztuka z
Skrót tekstu: OdymWŚwiatBar_I
Strona: 823
Tytuł:
Świata naprawionego od Jezusa Chrystusa ...
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
jego Ziechał podłużywszy się: a w tym za posługi HERCYGOWI ją Książę dał spłaciwszy długi.
I stąd była nazwana od tego HERCYGA/ Ta co idzie k Lublincu z tej kuznice droga Hercykowska/ jak świadczy na lasy nadanie Dromowskie/ które mają Lublinscy mieszczanie.
Z tej to falimiliej są ROZDZIENSCY z BRUSKAMI/ Których na pierwszym wstępie w ten kraj HERCYGAMI Naprzód zwano. Lecz potym gdy przyszło z odmiany Od BRUTUSA: jeden z nich był BRUSKIEM nazwany.
A stąd aż do tych czasów BRUSKIE się mianują/ Aczkolwiek się słuszniej zwać HERCYGAMI mają. Jednak przecię po tym to swym HERCYGV jeszcze/ Trzymają tu w kuźnicy tej ojczyste miejsce.
Dawna to Familia
iego Ziechał podłużywszy sie: á w tym zá posługi HERCYGOWI ią Xiążę dał spłáćiwszy długi.
Y stąd byłá názwána od tego HERCYGA/ Tá co idźie k Lublincu z tey kuznice drogá Hercykowska/ iák świadczy ná lásy nádánie Dromowskie/ ktore máią Lublinscy miesczánie.
Z tey to fálimiliey są ROZDZIENSCY z BRVSKAMI/ Ktorych ná pierwszym wstępie w ten kray HERCYGAMI Naprzod zwano. Lecz potym gdy przyszło z odmiány Od BRVTVSA: ieden z nich był BRVSKIEM názwány.
A stąd áż do tych czásow BRVSKIE sie miánuią/ Aczkolwiek sie słuszniey zwáć HERCYGAMI máią. Iednák przecię po tym to swym HERCYGV iescze/ Trzymáią tu w kuźnicy tey oyczyste mieysce.
Dawna to Fámilia
Skrót tekstu: RoźOff
Strona: F2
Tytuł:
Officina ferraria
Autor:
Walenty Roździeński
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
hutnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
honoru dał eksperyment.
Gospodarz. Jedyne to beneplácitum dobroczynnych chęci W. M. M. Pana ku słudze swemu, żeś wotom moim chciał annuere, i gratissimus przybyć hospes, którego gdy witam w progach moich, miejsca bym znaleźć nie powinien, chyba in conclavi samego serca.
Gość. Przy pierwsze znajomości i wstępie w dom W. M. Pana że tak sobie liberum pozwalam passum, wybaczysz naprzód Braterskiej poufałości, a potym przyjmiesz dobrego afektu w powinnym honorze upominek, który by życzliwych chęci był zadatkiem.
Gospodarz. Jako zawsze quae ultra spem eveniunt, gratiora sunt, tak niespodziana Braterskiego afektu łaska wielce mię ucieszyła, i nie małe
honoru dáł experiment.
Gospodarz. Jedyne to beneplácitum dobroczynnych chęći W. M. M. Páná ku słudze swemu, żeś wotom moim chćiał annuere, y gratissimus przybyć hospes, ktorego gdy witám w progách moich, mieyscá bym ználeść nie powinien, chybá in conclavi sámego sercá.
Gość. Przy pierwsze znájomośći y wstępie w dom W. M. Páná że ták sobie liberum pozwálam passum, wybaczysz náprzod Bráterskiey poufałośći, á potym przyimiesz dobrego áffektu w powinnym honorze upominek, ktory by życzliwych chęći był zádatkiem.
Gospodarz. Jáko záwsze quae ultra spem eveniunt, gratiora sunt, ták niespodźiána Bráterskiego áffektu łáská wielce mię ućieszyła, y nie máłe
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: G6
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
