Pana, kiedy Lex vetus cesavit, i ta też rzeka tryb swój obserwowania Sabaszu zaniechała. Teste Majolo. Zaczym nadaremnie żydzi tą rzeką Sabaszową swojej bronią ślepoty, bo przyszedł ten, który imperat ventis, a te ustają: tamuje rzeki, a te nie płyną, ani słyną. Większe ustały miracula, które w Staro Zakonnej Synagodze działy się, które zaślepionym złością grzechową żydom i niedowiarkom otwierały, a pra- O RZECE SabATICUS,
wie kłoły oczy, jako to Oraculum przy Arce Przymierza, i cuda Proroków: ogień ofiary palący, z Nieba spuszczony zgasł, a czemuż i ta rzeka nie miała ustać; aby już de Fonte omnium Bonorũ et
Pana, kiedy Lex vetus cesavit, y tá też rzeka tryb swoy obserwowania Sabaszu zaniechała. Teste Maiolo. Zaczym nadaremnie żydzi tą rzeką Sabaszową swoiey bronią ślepoty, bo przyszedł ten, ktory imperat ventis, a te ustaią: tamuie rzeki, a te nie płyną, ani słyną. Większe ustały miracula, ktore w Staro Zakonney Synágodze działy się, ktore zaślepionym złością grzechową żydom y niedowiarkom otwierały, a pra- O RZECE SABBATICUS,
wie kłoły oczy, iako to Oraculum przy Arce Przymierza, y cuda Prorokow: ogień ofiary palący, z Nieba spuszczony zgasł, a czemuż y ta rzeka nie miała ustać; aby iuż de Fonte omnium Bonorũ et
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 139
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
accendise lucernam; Ille potest medio sole negare diem.
Umarł Baldus ten według jednych Roku 1400, według drugich Roku 1423. I to przydają, że umarł w Tyczynie Zakonnikiem Z. Franciszka, jako nadgrobek jego, w Kościele Z: Franciszka tamże położony, opiewa że Clauditur hic Baldus Francisci tegmine fultus; ale tu o Zakonnej jego Profesyj niemasz wzmianki chyba że w habicie tego Zakonu pochowany albo Kościołem Franciszka Świętego wsparty, pokryty. Łukasz Vadinghus Kronikarz Zakonu tegoż rozumi cale, iz Świętego tego Patriarchy Instituto dał imię swoje te zawołany Jurysta, ale drudzy temu mocno kontradydują. C. C. C.
KatO Porcius, najpierwszy człek z tej
accendise lucernam; Ille potest medio sole negare diem.
Umarł Baldus ten według iednych Roku 1400, według drugich Roku 1423. I to przydaią, że umarł w Tyczynie Zakonnikiem S. Franciszka, iako nadgrobek iego, w Kościele S: Franciszka tamże położony, opiewa że Clauditur hic Baldus Francisci tegmine fultus; ale tu o Zakonney iego Professyi niemasz wzmianki chyba że w habicie tego Zakonu pochowany albo Kościołem Franciszka Swiętego wsparty, pokryty. Łukasz Vadinghus Kronikarz Zakonu tegoż rozumi cale, iz Swiętego tego Patryarchy Instituto dał imie swoie te zawołany Iurysta, ale drudzy temu mocno kontradyduią. C. C. C.
