. Rzymianie Tradytie albo podania Kościelne przyjmują. I my je w Cerkwi naszej za święte mamy. A Heretycy wymysłami je nazywają Rzymianie Relikwję/ to jest kości Z. czczą/ obrazy w Kościołach mają/ i onym się kłaniają: Świętych napomoc wżywają/ za umarłe się modlą/ śluby Zakonne/ i czystość wieczną w Zakonnikach/ i w Kapłanach/ i w Pannach P. Bogu przyjemnie być nauczają/ Posty/ mortificatiae, to jest rozmaite udręczenia ciała/ pielgrzymowania do miejsc Z. Spowiadanie się grzechów przed Kapłanem do ucha/ wielce potrzebnebyć do zbawienia nauczają i wierzą. I my w Cerkwi naszej toż wszytko mamy/ i za pewne środki zbawieniu
. Rzymiánie Tráditie álbo podánia Kośćielne prziymuią. Y my ie w Cerkwi nászey zá święte mamy. A Hęretycy wymysłámi ie názywáią Rzymiánie Reliquię/ to iest kośći S. czcżą/ obrázy w Kośćiołách máią/ y onym sie kłaniáią: Swiętych nápomoc wżywáią/ zá vmarłe sie modlą/ sluby Zákonne/ y czystość wieczną w Zakonnikách/ y w Kápłanách/ y w Pánnách P. Bogu przyiemnie bydź náucżáią/ Posty/ mortificatiae, to iest rozmáite vdręcżenia ćiáłá/ pielgrzymowánia do mieysc S. Spowiádánie sie grzechow przed Kápłanem do vchá/ wielce potrzebnebyć do zbáwienia náuczáią y wierzą. Y my w Cerkwi nászey toż wszytko mamy/ y zá pewne środki zbáwieniu
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 202
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
był wzgląd: bo gdy kto rozrywa bez przyczyny słusznej, albo nie dobrze poważonej, Sejm potrzebny, grzeszy śmiertelnie. Cóż rzekę o owej, nie mówię wolności, ale swawoli, gdy Konfederacja, gdy związek, gdy bezprawie samo chleb sobie naznacza, taksuje zasługi. Powiedzcie mi, czy w-Biskupach, Opatach, Zakonnikach, nie stydnie chęć, prosić Pana Boga o zachowanie stanu rzeczypospolitej, widząc że stan ten Rzeczypospolitej, o dobra Boże niedba, ale je Bogu nie-iako z-ręku wydrzeć, i wyszarpywać chce. 3. Trzecia okazja niepokoju jest niechęć, do Pana Boga, i do Wiary Świętej Katolickij, w-czym ta
był wzgląd: bo gdy kto rozrywa bez przyczyny słuszney, álbo nie dobrze poważoney, Seym potrzebny, grzeszy śmiertelnie. Coż rzekę o owey, nie mowię wolnośći, ále swawoli, gdy Konfederácyia, gdy związek, gdy bezpráwie samo chleb sobie náznacza, táxuie zasługi. Powiedzćie mi, czy w-Biskupách, Opátách, Zakonnikách, nie stydnie chęć, prośić Páná Bogá o záchowánie stanu rzeczypospolitey, widząc że stan ten Rzeczypospolitey, o dobrá Boże niedba, ále ie Bogu nie-iáko z-ręku wydrzeć, i wyszárpywáć chce. 3. Trzećia okázyia niepokoiu iest niechęć, do Páná Bogá, i do Wiáry Swiętey Kátolickiy, w-czym tá
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 37
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
incrementa, Żyje to i dzisia dobrej nadziei dziecię/ w nauce tylko nie wiem jako i jakiej postępuje. I lubo tego wiele pamiętników z nabożnej Braci naszej jest/ Sam przedsię mianowany I. M. P. Simeon Bajbuza/ Rotmistrz Igo K. M. stał nad nim samym i Małżonką jego Cud/ przy wielu Zakonnikach dzisiejszemu naszemu Archimandrycie opowiedział/ który i ja słysząc/ między drugie Cuda w tę księgę wpisałem. Cuda i Paraeneses. Psalm 127. v. 3 . Traktatu wtórego PARAENESIS. Cyrus Król jak swych ku sobie zachęca. Maiolus in diebus canicularibus. pag: 928. 1. Kor: R. w. v
incrementa, Zyie to y dziśia dobrey nádźiei dziećie/ w náuce tylko nie wiem iáko y iákiey postępuie. Y lubo tego wiele pámiętnikow z nabożney Bráci nászey iest/ Sam przedsię miánowány I. M. P. Simeon Báybuzá/ Rotmistrz I^o^ K. M. sstał nád nim sámym y Małżonką iego Cud/ przy wielu Zakonnikách dźiśieyszemu nászemu Archimándryćie opowiedźiał/ ktory y ia słysząc/ między drugie Cudá w tę xięgę wpisałem. Cudá y Paraeneses. Psalm 127. v. 3 . Tráctatu wtorego PARAENESIS. Cyrus Krol iák swych ku sobie záchęca. Maiolus in diebus canicularibus. pag: 928. 1. Kor: R. w. v
