p. Ogińskiego funditus zrabowane i zdezolowane.
9 Junii przy złączeniu się wojsk triumf był wielki, z dział bito i wszelka była ochoty egzekucja. 29 Junii, w Drui, podjazdem szczęśliwie zbiłem pięć kornetów rajtarii i dwie chorągwie dragonii p. Ogińskiego: oficerów 27, rajtarii i dragonii 132 przyprowadziłem hetmanowi; drudzy wycięci, prowianty moskiewskie zabrałem. Panu Bogu stąd niech chwała będzie.
Z pod Drui powracając na Rygę pod Janiszki i nakładając kilkadziesiąt mil, a to dla wziętych wiadomości, że książę Wiśniowiecki chciał nas przejmować: od strugów powracających na Ruś, miałem honoraria wielkie tak gotowych pieniędzy, jako win i rozmaitego korzenia. Podjazd
p. Ogińskiego funditus zrabowane i zdezolowane.
9 Junii przy złączeniu się wojsk tryumf był wielki, z dział bito i wszelka była ochoty exekucya. 29 Junii, w Drui, podjazdem szczęśliwie zbiłem pięć kornetów rajtaryi i dwie chorągwie dragonii p. Ogińskiego: oficerów 27, rajtaryi i dragonii 132 przyprowadziłem hetmanowi; drudzy wycięci, prowianty moskiewskie zabrałem. Panu Bogu ztąd niech chwała będzie.
Z pod Drui powracając na Rygę pod Janiszki i nakładając kilkadziesiąt mil, a to dla wziętych wiadomości, że książę Wiśniowiecki chciał nas przejmować: od strugów powracających na Ruś, miałem honoraria wielkie tak gotowych pieniędzy, jako win i rozmaitego korzenia. Podjazd
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 120
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
dwór i na Pocieja. Zamieszali się tedy dużo. Wołłowicz też pisarz wiel. księstwa lit. promulgavit swój przywilej na podskarbstwo wielkiego księstwa litewskiego, ale to wszystko podobno niepewne. Vide infra.
Podjazd dwutysięczny litewski pod komendą p. Nowosielskiego zbił podjazd szwedzki czterechset koni i komendanta Funka grzecznego kawalera wziął żywcem, insi zniesieni i wycięci do szczętu.
Toruń 25 Septembris wybombardowany haniebnie zwłaszcza ta pierzeja gdzie August stawał. Posyłał król szwedzki, aby z fortecy kto chce wychodził, zwłaszcza białogłowy i dzieci, ale sasowie nikogo wypuścić nie chcieli. Szturm odłożony do kilku dni.
14^go^ Octobris Toruń wzięty nie szturmem, nie przez kapitulacją, ale poddał się na dyskrecją
dwór i na Pocieja. Zamieszali się tedy dużo. Wołłowicz téż pisarz wiel. księstwa lit. promulgavit swój przywilej na podskarbstwo wielkiego księstwa litewskiego, ale to wszystko podobno niepewne. Vide infra.
Podjazd dwutysięczny litewski pod komendą p. Nowosielskiego zbił podjazd szwedzki czterechset koni i komendanta Funka grzecznego kawalera wziął żywcem, insi zniesieni i wycięci do szczętu.
Toruń 25 Septembris wybombardowany haniebnie zwłaszcza ta pierzeja gdzie August stawał. Posyłał król szwedzki, aby z fortecy kto chce wychodził, zwłaszcza białogłowy i dzieci, ale sasowie nikogo wypuścić nie chcieli. Szturm odłożony do kilku dni.
14^go^ Octobris Toruń wzięty nie szturmem, nie przez kapitulacyą, ale poddał się na dyskrecyą
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 224
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
wszyscy przeciw Polakom poszli, ale Potócki z Lubomirskim złączeni z wojskami od Prus przychodniemi, poszli przeciw nim, i umykających się w tył tak zniszczyli, że aż pod Kudnowem poddać się musieli, Chmielnicki pierwej, potym Cieciura, a Szeremet od Tataróww niewolą wzięty Moskwa broń złożyła naszym Wódzom, ale od zazdrosnych Tatarów w pień wycięci, na 36000. padło trupem Nieprzyjaciela, i jeden się nie został z nich do opowiedzenia klęski swojej, Chmielnicki tylko z Kozakami przysiągszy posłuszeństwo uwolniony. Roku 1611. Król w Krakowie posłyszawszy o[...] tyh zwycięstwach po wszystkich Kościołach Te Deum laudamus głosić kazał. Potym w Szybach dolnych z Królową w Wieliczce był, potym do
wszyscy przećiw Polakom poszli, ale Potócki z Lubomirskim złączeni z woyskami od Prus przychodniemi, poszli przećiw nim, i umykających śię w tył tak zniszczyli, że aż pod Kudnowem poddać śię muśieli, Chmielnicki pierwey, potym Ciećiura, á Szeremet od Tataróww niewolą wźięty Moskwa broń złożyła naszym Wódzom, ale od zazdrosnych Tatarów w pień wyćięći, na 36000. padło trupem Nieprzyjaćiela, i jeden śię nie został z nich do opowiedzenia klęski swojey, Chmielnicki tylko z Kozakami przyśiągszy posłuszeństwo uwolniony. Roku 1611. Król w Krakowie posłyszawszy o[...] tyh zwyćięstwach po wszystkich Kośćiołach Te Deum laudamus głośić kazał. Potym w Szybach dolnych z Królową w Wieliczce był, potym do