CATO Porcius, naypierwszy człek z tey
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 606
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
, iż gdy się jeden opat Kartuziański uskarżał przed nim, że mu któryś pułk cesarski trochę przed Elearami do obozu przemijający, wszystkie kury zjadł z jego opactwa, (spytawszy się pierwej jako ludny był ten pułk) odpowiedział: Iż gdyby waszego zakonu tak wiele mnichów na wojnę przez moje biskupstwo przeszło, choćbym o skromności zakonnej nie wątpił i o kury się nie bał, bo mięsa nie jadacie, alebyście mi pewnie wszystkie sadzawki wyłowili. Pod tym czasem zaszedł list hetmański, radość jego z przyjścia Elearskiego oświadczający, w ten tryb nijej położony. ROZDZIAŁ XXX. JAKO SIĘ HETMANI DO RZĄDZENIA ELEARAMI UBIEGALI. Dzięki biskupowi Wircburskiemu. Pod płaszczem
, iż gdy się jeden opat Kartuziański uskarżał przed nim, że mu któryś pułk cesarski trochę przed Elearami do obozu przemijający, wszystkie kury zjadł z jego opactwa, (spytawszy się pierwej jako ludny był ten pułk) odpowiedział: Iż gdyby waszego zakonu tak wiele mnichów na wojnę przez moje biskupstwo przeszło, choćbym o skromności zakonnej nie wątpił i o kury się nie bał, bo mięsa nie jadacie, alebyście mi pewnie wszystkie sadzawki wyłowili. Pod tym czasem zaszedł list hetmański, radość jego z przyjścia Elearskiego oświadczający, w ten tryb niiej położony. ROZDZIAŁ XXX. JAKO SIĘ HETMANI DO RZĄDZENIA ELEARAMI UBIEGALI. Dzięki biskupowi Wircburskiemu. Pod płaszczem
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 85
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
. K. M. Zygmunta III. Króla Pol. także Biskupa Krak. i wieku inszego różnego stanu ludzi/ gdzie też w nim pierwszą Mszą przerzeczony I. M. X. Maciej Pstrokoński solenniter odprawił Roku 1606. Teraz Nowicjat pry tym Kościele Ojcowie przerzeczeni mają/ gdzie Młodź im powierzona ćwiczenie swoje ma w obserwancjej Zakonnej i zachowaniu Reguły/ pierwotni Zakonu Naś. Panny z Góry Karmelu. Tuteczny Kościół ma swe Relikwije i Odpusty częste. Kościoły i Klejnoty. 48. Kościół Z. FLORIANA.
SLawnie wiecznej pamięci Król Jagiełło/ Teologom Akademii Krak. ten Kościół podał/ z Kancelariami Poznańską/ Lęczycką/ i Sieradzką: do tego Kościoła Król
. K. M. Zygmuntá III. Krolá Pol. tákże Biskupá Krák. y wieku inszego rożneg^o^ stanu ludźi/ gdźie też w nim pierwszą Mszą przerzeczony I. M. X. Máćiey Pstrokoński solenniter odpráwił Roku 1606. Teraz Nowicyat pry tym Kośćiele Oycowie przerzeczeni máią/ gdźie Młodź im powierzona ćwiczenie swoie ma w obserwáncyey Zakonney y záchowániu Reguły/ pierwotni Zakonu Naś. Pánny z Gory Kármelu. Tuteczny Kośćioł ma swe Reliquije y Odpusty częste. Kośćioły y Kleynoty. 48. Kośćioł S. FLORIANA.
SLawnie wieczney pámięći Krol Iágiełło/ Theologom Akádemiey Krák. ten Kośćioł podał/ z Káncelláriámi Poznáńską/ Lęczycką/ y Sierádzką: do tego Kośćiołá Krol
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 72
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
we dwie lecie na znak wychowania swego/ przyzwawszy ich dwunastu z Kluniaku/ w którym sam był Zakonnikiem/ miejsce im to podał/ i na nim Klasztor zbudował/ aby się w nim służba i chwała Boża we dnie i w nocy/ na wieczne czasy nie ustając/ odprawowała. Miedzy którymi przybył on wielki w świątobliwości Zakonnej B. Aaron Francuz/ a ten najpierwszym Opatem będąc/ potym wzięty jest na Arcybiskupstwo Krak. które szczęśliwie przez lat 13. rządząc/ na tejże godności żywota swego w wielkej świątobliwości dokonał. Roku 1071. pochowany jest w Katedralnym Kościele Krak. Tenże Klazstor Król Kazimierz I. wielkimi dochodami i majętnościami nadał i
we dwie lećie ná znák wychowánia swego/ przyzwawszy ich dwunastu z Kluniáku/ w ktorym sam był Zakonnikiem/ mieysce im to podał/ y ná nim Klasztor zbudował/ áby się w nim służbá y chwałá Boża we dnie y w nocy/ ná wieczne czásy nie vstáiąc/ odprawowáłá. Miedzy ktorymi przybył on wielki w świątobliwośći Zakonney B. Aaron Fráncuz/ á ten naypierwszym Opátem będąc/ potym wźięty iest ná Arcybiskupstwo Krák. ktore szczęśliwie przez lat 13. rządząc/ ná teyże godnośći żywotá swego w wielkey świątobliwośći dokonał. Roku 1071. pochowány iest w Káthedrálnym Kośćiele Krák. Tenże Klazstor Krol Káźimierz I. wielkimi dochodámi y máiętnośćiámi nádał y
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 83
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
. Kościoły i Klejnoty. Miasta Krakowa Kościoły i Klejnoty. Kościół Naś: Panny Wniebowzięcia na Gorze Srebrnej, abo Bielany rzeczony.
