Ile/ mówię/ do tej Zizaniego nauki/ nieudając się w dalsze z świętych Doktorów Cerkiewnych o tym wybadywanie/ same codzienne Cerkiewne Hymny/ miałyby nas były tego nauczyć/ że ta Zizaniego opinia/ Haeresis jest a nie Cerkiewna nauka/ Zaż możemy to dobrym sumnieniem o Cerkwi naszej Ruskiej/ abo raczej o wszytkiej Wschodniej rozumieć/ że ona inaczej uczy i wyznawa/ a inaczej wierzy? Bynamniej. Gdyż cokolwiek Cerkiew Pana Chrystusowa sercem wierzy ku sprawiedliwości/ toż wszytko wyznawa usty ku zbawieniu: i wprzeciw/ cokolwiek usty wyznawaku zbawieniu toż i sercem wierzy ku sprawiedliwości. A ponieważ tę prawdę Cerkiew nasza Ruska wyznawa/ iż święci są w
Ile/ mowię/ do tey Zizaniego náuki/ nieudáiąc się w dálsze z świętych Doktorow Cerkiewnych o tym wybádywánie/ same codźienne Cerkiewne Hymny/ miáłyby nas były tego náucżyć/ że tá Zizániego opinia/ Haeresis iest á nie Cerkiewna nauká/ Zaż możemy to dobrym sumnieniem o Cerkwi nászey Ruskiey/ ábo rácżey o wszytkiey Wschodney rozumieć/ że oná inácżey vcży y wyznáwa/ á inaczey wierzy? Bynamniey. Gdyż cokolwiek Cerkiew Páná Christusowá sercem wierzy ku spráwiedliwośći/ toż wszytko wyznawa vsty ku zbáwieniu: y wprzećiw/ cokolwiek vsty wyznawaku zbáwieniu toż y sercem wierzy ku spráwiedliwośći. A ponieważ tę prawdę Cerkiew nászá Ruska wyznawa/ iż święći są w
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 29
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
bliższym się przypatrzmy/ Patriarcha Jerozolimski tytuluje się Syriej/ Arabiej/ zonej strony Jordanu/ Kana Galilaea Siona, i wszytkiej Palestiny: A w tak wielkich szerokiego tytułu tego Prowintiach/ ledwie co nad trzy tysiące pogłowia Chrześcijan ma Patriarcha Aleksandryjski po Libiej/ Pentapolu/ Etiopiej/ i po wszytkim Egipcie tytuł swój rozpościera: a we wszytkiej tej swej Indyjskie i Murzyńskie krainy i państwa zajmującej Patriarchiej/ nierzkąc Metropolity abo Episkopa/ ale ledwo jednego ma Presbytera. wszytko pożar nieszczęsny Mahomet. A czego on nie dożar/ pożarte Chrześcijaństwo to wpaszczekach swoich mają przeklęci Kacerze/ Etnyches i Dysocorus/ i Uczeń ich Jakobus. Cóż za dziw będzie/ jeśli
blizszym sie przypátrzmy/ Pátryárchá Ierozolimski tytuluie sie Syriey/ Arábiey/ zoney strony Iordanu/ Kana Galilaea Siona, y wszytkiey Pálestiny: A w ták wielkich szerokiego tytułu tego Prowintiách/ ledwie co nád trzy tyśiące pogłowia Chrześćian ma Pátryárchá Alexándriyski po Libiey/ Pentapolu/ Aethyopiey/ y po wszytkim Aegypćie tituł swoy rospośćiera: á we wszytkiey tey swey Indiyskie y Murzyńskie kráiny y páństwá záymuiącey Pátryárchiey/ nierzkąc Metropolity ábo Episkopá/ ále ledwo iednego ma Presbyterá. wszytko pożar nieszcżęsny Máchomet. A cżego on nie dożar/ pożárte Chrześćiáństwo to wpászcżekách swoich máią przeklęći Kácerze/ Etnyches y Disocorus/ y Vczeń ich Iákobus. Coż zá dźiw będźie/ ieśli
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 102
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Została mi jednak byłajeszcze nadzieja w Cenzorze drugim/ samym Ojcu Patriarsze. który proszony odemnie/ dał mi był swej prace Katechizm do przeczytania. w którym to/ czego się ja mniej spodziewał/ naczytawszy/ z moim Katechizmem ozwać się nie usadziłem: obawiaić się/ aby w tę formę/ w jakiej wszędy po wszytkiej Grecji obnosi się/ i tu się u nas najduje Katechizm świeżo w Roku 1622 przez niejakiego Greka Zachariasza Gergana/ po Grecku z druku wydany/ nie był reformowany: przeto ustnie w niektórych potrzebniejszych Konferomawszy/ wróciłem się z nim do domu: tu go Przełożonym Cerkwie naszej Ruskiej Duchownym do przeczytania i pod cenzurę poddać usądziwszy
