, do chwały wiecznej się przeniosła. Miał Pudycus domowe Wojny z Bolesła wem Książęciem Opolskim, ale ich Bolesław Pobożny Książę Kaliski pogodził Roku 1279. Bolesław Pudycus umarł pochowany w Krakowie u Franciszkanów, w tymże Roku i Bolesław Pobożny Książę Kaliski umarł, obydwóch zaś Zony Kinga, abo Z. Kunegunda, i Helena Zakonnicami w Sączu zostały Ze zaś zażycia swego Pudycus przybrał był sobie Leszka Czarnego jako Krwią najbliższego Książęcia Siradzkiego za Sukcesora Państwa Krakowskie, czyniąc zadosyć woli jego: Stany Rzeczypospolitej zgromadzone LESZKA Czarnego obrały Książęciem Polskim na Tron Polski, który obrany w Roku 1279. bo też był Ojciec jego Kazimierz umarł, Syn Konrada, zostawiwszy Synom swoim
, do chwały wieczney śię przeniosła. Miał Pudicus domowe Woyny z Bolesła wem Xiążęćiem Opolskim, ale ich Bolesław Pobożny Xiąże Kaliski pogodźił Roku 1279. Bolesław Pudicus umarł pochowany w Krakowie u Franćiszkanów, w tymże Roku i Bolesław Pobożny Xiąże Kaliski umarł, obódwóch zaś Zony Kinga, abo S. Kunegunda, i Helena Zakonnicami w Sączu zostały Ze zaś zażyćia swego Pudicus przybrał był sobie Leszka Czarnego jako Krwią naybliższego Xiążęćia Siradzkiego za Sukcessora Państwa Krakowskie, czyniąc zadosyć woli jego: Stany Rzeczypospolitey zgromadzone LESZKA Czarnego obrały Xiążęćiem Polskim na Tron Polski, który obrany w Roku 1279. bo też był Oyćiec jego Kaźimierz umarł, Syn Konrada, zostawiwszy Synom swoim
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 34
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
in censum złotych 10000. Do ś. Rocha Szpitala Studentskiego in censum złotych 5000. Do Burse Pauperum in censum złotych 5000. Do Szpitala ś. Sebastiana in censum 5000. Do ś. Ducha Szpitala in censum złotych 5000. Na Klasztor ś. Józefa/ gdzie Siostra Nieboszczykowska Przełożoną/ i tam mają być powinne Panienki Zakonnicami z Domu Nieboszczyka/ złotych 15000. Pro Monte pietatis et Conuersis in censum danych różnym osobom sto sześćdziesiąt tysięcy. Bursę Hierosolimorum, gdzie sam będąc niegdy Studentem fundatione auxit, na 30. Młodzienców de sanguine, a in defectu tych Szlacheckitch Synów. Był na Biskupstwie lat 7. umarł dnia 17. Marca/ Roku 1642
in censum złotych 10000. Do ś. Rochá Szpitalá Studentskiego in censum złotych 5000. Do Burse Pauperum in censum złotych 5000. Do Szpitalá ś. Sebástiáná in censum 5000. Do ś. Duchá Szpitalá in censum złotych 5000. Ná Klasztor ś. Iozephá/ gdźie Siostrá Nieboszczykowska Przełożoną/ y tám máią być powinne Pánienki Zakonnicámi z Domu Nieboszczyká/ złotych 15000. Pro Monte pietatis et Conuersis in censum dánych rożnym osobom sto sześćdźieśiąt tyśięcy. Bursę Hierosolimorum, gdźie sam będąc niegdy Studentem fundatione auxit, ná 30. Młodźiencow de sanguine, á in defectu tych Szlácheckitch Synow. Był ná Biskupstwie lát 7. vmárł dniá 17. Márcá/ Roku 1642
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 95
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
kamień trochę dziś zapadł, ale tylko trzy godziny tego bólu miał. Die 17 junii, we Lwowie