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 159.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
jako przystoi/ czynią i wtym dosyć swej powinności/ jako i inni Zakonnicy dobra mający; gdyż majętności takie/ sunt patrimonium Christi, są ojczyzną Chrystusa Pana/ i nagrodą krwawych potów i ubóstwa jego/ którą też onemu według człowieczeństwa na tym świecie/ między innymi nagrodami/ Bóg Ociec czyni wsługach jego kapłanach i zakonnikach/ którym dla niego wierni katolicy fundusze czynią i jałmużny dają. Z Testamentów/ i wspomnionych od P. Plebana sposobów/ ani setnej części Jezuitom się niedostanie/ respektu drugich zakonników/ którym nie tylko po kilku set/ ale i po kilku/ pokilkunastu/ i po kilkudziesiąt tysięcy/ i do tąd zapisować nie
iáko przystoi/ czynią y wtym dosyć swey powinnośći/ iáko y inni Zakonnicy dobrá máiący; gdysz máiętnośći tákie/ sunt patrimonium Christi, są oyczyzną Chrystusá Páná/ y nagrodą krwáwych potow y vbostwá iego/ ktorą tesz onemu według cżłowiecżeństwá ná tym świećie/ między innymi nagrodami/ Bog Oćiec czyni wsługách iego kápłanách y zakonnikách/ ktorym dla niego wierni kátolicy fundusze czynią y iáłmużny dáią. Z Testámentow/ y wspomnionych od P. Plebana sposobow/ áni setney częśći Iezuitom się niedostánie/ respektu drugich zakonnikow/ ktorym nie tylko po kilku set/ ále y po kilku/ pokilkunastu/ y po kilkudźiesiąt tysięcy/ y do tąd zápisowáć nie
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 147
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
wschodem i kościołem/ była tam jedna uliczka/ szeroka na 30. stop/ mając jakby pasmo drzew/ a kołami w około ogrodzone każde drzewo/ a po tych kołach tkwiały głowy onych które tam ofiarują. Było w mieście tym ośm inszych kościołów tejże formy/ ale nie tak wielkich. Księgi pierwsze O księżej i zakonnikach, abo nabożnikach.
KSięża w Meksyku podzielili się byli na mniejsze/ na więtsze/ i na wyższe: a tych nazywano Papi. Ich zabawa ustawicznie była kadzić bałwanom: co czynili na wschodzie/ i na zachodzie słońca/ w południe/ i w pułnocy. Ofiarowali też w kościołach swych każdy wedle swego urzędu. Oprócz
wschodem y kośćiołem/ byłá tám iedná vliczká/ szeroka ná 30. stop/ máiąc iákby pásmo drzew/ á kołámi w około ogrodzone káżde drzewo/ á po tych kołách tkwiáły głowy onych ktore tám ofiáruią. Było w mieśćie tym ośm inszych kośćiołow teyże formy/ ále nie ták wielkich. Kśięgi pierwsze O kśiężey y zakonnikách, ábo nabożnikach.
KSięża w Mexiku podźielili się byli ná mnieysze/ ná więtsze/ y ná wyższe: á tych názywano Papi. Ich zabáwá vstáwicznie byłá kádźić báłwanom: co czynili ná wschodźie/ y ná zachodźie słońcá/ w południe/ y w pułnocy. Ofiárowáli też w kośćiołách swych káżdy wedle swe^o^ vrzędu. Oprocz
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 7
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
oddania Bogu i kościołowi/ i wypędzili z królestw swych Maury/ i Żydy nie oglądając się nic na żadne swe pożytki; miały tę nagrodę z nalezienia nowego świata i Indii/ kędyby mogły szczęśliwie prowadzić ustawicznie tę chwalebną imprezę rozmnażania wiary i sławy Boskiej. Koniec wtórych Ksiąg. PIĄTEJ CZĘŚCI, TRZECIE KsięgI. O pierwszych Zakonnikach, którzy byli pojachali do Ameryki na opowiadanie Ewangeliej.