Zostáłá mi iednák byłáieszcze nádźieiá w Censorze drugim/ sámym Oycu Pátriársze. ktory proszony odemnie/ dał mi był swey prace Káthechism do przecżytánia. w ktorym to/ czego sie ia mniey spodźiewał/ náczytawszy/ z moim Káthechismem ozwáć sie nie vsadźiłem: obawiáić sie/ áby w tę formę/ w iákiey wszędy po wszytkiey Graeciey obnośi sie/ y tu sie v nas náyduie Kátechism świeżo w Roku 1622 przez nieiákiego Gręká Zácháriászá Gergáná/ po Graecku z druku wydány/ nie był reformowány: przeto vstnie w niektorych potrzebnieyszych Conferomawszy/ wroćiłem sie z nim do domu: tu go Przełożonym Cerkwie nászey Ruskiey Duchownym do przeczytánia y pod censurę poddáć vsądźiwszy
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 106
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i błogoławił/ i łamał/ i podawał im. i zaś i jako go poznali w łamaniu chleba. Działo się abowiem to w ten samy dzień Niedzielny/ w który P. Chrystus wstał zmartwych. to jest/ pierwszego dnia Przaśników. w który dzień jak i w insze/ aż do siedmiu dni/ we wszytkiej Żydowskiej Ziemi przez Zakon zakazany chleb kwaśny nie najdował się. Zaczym i dowody nasze owe szerokie/ którymi dowodzić zwyklismy/ że Przaśnik ani jest chleb/ ani się simpliciter nazywachlebem/ są nadaremne. Konsideratia Luc. cap. 24. Ibid.
Uważenie Wtóre. Historykowie Rzymscy/ Platina/ a przed nim Hartmanus Schedelius/ Kronikarz
y błogołáwił/ y łamał/ y podawał im. y zás y iáko go poználi w łamániu chlebá. Dźiało sie ábowiem to w ten sámy dźień Niedźielny/ w ktory P. Christus wstał zmartwych. to iest/ pierwszego dniá Przáśnikow. w ktory dźień iák y w insze/ áż do śiedmiu dni/ we wszytkiey Zydowskiey Ziemi przez Zakon zákazány chleb kwáśny nie náydował sie. Zácżym y dowody násze owe szerokie/ ktorymi dowodźić zwyklismy/ że Przáśnik áni iest chleb/ áni sie simpliciter názywachlebem/ są nádáremne. Considerátia Luc. cap. 24. Ibid.
Vważenie Wtore. Historikowie Rzymscy/ Plátiná/ á przed nim Hártmánus Schedelius/ Kronikarz
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 150
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
in Epit. Quam terribilis est locus iste. etc. 1. Cor. 5.
Uważenie Siódme. Żadna wątpliwość być w tym nie może/ iż Apostołowie święci w dni Przaśnicze w Jeruzalem będąc/ w takim chlebie Sakramentu Eucharystii używali/ jaki był tymi dniami w używaniu pospoli- tym: chleba kwaśnego/ który się we wszytkiej ziemi Żydowskiej przez siedm dni Przaśniczych nie najdował/ mieć nie mogąc. Konsideratia
Uważenie Ośme. Mówią Rzymianie/ jest to rzecz nie wątpliwa/ że PAn Chrystus we wszytkim aż do namniejszej kreski zakon Boży zachował/ i wypełnił. Lecz Zakon Boży przykazuje/ aby po jedzeniu Paschy i starozakonnej/ to jest/ Baranka/ zaraz
in Epit. Quam terribilis est locus iste. etc. 1. Cor. 5.
Vważenie Siodme. Zadna wątpliwość bydź w tym nie może/ iż Apostołowie święći w dni Przáśnicże w Ieruzálem będąc/ w tákim chlebie Sákrámentu Euchárystiey vżywáli/ iáki był tymi dniámi w vżywániu pospoli- tym: chlebá kwáśnego/ ktory sie we wszytkiey źiemi Zydowskiey przez śiedm dni Przáśnicżych nie náydował/ mieć nie mogąc. Considerátia
Vważenie Osme. Mowią Rzymiánie/ iest to rzecż nie wątpliwa/ że PAn Christus we wszytkim áż do namnieyszey kreski zakon Boży záchował/ y wypełnił. Lecz Zakon Boży przykázuie/ áby po iedzeniu Páschy y stározakonney/ to iest/ Báránká/ záraz
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 154
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
omamieniem, Pychę zmyślonym weselem z śmiałością, Śmiałość szaleństwem pasę z wyniosłością, Szaleństwo gniewem i złym zajątrzeniem.
