dedistis mihi manducare, non dedistis mihi bibere, non collegistis me, non cooperuistis me, non visitâsti me, Prawie/ wszytka wina/ wszytka zatracenia przyczyna z nieszczęsnego zaniedbania i opuszczenia poszła. 5. Doznało tego nieszczęścia co nie miara/ owych to którzy lub w przedsięwziętym dobrym żywocie/ lub w przyjętym duchownym ba nawet Zakonnym stanie tak wiele łask Boskich/ oświecenia/ nauk Zbawiennych odebrali? że o nie mniej albo nic niedbając z owym to zapamiętliwym o którym Jakub Z. mówi. Iac: 1. In speculo consideravit se et abiit, et oblitus est qualis fuerit . Na czasik jaki z główką skrzywioną pochodziwszy/ pokwiliwszy się/ tego
dedistis mihi manducare, non dedistis mihi bibere, non collegistis me, non cooperuistis me, non visitâsti me, Práwie/ wszytká winá/ wszytká zátráceniá przyczyná z nieszczęsnego zániedbaniá y opuszczeniá poszła. 5. Doznáło tego nieszczęśćiá co nie miárá/ owych to ktorzy lub w przedsięwźiętym dobrym żywoćie/ lub w przyiętym duchownym bá náwet Zákonnym stánie ták wiele łásk Boskich/ oświeceniá/ náuk Zbáwiennych odebrali? że o nie mniey álbo ńic niedbaiąc z owym to zápámiętliwym o ktorym Iákub S. mowi. Iac: 1. In speculo consideravit se et abiit, et oblitus est qualis fuerit . Ná czáśik iáki z glowką skrzywioną pochodźiwszy/ pokwiliwszy się/ tego
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 422
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Duchem świętym wzbudzony w zakon ten/ dla więkzsej przysług swych u P. Boga/ a dla gwałtownej potrzeby Kościoła Bożego/ gotując namięstnikom Chrystusowym do posług duchownych sługi takie/ jakihch czasów tych widział być Kościołowi Katolickiemu najpotrzebniejszych. Do tego ślubu czwartego nie wszyscy przypuszczani bywają/ gdyż on potrzebuje ludzi/ tak w nauce jako w zakonnym żywocie długo ćwiczonych; lecz ci tylo/ których po wielkim doświadceniu cnto ich sposobnymi/ starszy do tego być rożumieją. I acz w innych zakonach profesami zowią te wszytkie/ którzy trzy śluby zakonom wszytkim zwykłe/ nowicjat swój odprawiwszy/ uczynili; wzakonie jednak tym Societatis tego tytułu nie dają jedno tym samym/ którzy ten
Duchem świętym wzbudzony w zakon ten/ dla więkzsey przysług swych v P. Bogá/ á dla gwałtowney potrzeby Kośćioła Bożego/ gotuiąc namięstnikom Chrystusowym do posług duchownych sługi tákie/ iákihch czásow tych widział bydź Kośćiołowi Kátolickiemu naypotrzebnieyszych. Do tego slubu czwartego nie wszyscy przypuszcżani bywáią/ gdysz on potrzebuie ludźi/ ták w náuce iáko w zakonnym żywoćie długo ćwicżonych; lecz ći tylo/ ktorych po wielkim doswiadcęniu cnto ich sposobnymi/ stárszy do tego bydź rożumieią. I ácż w innych zakonách professámi zowią te wszytkie/ ktorzy trzy sluby zákonom wszytkim zwykłe/ nowicyat swoy odpráwiwszy/ vczynili; wzakonie iednák tym Societatis tego tytułu nie dáią iedno tym sámym/ ktorzy ten
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 36
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
. Starsi zasie intratami szafujący/ którzy pospolicie profesowie bywają/ daleko bardziej wtym ręce związane mają/ aniżeli dozorcy szpitalów/ abo Burs prowizorowie i Seniorowie/ bo nie tylo ustawami i Regułą swą wtym obowiązani są aby sobie nić więcej nie przywłaszczali w używaniu tych dochodów/ nad innych/ przy których onym służący ich ćwicząc w żywocie zakonnym/ żyją; ale ich też wtym osobliwie zpilnością doglądają co rok na wisytacjach ich Prowincjałowie. Przetoż wespół zdrugimi/ i u jednegoż stołu jadają; jednesz zdrugimi/ i zjednychże garnców potrawy/ chyba żeby zdrowie niesposobne inaczej wyciągało. Atosz widzicie/ że przy intratach może być zachowane doskonałe ubóstwo u Jezuitów