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 101
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
, wyklął, Carowi Aleksemu doniósł, ich enormitatem Nauki propalando; Car ogniem i mieczem kazał na nich animadverti; jakoż ci Hereziarchowie potraceni, a ich Sekwitowie metu mortis, jedni się aż w Azowie oparli, i atakującą Azów, na ów czas Moskwę, dziwnie razili, za co po wzięciu Azowa, w pień wycięci, a Turcy wypuszczeni. Drudzy koło Staroduba obłokowali się, i tam te piekielne głównie, krwią ich własną pogaszone. Wiele jednak uniknęło, i na Białej Rusi ta czarna makuła pokazała się, osobliwie w Starostwie Omelskim, którego Posesor pro tempore existens, na czas pozwolił im locum standi, potym dobrze przez rzemiosła zbogaconych,
, wyklął, Carowi Alexemu doniosł, ich enormitatem Nauki propalando; Car ogniem y mieczem kazał na nich animadverti; iakoż ci Hereziarchowie potraceni, á ich Sekwitowie metu mortis, iedni się aż w Azowie oparli, y attakuiącą Azow, na ow czas Moskwę, dziwnie razili, za co po wzięciu Azowa, w pień wycięci, á Turcy wypuszczeni. Drudzy koło Staroduba oblokowali się, y tam te piekielne głownie, krwią ich własną pogaszone. Wiele iednak uniknęło, y na Białey Rusi ta czarna makuła pokazała się, osobliwie w Starostwie Omelskim, ktorego Posesor pro tempore existens, na czas pozwolił im locum standi, potym dobrze przez rzemiosła zbogaconych,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1121
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
nie wystraszy wojsko pogańskie okrom końskiej paszy.
115Wszytkiem wycięty Zbaraż w oczu stanie, kędy czerń głupia, miłosierdziu kwuli, którego nigdy nie znają poganie, gdy komendanta mężnego zakłuli,
z okna wywieższą, czym znaczą poddanie. Aleć się swoim lekarstwem otruli, bo miasto łaski albo jakiej chęci, wszyscy a wszyscy do szczętu wycięci.
116 Dopieroż kiedy dojdą ich nowiny, że w kotły biją po całej Koronie, budząc cnotliwe swojej matki syny, tylko król ku jej rozkazał obronie, wnet najeżone spuścieli czupryny; obaczą wnetże męże, bronie, konie, ćwiczone stare polskie bohatyry, co ich bijali jeszcze z Kantymiry.
117 le się na
nie wystraszy wojsko pogańskie okrom końskiej paszy.
115Wszytkiem wycięty Zbaraż w oczu stanie, kędy czerń głupia, miłosierdziu kwuli, którego nigdy nie znają poganie, gdy komendanta mężnego zakłuli,
z okna wywieszszą, czym znaczą poddanie. Aleć się swoim lekarstwem otruli, bo miasto łaski albo jakiej chęci, wszyscy a wszyscy do szczętu wycięci.
116 Dopieroż kiedy dojdą ich nowiny, że w kotły biją po całej Koronie, budząc cnotliwe swojej matki syny, tylko król ku jej rozkazał obronie, wnet najeżone spuścieli czupryny; obaczą wnetże męże, bronie, konie, ćwiczone stare polskie bohatyry, co ich bijali jeszcze z Kantymiry.
117 le się na
Skrót tekstu: PotMuzaKarp
Strona: 46
Tytuł:
Muza polska
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
panegiryki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Adam Karpiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1996
jego/ niech żebrzą: a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich. 11. Niech lichwiarz załapi wszystko co jest jego: a niech obcy rozchwycą pracę jego. 12. Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał: niech nie będzie ktoby się zmiłował nad sierotami jego. 13. Potomkowie jego/ niech z korzenia wycięci będą: w drugiem pokoleniu/ niech będzie wygładzone imię ich. 14. Niech przydzie na pamięć nieprawość przodków jego przed PAnem: a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony. 15. Niech będą przed Panem ustawicznie: ażby wygładził z ziemie pamiątkę ich. 16. Przeto/ że nie pamiętał/ aby czynił miłosierdzie
jego/ niech żebrzą: á niech żebrzą wychodząc z pustek swojich. 11. Niech lichwiarz záłápi wszystko co jest jego: á niech obcy rozchwycą pracę jego. 12. Niech nie będźie ktoby mu miłośierdźie pokazał: niech nie będźie ktoby śię zmiłował nád śierotámi jego. 13. Potomkowie jego/ niech z korzenia wyćięći będą: w drugiem pokoleniu/ niech będźie wygłádzone imię ich. 14. Niech przydźie ná pámięć niepráwość przodkow jego przed PAnem: á grzech mátki jego niechaj nie będźie zgłádzony. 15. Niech będą przed Panem ustáwicznie: áżby wygłádźił z źiemie pámiątkę ich. 16. Przeto/ że nie pámiętał/ áby cżynił miłośierdźie
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 607
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