MIla od Krakowa ten Kościół jest pospołu z Klasztorem/ Zakonników abo raczej Pustelników Kamaldulensów nazwanych/ ci są synowie Ojca ś. Romualda/ pod Regułą ś. Benedykta żyją: kwitnie w wielkiej obserwancjej Zakonnej/ mięsa nie jadają/ w osobnych Cellach ogrodzonych mieszkają jako Pustelnicy/ pewnych czasów milczenie podług swoich ustaw zachowują. Pielgrzymy przyjmują/ i inszych potrzebnych z wielkim poszanowaniem ludzko podejmują/ ubogaceni Odpustami i Relikwiami śś. Bożych/ osobliwie na Koronkę Pana Jezusa mają od różnych Ojców śs. nadane Indulgencje: to jest/ Drzewem Krzyża
. Kośćioły y Kleynoty. Miástá Krákowá Kośćioły y Kleynoty. Kośćioł Naś: Pánny Wniebowźięćia ná Gorze Srebrney, ábo Bielány rzeczony.
MIlá od Krákowá ten Kośćioł iest pospołu z Klasztorem/ Zákonnikow ábo ráczey Pustelnikow Kámáldulensow názwánych/ ći są synowie Oycá ś. Romuáldá/ pod Regułą ś. Benedyktá żyią: kwitnie w wielkiey obserwáncyey Zakonney/ mięsá nie iadáią/ w osobnych Cellách ogrodzonych mieszkáią iáko Pustelnicy/ pewnych czásow milczenie podług swoich vstaw záchowuią. Pielgrzymy prziymuią/ y inszych potrzebnych z wielkim poszánowániem ludzko podeymuią/ vbogáceni Odpustámi y Relikwiámi śś. Bożych/ osobliwie ná Koronkę Páná Iezusá máią od rożnych Oycow śs. nádáne Indulgencye: to iest/ Drzewem Krzyżá
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 85
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
/ tylko trzy razy w rok. Są też także i Stacje Rzymskie Ołtarzów siedmi z Odpustami. Miasta Krakowa Kościół Z. WACLAWA w Mogile.
KLasztor jest przy tym Kościele/ nazywa się właśnie Clara Tumba, Zakonników Cisterciensów: ci każdy dzień niemal w każdą godzinę P. Boga prosząc/ żyją w wielkiej czujności i obserwancjej zakonnej/ są prawymi naśladowcami Ojca swojego Bernata ś. Mają w swym Kościele Obraz Chrystusa Pana/ abo Pasją sławną wszytkiemu Krakowowi/ i inszym postronnym ludziom/ dla cudów/ które przy tym Obrazie P. Bóg czynić raczy. Mają przezacne Relikwije śś. Pańskich/ to jest/ Głowę ś. Donata i Erasma/ Biskupów i
/ tylko trzy rázy w rok. Są też tákże y Stácye Rzymskie Ołtarzow śiedmi z Odpustámi. Miástá Krákowá Kośćioł S. WACLAWA w Mogile.
KLasztor iest przy tym Kośćiele/ názywa się właśnie Clara Tumba, Zakonnikow Cisterciensow: ći káżdy dźień niemal w káżdą godźinę P. Bogá prosząc/ żyią w wielkiey czuynośći y obserwáncyey zakonney/ są práwymi náśládowcámi Oycá swoiego Bernatá ś. Máią w swym Kośćiele Obraz Chrystusá Páná/ ábo Pássyą sławną wszytkiemu Krákowowi/ y inszym postronnym ludźiom/ dla cudow/ ktore przy tym Obráźie P. Bog czynić raczy. Máią przezacne Relikwiie śś. Páńskich/ to iest/ Głowę ś. Donatá y Erásmá/ Biskupow y
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 86
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
w Staniątkach, przedtym Reguły ś. Benedykta Zakonnika.
TEn Kościół zbudowany i fundowany od B. Klemensa de Rusca, z dozwoleniem Innocentego Papieża/ Roku 1253. przy którym Klasztor fundowany od tegoż Klemensa dla Panien Zakonnych Reguły ś. Benedykta. Kwitnie ten Zakon w zachowaniu Reguły swej/ w nabożeństwie pilnym i w czujności Zakonnej/ za rządem i sprawowaniem szczęśliwym Przewielebnej Jej M. P. Anny Cecyliej Trzcińskiej/ Ksieniej na ten czas Staniąteckiej/ a za pomocą i pracą powierzonego sobie urzędu szafarskiego Jej M. P. Katarzyny Agnieszki Świchowskiej/ tegoż Klasztoru pracowitej Ekonomki/ także i inszych wielu Panien tegoż Zakonu różnych Oficjałek/ ale mianowicie Jej
w Staniątkách, przedtym Reguły ś. Benedyktá Zakonniká.