. Stárśi zásie intratámi száfuiący/ ktorzy pospolićie professowie bywáią/ dáleko bárdźiey wtym ręce związáne máią/ ániżeli dozorcy szpitalow/ ábo Burs prowizorowie y Seniorowie/ bo nie tylo vstawámi y Regułą swą wtym obowiązáni są áby sobie nić więcey nie przywłaszcżałi w vżywániu tych dochodow/ nád innych/ przy ktorych onym służący ich ćwicżąc w żywoćie zakonnym/ żyią; ale ich tesz wtym osobliwie zpilnośćią doglądáią co rok ná wisytácyách ich Prowincyałowie. Przetosz wespoł zdrugimi/ y v iednegoż stołu iadáią; iednesz zdrugimi/ y ziednychże gárncow potráwy/ chybá żeby zdrowie niesposobne inácżey wyćiągáło. Atosz widźićie/ że przy intratách może bydź záchowáne doskonáłe vbostwo v Iezuitow
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 39
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
uspokojony, poniechał. Dalsi z tegoż STEMMA, albo Linii co są znaczni, albo ex Nomine, albo ex factis Regnanci: Karol VII. Wiktor Karol VIII. Exiguus (Mały.) Ludwik XII. Pater Populi; Henryk IV. Ostatni Walezjusz Król wprzód Polski sześciumiesięczny, potym Francuski, od Osoby w habicie Zakonnym zabity sztyletem. A tak Walezjuscom, Vale Korona wypowiedziała Francuska.
Czwarta Classis tamecznych Regnantów jest Familia BURBUNÓW, którą suscitavit Henryk IV. Magnus Bourbon Książę Burbonii niższej, leżącej w Prowincyj Lugduńskiej. Ta Linia była Sanguis Regum, bo szła od Roberta Syna Z. LUDWIKA Króla Francuskiego uczynionego Książęciem Burbonii według Filiusza Autora. Z
uspokoiony, poniechał. Dalsi z tegoż STEMMA, albo Linii co są znáczni, albo ex Nomine, albo ex factis Regnanci: Karol VII. Wiktor Karol VIII. Exiguus (Mały.) Ludwik XII. Pater Populi; Henryk IV. Ostatni Walezyusz Krol wprzod Polski sześciumiesięczny, potym Fráncuski, od Osoby w habicie Zakonnym zabity sztyletem. A ták Walezyuscom, Vale Korona wypowiedźiała Fráncuska.
Czwarta Classis tamecznych Regnantow iest Familia BURBUNOW, ktorą suscitavit Henryk IV. Magnus Bourbon Xiąże Burbonii niższey, leżącey w Prowincyi Lugduńskiey. Ta Linia była Sanguis Regum, bo szła od Roberta Syná S. LUDWIKA Krola Francuskiego uczynionego Xiążęciem Burbonii według Filiusza Autorá. Z
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 61
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
do wesela Pana mego wchodzę. A oto te dwie lecie są mi poczytane za dwa tysiąca lat. I już go więcej nie ujrzał. Idem li: 2. ca: 3. Apostata. Apostata. Przykład IV. Apostata mnich porobca/ od ś. Bernata nawrócony/ umysł dobry mając/ po śmierci w Habicie Zakonnym był nalezion/ gdyż w Cleryckim był pogrzebion. 45.
ŚWięty Bernat miał jednego mnicha/ który za pokusą diabelską Habit zrzucił i Plebanią przyjął/ bo był kapłan. A iż zawsze grzech grzechem bywa karany/ występca z Zakonu stał się porobcą; jako jest w zwyczaju u wiela/ wpuścił w dom niewiastę i dziatki z
do wesela Páná mego wchodzę. A oto te dwie lećie są mi poczytáne zá dwá tyśiącá lat. Y iuż go więcey nie vyrzał. Idem li: 2. ca: 3. Apostátá. Apostatá. PRZYKLAD IV. Apostatá mnich porobcá/ od ś. Bernátá náwrocony/ vmysł dobry máiąc/ po śmierći w Hábićie Zakonnym był náleźion/ gdyż w Clerickim był pogrzebion. 45.
SWięty Bernát miał iednego mnichá/ ktory zá pokusą dyabelską Hábit zrzućił y Plebánią przyiął/ bo był kápłan. A iż záwsze grzech grzechem bywa karány/ występcá z Zakonu sstał sie porobcą; iáko iest w zwycżáiu v wiela/ wpuśćił w dom niewiástę y dźiatki z
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 56
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
§ 23. Przykład XII. Sądząc upornie Jan Jałmużnik Mnicha który z białągłową chodził/ iż w tym zbłądził/ od Pana był strofowany. Jałmużna.
