myśli bywając takie często zbytki w jedzeniu i piciu popełniają/ że groza o tym mówić/ nie rzkąc na to patrzyć. Luc. 21. V. 35.
Dałby to Bóg! i życzyłbym sobie tego/ kiedybyśmy/ by rzecz można/ złotymi na tablicy serca naszego napisali literami one słowa Zbawicielowe: Strzeżcie się/ by snadź nie były obciążone serca wasze obżarstwem i pijaństwem/ i nagleby na was przyszedł ten dzień (sądny) Abowiem jako sidło przypadnie na wszystkie/ którzy mieszkają na obliczu wszystkiej ziemie.
Co gdyby każdy pobożny Krześcianin rozważał: bez chybyby się w trzeźwości i mierności kochał/ a w ożralstwie
myśli bywájąc tákie często zbytki w jedzeniu y pićiu popełniáją/ że grozá o tym mowić/ nie rzkąc ná to pátrzyć. Luc. 21. V. 35.
Dałby to Bog! y życzyłbym sobie tego/ kiedybysmy/ by rzecz można/ złotymi ná tablicy sercá nászego nápisáli literámi one słowá Zbáwićielowe: Strzeżćie śię/ by snadź nie były obćiążone sercá wásze obżárstwem y pijáństwem/ y nagleby ná was przyszedł ten dźień (sądny) Abowiem jáko śidło przypádnie ná wszystkie/ ktorzy mieszkáją ná obliczu wszystkiey źiemie.
Co gdyby kożdy pobożny Krześćiánin rozważał: bez chybyby śię w trzeźwośći y miernośći kochał/ á w ożrálstwie
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 42.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
Cerkwie naszej Ruskiej teraźniejszemu należnie służące/ za tychże wysoce uczczonych Panów moich/ Ojca i Braci zdaniem błogosławieństwem i rozkazaniem/ który dom narodu naszego Ruskiego/ (dla którego zbawienia anatemą od Chrysta Pana swego być pożądaliby/) na dwie części żałosnie rozwalony i w części jednej przeciwo drugiejnieprzyjacielko na się stojący: a owe Zbawicielowe słowa/ Omnis Domus diuisa cõtra se, no stabit: tuż samą rzeczą na nim iszczące się widząc/ pierwej/ niżby mu do tego (uchowaj Chryste Panie/) nieostojenia się przyszło/ z powinności swej Pasterskiej w zabieżenie temu złemu puścić się za pomocą Bożą postąpili/ i mnie mniejszemu z pośrzodku siebie bratu i
Cerkwie nászey Ruskiey teráźnieyszemu należnie służące/ zá tychże wysoce vczczonych Pánow moich/ Oycá y Bráći zdániem błogosłáwieństwem y roskazániem/ ktory dom narodu nászego Ruskiego/ (dla ktorego zbáwienia ánáthemą od Christá Páná swego bydź pożądáliby/) ná dwie częśći żałosnie rozwálony y w części iedney przećiwo drugieynieprzyiaćielko ná sie stoiący: á owe Zbáwićielowe słowá/ Omnis Domus diuisa cõtra se, no stabit: tuż sámą rzeczą na nim iszczące sie widząc/ pierwey/ niżby mu do tego (vchoway Christe Pánie/) nieostoienia sie przyszło/ z powinności swey Pásterskiey w zábieżenie temu złemu puśćić sie zá pomocą Bożą postąpili/ y mnie mnieyszemu z pośrzodku śiebie brátu y
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 7
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i z przyczyn owych. Naprzód: że Pan Chrystus potrzeby ustawę czyni nie po podaniu od siebie/ i nie po wzięciu samego chleba/ mówiąc/ to czyńcie na moję pamiątkę. Czemu poświadczać zda się i Błog. Apostoł Paweł/ który w pomień uczynionej od Chrysta Pana ustawy zażywania Sakramentu Eucharystii przyszedszy/ i owe słowa Zbawicielowe/ przełożywszy. Bierzcie a jedzcie: to jest ciało moje; które za was będzie wydane. nawodzi/ to czyńcie na pamiatkę moję. Po owych zaś Zbawicielowych słowach/ Ten kielich nowy testament jest we krwi mojej. To czyńcie ilekroć pić będziecie, na moję pamiątkę, w pierwszych słów nawodzeniu/ ukazować zda się B