Karmię frasunek płaczem i wzdychaniem, Wzdychanie ogniem, ogień wiatrem prawie, Wiatr zasię cieniem, a cień oszukaniem.
Kto kiedy słyszał o takowej sprawie, Że i z tym o głód cudzy się staraniem Sam przy tej wszytkiej głód ponoszę strawie. DO JANA GROTKOWSKIEGO, INTERNUNCJUSZA KRÓLEWSKIEGO W NEAPOLIM
Nowe zaloty i nowego tworu Do swojej, Janie, wyprawujesz Zozy, W których raz szczerze, drugi jak u dworu Twarz jej wystawiasz, a ganisz powrozy.
Jeszcze-ć to płacić Kupido poboru Nie kazał ani-ć pokazał swej grozy, Ale
omamieniem, Pychę zmyślonym weselem z śmiałością, Śmiałość szaleństwem pasę z wyniosłością, Szaleństwo gniewem i złym zajątrzeniem.
Karmię frasunek płaczem i wzdychaniem, Wzdychanie ogniem, ogień wiatrem prawie, Wiatr zasię cieniem, a cień oszukaniem.
Kto kiedy słyszał o takowej sprawie, Że i z tym o głód cudzy się staraniem Sam przy tej wszytkiej głód ponoszę strawie. DO JANA GROTKOWSKIEGO, INTERNUNCJUSZA KRÓLEWSKIEGO W NEAPOLIM
Nowe zaloty i nowego tworu Do swojej, Janie, wyprawujesz Zozy, W których raz szczerze, drugi jak u dworu Twarz jej wystawiasz, a ganisz powrozy.
Jeszcze-ć to płacić Kupido poboru Nie kazał ani-ć pokazał swej grozy, Ale
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 104
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
, Niech się na żniwo nie boi zarazy: Uczona sława nie boi się skazy. MELPOMENE AgryCULTURA
Jak trawa, która za poranną rosą Pyszni się kwieciem i pogardza kosą, Aż gdy ją kosiarz podetnie żelazem, Więdnieje, blednie, usycha zarazem, Nawet ją w kopy zgrabią i w bróg zniosą; Tak właśnie człowiek w wszytkiej swej ozdobie. Dobrze ktoś wyrzekł: człek Boże igrzysko. Co dopiero stał na swych nogach rześko, Co rano mężnie pochutnywał sobie, Słońce nie zaszło, a on leży w grobie.
Ale jak zboże, które kmieć posieje, Które wprzód pożnie, zwiezie, zmłóci, zwieje, Chociaż przez zimę obumrze w zagonie,
, Niech się na żniwo nie boi zarazy: Uczona sława nie boi się skazy. MELPOMENE AGRICULTURA
Jak trawa, która za poranną rosą Pyszni się kwieciem i pogardza kosą, Aż gdy ją kosiarz podetnie żelazem, Więdnieje, blednie, usycha zarazem, Nawet ją w kopy zgrabią i w bróg zniosą; Tak właśnie człowiek w wszytkiej swej ozdobie. Dobrze ktoś wyrzekł: człek Boże igrzysko. Co dopiero stał na swych nogach rzéśko, Co rano mężnie pochutnywał sobie, Słońce nie zaszło, a on leży w grobie.