WIelce zawsze czcił ś. Jan nie tylko same mnichy/ ale i Habit ich. Ktedy to miał/ iż skargi/ bądź fałszywej bądź też prawdziwej przeciw komu w Habicie Zakonnym nie przyjmował. Jednego czasu z poduszczenia obmowców potknął się w obojgu. Abowiem gdy niejaki Mnich z dziewką jałmużny prosząc chodził po mieście przez kilka dni/ niektórzy co to widzieli zgorszyli się/ rozumiejąc że to jego niewasta była/ oskarżli go do Patriarchy mówiąc: Niesłuszną że ten włóczęga zelżywość czyni Anielskiemu ubiorowi Mniskiemu/ wodząc z
§ 23. PRZYKLAD XII. Sądząc vpornie Ian Iáłmużnik Mnichá ktory z białągłową chodźił/ iż w tym zbłądźił/ od Paná był strofowány. Iáłmużná.
WIelce záwsze czćił ś. Ian nie tylko sáme mnichy/ ále y Hábit ich. Ktedy to miał/ iż skárgi/ bądź fałszywey bądź też práwdźiwey przećiw komu w Hábićie Zakonnym nie przyimował. Iednego cżasu z podusczenia obmowcow potknął sie w oboygu. Abowiem gdy nieiáki Mnich z dźiewką iáłmuzny prosząc chodźił po miesćie przez kilka dni/ niektorzy co to widźieli zgorszyli sie/ rozumieiąc że to iego niewástá byłá/ oskárżli go do Patryarchy mowiąc: Niesłuszną że ten włoczęgá zelżywość czyni Anyelskiemu vbiorowi Mniskiemu/ wodząc z
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 337.
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
, I swe po nim Koroną przyozdobić skronie: Cokolwiek bowiem mówił, mówił to dla proby; Chcąc dojść skrytej myśli z twej mowy, i osoby: Przetoż, dajęć tę radę, abyś strój ten drogi Zrzucił z grzbieta, a włożył nań habit ubogi, I podstrzygł włosów. a tak w tym Zakonnym stroju, Gdy od Eou wstanie dzień, w nidź do pokoju Przed Króla: a gdy spyta, coby ten strój znaczył, Odpowiesz mu tak: To, coś Królu ze mną raczył Mówić, o zamysłach twych dnia onegdajszego; Gotowem naśladować, sługa, Pana mego. Bo chocia te rozkoszy tu mieszkać mi
, Y swe po nim Koroną przyozdobić skronie: Cokolwiek bowiem mowił, mowił to dla proby; Chcąc doyść skrytey myśli z twey mowy, y osoby: Przetoż, dáięć tę rádę, ábyś stroy ten drogi Zrzućił z grzbietá, á włożył nąń habit vbogi, Y podstrzygł włosow. á ták w tym Zakonnym stroiu, Gdy od Eou wstánie dźień, w nidź do pokoiu Przed Krolá: á gdy spyta, coby ten stroy znáczył, Odpowiesz mu ták: To, coś Krolu ze mną raczył Mowić, o zamysłách twych dniá onegdáyszego; Gotowęm náśládowáć, sługá, Páná mego. Bo choćia te roskoszy tu mieszkáć mi
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 21
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
od dostatnich bierze/ nie żeby bez tych podarunków miał być ubogi/ ale ze swej dobroci chce być dostatnim i Panom szczodrym/ gdy też dostatni i Panowie szczodrymi się jemy stawiają/ którym on nie dopuści się zwyciężyć w szczodrobliwości. Takim też sposobem idzie z Zakonnym człowiekiem. Gdy widzi JEZUS że Zakonnim świat opuściwszy/ w Zakonnym Domu mając ustawicznie nagiego przed oczyma/ ujmuje sobie co raz to więcej przez umartwienie/ mówiąc tak sobie. JEZUS ledwo jest odziany pieluszkami/ a ty masz dobrą odzieżą. O by być zdoła ogołoconym ze wszytkiego; Ujmę też sobie dla JEZUSA, będę ubodzej chodził dla JEZUSA, będę rad gdy mnie wytarta/ odarta/
od dostátnich bierze/ nie żeby bez tych podárunkow miał być vbogi/ ále ze swey dobroći chce być dostátnim y Pánom szczodrym/ gdy też dostátni y Pánowie szczodrymi się iemy stáwiáią/ którym on nie dopuści się zwyćiężyć w szczodrobliwości. Tákim też sposobem idźie z Zakonnym człowiekiem. Gdy widźi IEZVS że Zakonnim świát opuśćiwszy/ w Zakonnym Domu maiąc vstáwicznie nágiego przed oczyma/ vymuie sobie co raz to więcey przez vmartwienie/ mowiąc tak sobie. IEZVS ledwo iest odźiany pieluszkámi/ á ty masz dobrą odźieżą. O by być zdołá ogołoconym ze wszytkiego; Vymę też sobie dla IEZVSA, będę vbodzey chodził dla IEZVSA, będę rad gdy mnie wytárta/ odárta/
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 643
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
Święta i poślubiona Oblubienica Chrystusowa/ ciesząc przyczyną swoją ludzi utrapionych. Żywot Błogosławionej Katarzyny Seneńskiej drugiej, opisany od Doktora Zakonnego Piusa w Księgach pierwszych, na karcie 204 i Antoniego Senensa na liście 213.