y z przycżyn owych. Naprzod: że Pan Christus potrzeby vstáwę czyni nie po podániu od śiebie/ y nie po wźięćiu sámego chlebá/ mowiąc/ to czyńćie ná moię pámiątkę. Czemu poświádczáć zda sie y Błog. Apostoł Páweł/ ktory w pomień vczynioney od Christá Páná vstáwy záżywánia Sákrámentu Eucháristiey przyszedszy/ y owe słowá Zbáwićielowe/ przełożywszy. Bierzćie á iedzćie: to iest ćiáło moie; ktore zá was będźie wydáne. náwodźi/ to czyńćie ná pámiatkę moię. Po owych záś Zbáwićielowych słowách/ Ten kielich nowy testáment iest we krwi moiey. To czyńćie ilekroć pić będźiećie, ná moię pámiątkę, w pierwszych słow náwodzeniu/ vkázowáć zda sie B
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 168
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
mówić musicie: O cobyśmy się modlić mieli/ jako potrzeba nie wiemy. Ale wam to tylko krótkiemi powiem słowy/ że się niektórzy modlicie. (I.) Sine lntelligentiâ: mniemacie bowiem/ że wysłuchani być musicie/ kiedy się długiemi modlitwami (albo długim rzekaniem/ jako mówicie) zabawiacie/ na słowa Zbawicielowe zgoła nie pomniąc: Modląc się/ nie bądźcie wielomowni jako Poganie. Abowiemci oni mniemają/ iż będą wysłuchani dla onej swej wielomowności. Niebądźcie tedy im podobnymi: Abowiemci wie Ociec wasz/ czego ptrzebujecie/ pierwej niżbyście go prosili. Vid. D. Botsac. Moral. Gedanens. fol.
mowić muśićie: O cobysmy śię modlić mieli/ iáko potrzebá nie wiemy. Ale wam to tylko krotkiemi powiem słowy/ że śię niektorzy modlićie. (I.) Sine lntelligentiâ: mniemaćie bowiem/ że wysłucháni bydź muśićie/ kiedy śię długiemi modlitwámi (álbo długim rzekániem/ iáko mowićie) zábáwiaćie/ ná słowá Zbáwićielowe zgołá nie pomniąc: Modląc śię/ nie bądźćie wielomowni iáko Pogánie. Abowiemći oni mniemáią/ iż będą wysłucháni dla oney swey wielomownośći. Niebądźćie tedy im podobnymi: Abowiemći wie Oćiec wász/ czego ptrzebuiećie/ pierwey niżbyście go prośili. Vid. D. Botsac. Moral. Gedanens. fol.
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Eiiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Krześcianie/ lubo to woląBożą wiecie/ co czynicie? Roziątrzy (rozgniewa) was czasem bliźni wasz/ a wy się gniewacie/ dąsacie; a lubo do Kościoła chodzicie/ na spowiedzi bywacie/ i do stołu Bożego przystępujecie/ takowy jednak gniew w sercu chowacie/ że o pojednaniu się zgoła nie myślicie/ na one śłowa Zbawicielowe nie pomniąc: Bądź powolny Przęciwnikowi twemu (Zgodź się z przeciwnikiem twoim) rychło/ pokiś jest z nim w drodze/ etc.
(10.) Panowie i Szlachta powinni po sobie pobożność pokazować Peccatorum vitatione: Chronieniem się grzechów: Nie tylko na Prostaki/ ale i na Pany (Szlachtę) ściągają się one pisma
Krześćiánie/ lubo to woląBożą wiećie/ co czynićie? Roziątrzy (rozgniewá) was czásem bliźni wász/ á wy śię gniewaćie/ dąsaćie; á lubo do Kośćiołá chodźićie/ ná spowiedźi bywaćie/ y do stołu Bożego przystępuiećie/ tákowy iednák gniew w sercu chowacie/ że o poiednániu śię zgołá nie myślićie/ ná one śłowá Zbáwicielowe nie pomniąc: Bądź powolny Przęciwnikowi twemu (Zgodź śię z przećiwnikiem twoim) rychło/ pokiś iest z nim w drodze/ etc.