TEn Kośćioł zbudowány y fundowány od B. Klemensá de Ruscá, z dozwoleniem Innocentego Papieżá/ Roku 1253. przy ktorym Klasztor fundowány od tegoż Klemensá dla Pánien Zakonnych Reguły ś. Benedyktá. Kwitnie ten Zakon w záchowániu Reguły swey/ w nabożeństwie pilnym y w czuynośći Zakonney/ zá rządem y spráwowániem szczęśliwym Przewielebney Iey M. P. Anny Cecyliey Trzćińskiey/ Xieniey ná ten czás Stániąteckiey/ á zá pomocą y pracą powierzonego sobie vrzędu száfárskiego Iey M. P. Káthárzyny Agnieszki Swichowskiey/ tegoż Klasztoru prácowitey Ekonomki/ tákże y inszych wielu Pánien tegoż Zakonu rożnych Officyałek/ ále miánowićie Iey
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 86
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
że lubo Chrześcijańska wiara zda się z początku przykra, jednak, kto jej skosztuje jest wdżyęczna, i daje dwa przykłady. PUNKT XVII. Barlaam za Jozafatem prosi Pana Boga, i pokazuje mu jakim sposobem przez rzeczy stworzone może poznawać Stworzyciela. PUNKT XVIII. Który jest prawdżywy żywot i która śmierć prawdżywa, potym o skromności Zakonnej i w życiu, i w odzieniu, i o swoim habicie, dając przypowieść, i które jest bogactwo prawe opowiada. PUNKT XIX. Barlaam Jozafata naucza wiary, i tajemnicy Naświętszego Sakramentu, o czczeniu obrazów opowiada. a przełożywszy Synod Nicaeński ochrzcił go. Potym posilił go przy Mszy Naświętszym Sakramentem. Nakoniec do cnot
że lubo Chrześćiańská wiárá zda się z początku przykra, iednák, kto iey skosztuie iest wdżięczna, y dáie dwá przykłády. PVNKT XVII. Bárláám zá Iozáphátem prośi Páná Bogá, y pokázuie mu iákiem sposobem przez rzeczy stworzone może poznawáć Stworzyćielá. PVNKT XVIII. Ktory iest prawdżiwy żywot y ktora śmierć prawdżiwa, potym o skromnosći Zakonney y w żyćiu, y w odzieniu, y o swoim hábićie, dáiąc przypowieść, y ktore iest bogáctwo prawe opowiáda. PVNKT XIX. Bárláám Iozaphátá náucza wiáry, y táiemnicy Naświętszego Sakrámentu, o czczęniu obrázow opowiáda. á przełożywszy Synod Nicaeński ochrzćił go. Potym pośilił go przy Mszy Naświętszym Sákrámentem. Nákoniec do cnot
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 9
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
niech brzmi wiecznie pochwalone. HISTORIA Z. JANA DAMASCENA, 2.Corï: 13 1.Corï: 13 Rom: 11. 2. Cor: 12. Sapie: 11. O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE ŚŚ Dan: 3.
PUNKT XVIII. Który jest prawdziwy żywot, i która śmierć prawdziwa: potem o skromności zakonnej w życiu i w odzieniu, i o swoim habicie, dając przypowieść, i które jest bogactwo prawe, opowiada.
RZecze zasie Jozafat: Gdybyś długo w sobie Mądry mężu rozwazał, jakbyś mej osobie Nieumiejętnej miał te niedościgłe mowy O Bogu jaśniejszemi opowiedzieć słowy, Ja mniemam, że lepiejbyś memu niewygodził
niech brzmi wiecznie pochwalone. HISTORYA S. IANA DAMASCENA, 2.Corï: 13 1.Corï: 13 Rom: 11. 2. Cor: 12. Sapie: 11. O BARLAAMIE Y IOZAFAĆIE ŚŚ Dan: 3.
PVNKT XVIII. Ktory iest prawdźiwy żywot, y ktora śmierć prawdźiwa: potem o skromnośći zakonney w żyćiu y w odźieniu, y o swoim hábićie, dáiąc przypowieść, y ktore iest bogáctwo práwe, opowiáda.
RZecże záśie Iozáphát: Gdybyś długo w sobie Mądry mężu rozwazał, iakbyś mey osobie Nieumieiętney miał te niedośćigłe mowy O Bogu iáśnieyszemi opowiedźieć słowy, Ia mniemam, że lepieybyś memu niewygodził
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 125
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