Mówiliśmy do tąd o tych osobach/ które pomagały do nawrócenia nowego świata poważnością/ władzą i sławą swą; mówmy już o tych/ którzy się do tego przyłożyli pracą/ i pieczołowaniem. Napierwszy zakonnik/ który pojachał w tamte kraje był Pr. Biul Katalanus
oddánia Bogu y kośćiołowi/ y wypędźili z krolestw swych Maury/ y Zydy nie oglądáiąc się nic ná żadne swe pożytki; miáły tę nagrodę z náleźienia nowego świátá y Indiey/ kędyby mogły sczęśliwie prowádźić vstáwicznie tę chwálebną impresę rozmnażánia wiáry y sławy Boskiey. Koniec wtorych Kśiąg. PIĄTEY CZĘSCI, TRZECIE KSIEGI. O pierwszych Zákonnikách, ktorzy byli poiácháli do Ameriki ná opowiádánie Ewángeliey.
MOwilismy do tąd o tych osobách/ ktore pomagáły do náwrocenia noweg^o^ świátá poważnośćią/ władzą y sławą swą; mowmy iuż o tych/ ktorzy się do tego przyłożyli pracą/ y pieczołowániem. Napierwszy zakonnik/ ktory poiáchał w támte kráie był Pr. Biul Cátálánus
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 41
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
przeklęctwem. V. Którzysz grzeszą przeciwko temu Przykazaniu? M. Którzy przysięgi swej niedochowują/ którzy Boga i Świętych bluźnią/ którzy przez śmierć/ Sakramenta Chrystusa Pana przysięgają/ którzy ślubów Bogu uczynionych nie pełnią/ albo jes bez potrzeby odwłóczą. Si votum voueris Domino, ne moreris reddere. V. Co rozumiesz o Zakonnikach? M. Jeśli powołaniu swemu i ślubom dosyć czynią/ Dworzany Bożemi są. Jeśli nie wykonują ale je odstepują/ mizernemi są; Bo ani świata/ ani Boga mają/ o tych napisano: Descendet in infernum viuentes, quia scientes. V. Co o Kapłanach? M. Jeśli przykładem inszych naprawują/ są światłem
przeklęctwem. V. Ktorzysz grzeszą przećiwko temu Przykazániu? M. Ktorzy przyśięgi swey niedochowuią/ ktorzy Bogá y Swiętych bluźnią/ ktorzy przez śmierć/ Sákrámentá Chrystusá Páná przyśięgáią/ ktorzy ślubow Bogu vczynionych nie pełnią/ álbo ies bez potrzeby odwłoczą. Si votum voueris Domino, ne moreris reddere. V. Co rozumiesz o Zakonnikách? M. Ieśli powołániu swemu y ślubom dosyć czynią/ Dworzány Bożemi są. Ieśli nie wykonuią ále ie odstepuią/ mizernemi są; Bo áni świátá/ áni Bogá máią/ o tych nápisano: Descendet in infernum viuentes, quia scientes. V. Co o Kápłánách? M. Ieśli przykłádem inszych nápráwuią/ są świátłem
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 59
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Turków; częścią też zinftygowania Żydów, proszących o to przy daniu prezentow,u łakomych Turkow,aby Chrześcijanie nie deptali miejse tych, gdzie Dawid i Salomon pochowani, aliàs na miejscu Wieczerniku. AZJA. O Ziemi Z. i o Jeruzalem. AZJA. O Ziemi Z. i o Jeruzalem.
Po przeniesionych z tamtąd Zakonnikach Chrześcijańskich, Turcy tam osiedli, Pałac fundowali, Klasztor swojemi osadzili Santonami, do Wieczernika bosemi chodzą nogami,nie plując; Chrześcijanów nie puszczają pod ciężkim karaniem, chybaby się której pobisurmanic odważył, albo 600. zapłacił Cekinów. A naprzód u tego Wieczernika Sień jest na łokci 30. po lewej stronie Meczet,
Turkow; częścią też zinftygowánia Zydow, proszących o to przy daniu prezentow,u łákomych Turkow,aby Chrześcianie nie deptáli mieyse tych, gdźie Dáwid y Sálomon pochowáni, aliàs ná mieyscu Wieczerniku. AZYA. O Ziemi S. y o Ieruzalem. AZYA. O Ziemi S. y o Ieruzalem.