KAtarzyna Błogosławiona druga Seneńska nazwana/ iż była następcą w życiu pierwszej Katarzyny ś. Seneńskiej/ w tymże Habicie ś. Zakonnym Pokutnym. I tej Zakonnicy i Panience jednostajnie wyznawają Historycy Zakonni szczególną w panieństwie ostróżność/ w życiu świątobliwość/ w zakonności ustawiczność/ w mowie mierność/ w cierpliwości stałość/ w nabożeństwie czułość/ w posłuszeństwie prędkość/ w świątobliwości rzeźwość. Czegoby więcej potrzeba było Oblubienicy Chrystusowej/ jedno aby była między triumfującemi nad ciałem/
Swięta y poslubiona Oblubienicá Chrystusowá/ ćiesząc przyczyną swoią ludźi vtrapionych. Zywot Błogosłáwioney Káthárzyny Seneńskiey drugiey, opisány od Doctorá Zakonnego Piusá w Kśięgach pierwszych, ná kárćie 204 y Antoniego Senensá ná liśćie 213.
KAthárzyná Błogosłáwiona druga Seneńska názwána/ iż byłá następcą w żyćiu pierwszey Kátharzyny ś. Seneńskiey/ w tymże Habićie ś. Zakonnym Pokutnym. Y tey Zakonnicy y Pánience iednostáynie wyznawáią Historycy Zakonni szczegulną w pánienstwie ostrożność/ w żyćiu świątobliwość/ w zakonnośći vstáwicznosć/ w mowie mierność/ w ćierpliwośći stałość/ w nabożeństwie czułość/ w posłuszeństwie prędkość/ w świątobliwośći rzeźwość. Czegoby więcey potrzebá było Oblubienicy Chrystusowey/ iedno áby byłá między tryumphuiącemi nád ćiáłem/
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 7
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
/ jedno aby była między triumfującemi nad ciałem/ światem/ czartem przeklętym przedniejszą bohatyrką; a między królującemi nową trymufatorką. Czego więcej potrzeba było/ tylko aby między Pannami wiodła chor wesoły/ między Aniołami świętemi kanzon radosny: a między Wyznawcami świętemi zapalonej wiary światłość Bożą Stwórcy i Oblubieńcowi swemu jedynemu/ przy niskim a czołobitnym pokłonie Zakonnym przynosiła i oddawała serca swego gotowość/ niechciała w tym być nigdy upośledzona: przeto nad siły swoje/ i Panieńskie niesposobności/ wprawując się w cnoty i zakonne ciężary (lubo to wolniejsza była nad zamknione ku ostróżniejszemu życiu/ i ostrzejszemu w Zakonie ś. dla opatrzności życia docześnego/ im już obmyślonego/ nie była tak
/ iedno áby byłá między tryumphuiącemi nád ćiáłem/ świátem/ czártem przeklętym przednieyszą bohátyrką; á między kroluiącemi nową trymuphatorką. Czego więcey potrzebá było/ tylko áby między Pánnámi wiodłá chor wesoły/ między Anyołámi świętemi kánzon rádosny: á między Wyznawcámi świętemi zápaloney wiáry świátłość Bożą Stworcy y Oblubieńcowi swemu iedynemu/ przy niskim á czołobitnym pokłonie Zakonnym przynośiłá y oddawáłá sercá swego gotowość/ niechćiałá w tym bydź nigdy vposledzona: przeto nád śiły swoie/ y Pánieńskie niesposobnośći/ wpráwuiąc się w cnoty y zakonne ćiężary (lubo to wolnieysza byłá nád zámknione ku ostrożnieyszemu żyćiu/ y ostrzeyszemu w Zakonie ś. dla opátrznośći żyćia docześnego/ im iusz obmyslonego/ nie byłá ták
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 8
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