Ale jak zboże, które kmieć posieje, Które wprzód pożnie, zwiezie, zmłóci, zwieje, Chociaż przez zimę obumrze w zagonie,
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 146
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
/ i któryś admirabili audacia ledwie z-zbrojnym pułkiem nie tak z wojskiem zastawiać się przeciwko nieprzyjaciołowi temu przyszedł/ onemu nieprzyjaciel nunquam congredi ausus skrywszy się na fumantem Patriam patrzył/ i sam ich Car w jednym tylko mieście zamkniony/ barziej Captivum a niżeli Principem agens zdał się cessisse Imperio WKM; któryś circumferendo victricia signa sua po wszytkiej ziemi jego aż po samę Wolgę zwycięstwa twego erigebas trophaea, już nie było ani u nieprzyjaciela nadzieje ani wątpliwości u nas/ żeby miał być dłużej tamten naród wytrwać/ obsidionis mala tak długo w-ziemi swojej tolerando. Ale niech to drudzy na fata, drudzy na różne składają przyczyny/ ja tu amorem Rzeczyp. W
/ i ktoryś admirabili audacia ledwie z-zbroynym pułkiem nie ták z woyskiem zástáwiáć się przećiwko nieprzyiaćiołowi temu przyszedł/ onemu nieprzyiaćiel nunquam congredi ausus skrywszy się ná fumantem Patriam pátrzył/ i sam ich Cár w iednym tylko mieśćie zamkniony/ bárźiey Captivum á niżeli Principem agens zdał się cessisse Imperio WKM; ktoryś circumferendo victricia signa sua po wszytkiey źiemi iego áż po sámę Wolgę zwyćięstwá twego erigebas trophaea, iuż nie było áni u nieprzyiaćielá nádźieie áni wątpliwośći u nas/ żeby miał być dłużey támten narod wytrwáć/ obsidionis mala ták długo w-źiemi swoiey tolerando. Ale niech to drudzy ná fata, drudzy na rożne składáią przyczyny/ ia tu amorem Rzeczyp. W
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 49
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
wszytkim ab aliorum sententia dependere. Więc kiedy źli Senatorowie winni/ a kiedy ci dobrze radzą non audiuntut. Jakożkolwiek jest/ przecię jednak Consessus frequentissimi et ad numerum pleni senatus nie trzeba wątpić żeby miał ingens pondus ad salutem publicam tuendam.
Widzimy nierząd w-nieochocie do służby Rzeczyp: kędy oni Tarnowscy/ Mieleccy co po wszytkiej Europie gdziekolwiek słyszeli owojnie tanquam ad certam palaestram virtutis et gloriae brali się/ i sławę nieśmiertelną której i w-cudzoziemskich Historiach pełno otrzymali. In visceribus Regni Hetmani/ Wojsko Koronne z-nieprzyjacielem męskie dzieła odprawując kilka lat harują. Jako ich mało którzyby z-ochoty voluntariam et gratuitam militiam professi do wojska dla ćwiczenia i
wszytkim ab aliorum sententia dependere. Więc kiedy źli Senatorowie winni/ a kiedy ći dobrze rádzą non audiuntut. Iákożkolwiek iest/ przećię iednák Consessus frequentissimi et ad numerum pleni senatus nie trzebá wątpić żeby miał ingens pondus ad salutem publicam tuendam.
Widźimy nierząd w-nieochoćie do służby Rzeczyp: kędy oni Tarnowscy/ Mieleccy co po wszytkiey Europie gdźiekolwiek słyszeli owoynie tanquam ad certam palaestram virtutis et gloriae bráli się/ i sławę nieśmiertelną ktorey i w-cudzoźiemskich Historyách pełno otrzymáli. In visceribus Regni Hetmáni/ Woysko Koronne z-nieprzyiaćielem męskie dźiełá odpráwuiąc kilka lat háruią. Iáko ich máło ktorzyby z-ochoty voluntariam et gratuitam militiam professi do woyská dla ćwiczenia i
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 59
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
się już jeden drugiego jako nieprzyjaciela strzegł/ i tak prędko i z-takim podziwieniem wszytkie wyniszczył i wykorzenił/ że do tych czasów Włoska ziemia tegoż pokoju do którego Sixtus powodem był z-wdzięcznym jego w-spominaniem zaziwa. Drugi przykład jako znosić okrutnym sposobem seditiosos, aut hostes Reip: mamy w-Sycyliej. Bo tam po wszytkiej insule gdy Gottów pełno było/ tak że z nimi Sicali co czynić niewiedzieli/ naostatek tę radę potajemnie przedsię wzięli/ aby na różnych miejscach leżących jednegoż czasu bić poczęli. Rozesławszy tedy potajemnie po wszytkiej Sycylii posłańców/ do tych miast kędy leżą mieli Goti/ zmówili się aby jednegoż dnia/ jednegoż
się iuż ieden drugiego iako nieprzyiaćiela strzegł/ i ták prętko i z-tákim podźiwieniem wszytkie wyniszczył i wykorzenił/ że do tych czasow Włoska źiemia tegoż pokoiu do ktorego Sixtus powodem był z-wdźięcznym iego w-spominániem zaźywa. Drugi przykład iáko znośić okrutnym sposobem seditiosos, aut hostes Reip: mamy w-Sycyliey. Bo tam po wszytkiey insule gdy Gottow pełno było/ tak że z nimi Sicali co czynić niewiedźieli/ naostatek tę radę potaiemnie przedsię wźięli/ áby ná rożnych miescach leżących iednegoż czasu bić poczęli. Rozesławszy tedy potaiemnie po wszytkiey Sycyliey posłańcow/ do tych miast kędy leżą mieli Goti/ zmowili się aby iednegoż dnia/ iednegoż
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 87
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