Król im. circa horam 10 rano, królowa im. w godzinę do kościoła pp. Wszystkich ŚŚ. przyjachali; tamże nabożeństwo tak ranne, jako i wieczorne odprawili i zakończyli oktawę Bożego Ciała. Obiad we refektarzu z zakonnicami jedli, u którego stołu ksieni im. i imp. poseł francuski siedział. Dawano tedy jeść i wina dostatkiem dla wszystkich zakonnic, z kuchni i piwnice pańskiej. Dwie mniszki, jedna, Jordanówna, cale, druga wpół, Łychowska, szalone. Jordanówna wszystko ręce tarła, nic nie mówiła; Łychowska dyskurowała, między
kamień trochę dziś zapadł, ale tylko trzy godziny tego bólu miał. Die 17 junii, we Lwowie
Król jm. circa horam 10 rano, królowa jm. w godzinę do kościoła pp. Wszystkich ŚŚ. przyjachali; tamże nabożeństwo tak ranne, jako i wieczorne odprawili i zakończyli oktawę Bożego Ciała. Obiad we refektarzu z zakonnicami jedli, u którego stołu ksieni jm. i jmp. poseł francuski siedział. Dawano tedy jeść i wina dostatkiem dla wszystkich zakonnic, z kuchni i piwnice pańskiej. Dwie mniszki, jedna, Jordanówna, cale, druga wpół, Łychowska, szalone. Jordanówna wszystko ręce tarła, nic nie mówiła; Łychowska dyskurowała, między
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 141
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
w cudzych krajach prawie wzrósł, na dworze księcia bawarskiego; ten zmówiwszy Zofiję Dębińskę, podkomorzankę mielnicką, samże ją odwiózł do klasztoru ś. Agnieszki w Krakowie; aby tam (bo
w tenczas prawie matka jej umarła była, Kopciówna z domu) wesela czekała. W klasztorze dwie ich siostry było, nabechtano ich aby zakonnicami zostały, a to ktoś względem Sukcesij. Niechciała wyniść z klasztoru na czas naznaczony wesela Zofija; zebrawszy tedy Aleksander kupę, w nocy cicho przysadziwszy petardę do drzwi klasztornych, (czego się panie Boże pożal!) wyrzucił je, wziął Zofiję, której iż się Dorota puścić niechciała, i tę wzięto: wsadzono
w cudzych krajach prawie wzrósł, na dworze księcia bawarskiego; ten zmówiwszy Zofiję Dębińskę, podkomorzankę mielnicką, samże ją odwiózł do klasztoru ś. Agnieszki w Krakowie; aby tam (bo
w tenczas prawie matka jej umarła była, Kopciówna z domu) wesela czekała. W klasztorze dwie ich siostry było, nabechtano ich aby zakonnicami zostały, a to ktoś względem sukcessij. Niechciała wyniść z klasztoru na czas naznaczony wesela Zofija; zebrawszy tedy Alexander kupę, w nocy cicho przysadziwszy petardę do drzwi klasztornych, (czego się panie Boże pożal!) wyrzucił je, wziął Zofiję, której iż się Dorota puścić niechciała, i tę wzięto: wsadzono
Skrót tekstu: KoniecZRod
Strona: 163
Tytuł:
Rodowód
Autor:
Zygmunt Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
naszę krew grozili swojej się do wolej na pili. Rok Pański 1675.
Jakom osiadł w krzypiowię Nierobiłem nic tylkom sprawiał obłoczyny, Profesyje. Bo trzy zamnie Czwarta jeszcze zostały Bernardynkami Marianna, Aleksandra, Barbara, i druga Marianna najmłodsza, te Panny nie z żadnego przymuszenia albo z jakiej potrzeby zostały zakonnicami (: Bo Dziewki były i Urodziwe i z Posagami :) Ale zamej Boskiej wokacyjej. koszt jednak nato wielki łozyłem. Bo to nierówno więcej kosztuje niżeli za Mąż dając Pannę. kto tego nieswiadom ja bym powiedział co to zakoszt i postaremu niedosyc ze już wyprawę dasz i postanowisz Ale musisz zawsze dawać
naszę krew grozili swoiey się do woley na pili. Rok Panski 1675.