Po przeniesionych z tamtąd Zákonnikach Chrześciańskich, Turcy tam osiedli, Pałác fundowáli, Klasztor swoiemi osadźili Santonámi, do Wieczernika bosemi chodzą nogami,nie pluiąc; Chrześcianow nie puszczáią pod cięszkim karániem, chybáby się ktorey pobisurmánic odwáżył, albo 600. zápłacił Cekinow. A náprzod u tego Wieczerniká Sień iest na łokci 30. po lewey stronie Meczet,
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 533
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
święty te Ceremonie Nowopolitykom bo jako to nie grzeczy ubogiemu Mościwać; Tak jeszcze barziej samemu ubóstwu; Ale nie mamci za złe boś tego doświadczył i sam po sobie i po braci swoich/ że im ubożsi byli/ tym się lepiej mieli/ stało im ubóstwo za skarb/ stało za dostatki. Doznałeś tego po Zakonnikach twoich/ czego Chrystus po Apostołach/ że quoties misistieos sine sacculo et pera nunquam aliquid defuit eis. Dlategoż ją zowiesz dominapaupertas. Doznawamy tego i my którzy w Zakonach ubogich żyjemy/ że imesmy ubożsi tym prędzej opatrzy Domina paupertas. Nie ma Klasztor żywności wnet od Dobrodzieja przyniesie Domina paupertas. Podarł się Habit a
święty te Ceremonie Nowopolitykom bo iako to nie grzeczy vbogiemu Mośćiwáć; Ták ieszcze bárźiey samemu vbostwu; Ale nie mamći zá złe boś tego doświádczył y sam po sobie y po bráći swoich/ że im vbożśi byli/ tym się lepiey mieli/ stáło im vbostwo zá skarb/ stáło zá dostátki. Doznáłeś tego po Zakonnikách twoich/ czego Chrystus po Apostołách/ że quoties misistieos sine sacculo et pera nunquam aliquid defuit eis. Dlategoż ią zowiesz dominapaupertas. Doznawamy tego y my ktorzy w Zakonách vbogich żyiemy/ że imesmy vbożśi tym prędzey opátrzy Domina paupertas. Nie ma Klasztor żywnośći wnet od Dobrodźieiá przynieśie Domina paupertas. Podárł się Hábit á
Skrót tekstu: MijInter
Strona: 26
Tytuł:
Interregnum albo sieroctwo apostolskie
Autor:
Jacynt Mijakowski
Drukarnia:
Paweł Konrad
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
serce dla niektórych mężów godnością Senatorską słynących, którzy Dwór i świat porzuciwszy, Pustelniczy przyjęli żywot. PUNKT II. O Książęciu z przednich Panów, który Pustelniczy przyjął żywot. PUNKT III. O narodzeniu Jozafata, i co o nim Astrologowie opowiedzieli. PUNKT IV. O Senatorze niektórym wiarę Chrystusową potajemnie wyznawającym, i o dwóch Zakonnikach spalonych. PUNKT V. O Królewiczu jakim mu sposobem, ilekroć chciał, od Ojca pozwolono na świat z Pałaców wychodżyć. PUNKT VI. Barlaam subtelnym fortelem do Pałacu Królewicza przychodży, i piękną przypowieścią powiada, że nie trzeba z powierzchownych szat sądżyć. PUNKT VII. Barlaam Królewiczowi prawdziwą wiarę przekłada. PUNKT VIII.
serce dla niektorych mężow godnosćią Senatorską słynących, ktorzy Dwor y świát porzućiwszy, Pustelniczy przyięli żywot. PVNKT II. O Xiążęćiu z przednich Pánow, ktory Pustelniczy przyiął żywot. PVNKT III. O narodzeniu Iozaphátá, y co o nim Astrologowie opowiedżieli. PVNKT IV. O Senatorze niektorym wiárę Chrystusową potáiemnie wyznawáiącym, y o dwuch Zakonnikách spalonych. PVNKT V. O Krolewicu iákim mu sposobem, ilekroć chćiał, od Oycá pozwolono ná świát z Páłácow wychodżić. PVNKT VI. Bárláám subtelnym fortelem do Páłácu Krolewica przychodżi, y piękną przypowieśćią powiáda, że nie trzebá z powierzchownych szat sądżić. PVNKT VII. Bárláám Krolewicowi prawdźiwą wiárę przekłáda. PVNKT VIII.
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 9
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