(10.) Pánowie y Szláchtá powinni po sobie pobożność pokázowác Peccatorum vitatione: Chronieniem śię grzechow: Nie tylko ná Prostaki/ ále y ná Pány (Szláchtę) śćiągáią śię one pismá
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Miiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
jest/ ktoby to uważał. Mat. 16. v. 26.
I mali się prawda rzec/ nie wiele/ jeszcze mówię/ nie wiele teraz miedzy Pańskiego i Rycerskiego (Szacheckiego) stanu Osobami takich /coby to rozważali /do serca przypuszczali/ szczerze o dusze swoje dbali/ i pomnieli na słowa Zbawicielowe: Cóż pomoże człowiekowi/ choćby wszystek świat pozyskał/ a na duszy swojej szkodował! D. Bakius P. III. Komentar. Eksegetico-Practic. in
Są właśnie/ jako on Król Angielski/ który/ gdy zachorzał/ prosił/ aby się za nim w Kościele Bogu modlono: Pierwej jednak/ niż modlitwę zań odprawiać
iest/ ktoby to uważał. Matth. 16. v. 26.
Y mali śię prawdá rzec/ nie wiele/ iescze mowię/ nie wiele teraz miedzy Páńskiego y Rycerskiego (Szácheckiego) stanu Osobámi tákich /coby to rozważáli /do sercá przypusczáli/ sczerze o dusze swoie dbáli/ y pomnieli ná słowá Zbáwićielowe: Coż pomoże człowiekowi/ choćby wszystek świát pozyskał/ á ná duszy swoiey szkodował! D. Bakius P. III. Commentar. Exegetico-Practic. in
Są właśnie/ iáko on Krol Angielski/ ktory/ gdy záchorzał/ prośił/ áby śię zá nim w Kościele Bogu modlono: Pierwey iednák/ niż modlitwę záń odpráwiáć
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Aaiiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
dostojnej czci i Pokłonu onemu nie oddają. OPOWIADAM. Barziej rozumiem w Kościele Rzymskim/ choć odkryte są Ołtarze/ prostak drugi może niewiedzieć/ kiedy/ i któremi słowy Naświętszy SAKRAMENT poświęcony bywa/ gdyż cicho to Ksiądz odprawuje: A u nas choć drzwi zamknione bywają/ każdy wiedzieć może/ bo głośno Kapłan słowa Zbawicielowe wymawia/ a Ludzie wszyscy za każdym wymowieniem/ tak nad Chlebem/ jako i nad Kielichem Formy, mówiąc Amen, nisko się kłaniają. Także gdy podnosząc Kielich i Patynę/ mówi: Twoja od Twoich, etc: Ludzie mówiąc: Tobie śpiewamy, Ciebie błogosławimy, Tobie dzięki oddajemy Panie, i modlimy się Tobie Boże
dostoyney czći y Pokłonu onemu nie oddáią. OPOWIADAM. BArźiey rozumiem w Kośćiele Rzymskim/ choć odkryte są Ołtarze/ prostak drugi może niewiedźieć/ kiedy/ y ktoremi słowy Naświętszy SAKRAMENT poświęcony bywa/ gdyż ćicho to Xiądz odprawuie: A v nas choć drzwi zámknione bywáią/ káżdy wiedźieć może/ bo głośno Kápłan słowá Zbáwićielowe wymawia/ á Ludźie wszyscy zá káżdym wymowieniem/ ták nád Chlebem/ iáko y nád Kielichem Formy, mowiąc Amen, nizko się kłániáią. Tákże gdy podnosząc Kielich y Pátynę/ mowi: Twoiá od Twoich, etc: Ludźie mowiąc: Tobie spiewamy, Ciebie błogosłáwimy, Tobie dźięki oddáiemy Pánie, y modlimy się Tobie Boże
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 103
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