Iakom osiadł w krzypiowię Nierobiłęm nic tylkom sprawiał obłoczyny, Professyie. Bo trzy zamnie Czwarta ieszcze zostały Bernardynkami Maryanna, Alexandra, Barbara, y druga Maryanna naymłodsza, te Panny nie z zadnego przymuszenia albo z iakiey potrzeby zostały zakonnicami (: Bo Dziewki były y Urodziwe y z Posagami :) Ale zamey Boskiey wokacyiey. koszt iednak nato wielki łozyłęm. Bo to nierowno więcey kosztuie nizeli za Mąż daiąc Pannę. kto tego nieswiadom ia bym powiedział co to zakoszt y postaremu niedosyc ze iuz wyprawę dasz y postanowisz Ale musisz zawsze dawać
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 247v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
; za powrotem którego ma być wszystkiego rezolucja, czemulaPoudrenie dowierza, bo już nieraz takie były zwłoki. Gniewu że się nie arendowało, uczyniło się to dla niepewnego w Polsce pokoju; a te tylko mamy jedne miejsce, gdzie by się podczas niebezpieczeństwa ze wszystkim sprowadzić mogło, a osobliwie imć panna ksieni z swymi zakonnicami i panny karmelitanki,co wszystko na mojej jest głowie. - Piszesz mi też Wć, że gdybym widziałle fond de votrecoeur, przyznać bym to musiał,commeje suis aime; et que mon amour est imparfait aupresdu votre. Skrytych rzeczy trudno sądzić i o nich dyskurować; ale choćby i tak było,
; za powrotem którego ma być wszystkiego rezolucja, czemulaPoudrenie dowierza, bo już nieraz takie były zwłoki. Gniewu że się nie arendowało, uczyniło się to dla niepewnego w Polszcze pokoju; a te tylko mamy jedne miejsce, gdzie by się podczas niebezpieczeństwa ze wszystkim sprowadzić mogło, a osobliwie jmć panna ksieni z swymi zakonnicami i panny karmelitanki,co wszystko na mojej jest głowie. - Piszesz mi też Wć, że gdybym widziałle fond de votrecoeur, przyznać bym to musiał,commeje suis aime; et que mon amour est imparfait aupresdu votre. Skrytych rzeczy trudno sądzić i o nich dyskurować; ale choćby i tak było,
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 289
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
i Bielawskii, miał synów trzech. 1. Jędrzej Samuel Dębiński był Kasztelanem Bieckim i Starostą Będzińskim, a przedtem Podstolim Krakowskim, jego z Barbary Prowanowny Starościanki Chęcińskiej wszystka Sukcesja na córkach oschła, z których jedna poszła za Aleksandra Komorowskiego herbu Korczak Kasztelanica Sądeckiego, druga za Marka Stadnickiego Podczaszego Krakowskiego, trzecia za Łąckiego, dwie Zakonnicami zostały. 2. Áleksander Seweryn dziedzic na Seceminie, miał żon trzy, pierwszą Pleszkowską, którą urodziła Parzniczewska, od tej tylko dwie córki zostały, z tych jedna dostała się Samuelowi Czarnockiemu z Klimuntowa miecznikowi Krakowskiemu, druga Panną zakonną na Zwierzyńcu: pojął po Pleszkowskii Krupczankę, Piotra Krupki Cześnika Lubelskiego córkę, po tej wziął
y Bielawskii, miał synow trzech. 1. Jędrzey Sámuel Dębiński był Kásztelánem Bieckim y Stárostą Będźińskim, á przedtem Podstolim Krákowskim, iego z Bárbáry Prowanowny Stárościánki Chęcińskiey wszystka sukcessya ná corkách oschłá, z ktorych iedna poszłá zá Alexándrá Komorowskiego herbu Korczák Kásztelánica Sądeckiego, druga zá Márká Stádnickiego Podczászego Krákowskiego, trzecia za Łąckiego, dwie Zakonnicámi zostáły. 2. Álexánder Seweryn dźiedzic ná Seceminie, miał żon trzy, pierwszą Pleszkowską, ktorą urodziłá Parzniczewska, od tey tylko dwie corki zostáły, z tych iedna dostáłá się Sámuelowi Czarnockiemu z Klimuntowa miecznikowi Krákowskiemu, druga Pánną zakonną ná Zwierzyńcu: poiął po Pleszkowskii Krupczankę, Piotrá Krupki Cześnika Lubelskiego corkę, po tey wziął
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 27
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
