ANATOMIA MARTYNUSA LUTRA PRZEZ DEZYDERYJUSZA ERAZMA Z CZERWONEJ GROBLEJ ROTERODAMA ODPRAWIANA ROKU 1546, 17 FEBRUARII, W KTÓREJ SIĘ DOWODZI I UKAZUJE O: rodzaju i rodzicach Lutrowych, rozdziale Lutrowego ścierwu ministrom. niektórych co przodkowali w wiarach i o ich zginieniu, zaprowadzeniu dusze Lutrowej do piekła od czartów w osobie kruków, powołaniu ministrów jako się z Pisma zowią, ale niecnotliwe ich posługi. PRZEŁOŻONA Z NIEMIECKIEGO JĘZYKA PRZEZ JANA ZRZENCZYCKIEGO NA HERB STARODAWNY P. Z.
Bądź żołnierzowi, bądź się księdzu krzyż dostanie, Oba mają o wielkim zwycięstwie staranie. Żołnierz krzyża Pańskiego bije przeciwniki
ANATOMIA MARTYNUSA LUTRA PRZEZ DEZYDERYJUSZA ERAZMA Z CZERWONEJ GROBLEJ ROTERODAMA ODPRAWIANA ROKU 1546, 17 FEBRUARII, W KTÓREJ SIĘ DOWODZI I UKAZUJE O: rodzaju i rodzicach Lutrowych, rozdziale Lutrowego ścierwu ministrom. niektórych co przodkowali w wiarach i o ich zginieniu, zaprowadzeniu dusze Lutrowej do piekła od czartów w osobie kruków, powołaniu ministrów jako się z Pisma zowią, ale niecnotliwe ich posługi. PRZEŁOŻONA Z NIEMIECKIEGO JĘZYKA PRZEZ JANA ZRZENCZYCKIEGO NA HERB STARODAWNY P. Z.
Bądź żołnierzowi, bądź się księdzu krzyż dostanie, Oba mają o wielkim zwycięstwie staranie. Żołnierz krzyża Pańskiego bije przeciwniki
Skrót tekstu: ErZrzenAnKontr
Strona:
Tytuł:
Anatomia Martynusa Lutra Erazma z Roterdama
Autor:
Erazm z Rotterdamu
Tłumacz:
Jan Zrzenczycki
Drukarnia:
Bazyli Skalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
cuda świata policzony; jakoż Magnum miraculum, tantus Amor. Prochy jego wypiła śmiertelne. Dariusz Król Perski dziwnie kochał żonę swoję w obozie lamentujący: mniemając, że Zonę Aleksander Wielki zabić kazał. Hepsiokratea Mitridetasowi Mężowi na wojnie była Adiutorką, warkocz ostrzygła, szyszak na głowę włożyła. Strozza. Porcja Katona Córka, słysząc o zginieniu Brutusa Męża, węgle połykając, udusiła się.
UCZENI, i ESTIMATORES Uczonych.
Plato Divinus nazwany, sapientie Antystes rzeczony od Pliniusza, Totius Graeciae facile doctissimus, rzeczony od Cicerona: któremu uczeń Arystoteles statuę wystawił z inskrypcją: Hic est, quem probi omnes deberent imitari et commendare. Mercurius Trismegistus: Aristoteles: Aleksander Wielki
cuda swiata policzony; iakoż Magnum miraculum, tantus Amor. Prochy iego wypiła smiertelne. Dariusz Krol Perski dziwnie kochał żonę swoię w obozie lamentuiący: mniemaiąc, że Zonę Alexander Wielki zabić kazał. Hepsiokratea Mitridetasowi Mężowi na woynie była Adiutorką, warkocz ostrzygła, szyszak na głowę włożyła. Strozza. Porcya Katona Corka, słysząc o zginieniu Brutusa Męża, węgle połykaiąc, udusiła się.
UCZENI, y AESTIMATORES Uczonych.
Plato Divinus nazwany, sapientiae Antistes rzeczony od Pliniusza, Totius Graeciae facile doctissimus, rzeczony od Cicerona: ktoremu uczeń Aristoteles statuę wystawił z inskrypcyą: Hic est, quem probi omnes deberent imitari et commendare. Mercurius Trismegistus: Aristoteles: Alexander Wielki
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 690
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
wędę/ a tę rybę/ która najpierwej uwięźnie/ weźmi: a otworzywszy gębę jej znajdziesz Stater: który wziąwszy/ daj im za mię i za się. Rozdział XVIII. Kto w Królestwie Bożym nawiętszym. 5. Maluczkie przyjmować. 6. Zgorszenia się strzec, i czemu. 12. Bóg się nie kocha w zginieniu namniejszego. 15. Jako sobie z grzeszącymi postępować. 21. Pokutującym odpuszczać. 23. Piękny tego przykład. 1
. ONej godziny/ przystąpili uczniowie do JEzusa/ mówiąc: Któż wżdy najwiętszy jest w królestwie niebieskiem? 2. A zawoławszy JEzus dziecięcia/ postawił je w pośrodku ich/ 3. I rzekł: Zaprawdę
wędę/ á tę rybę/ ktora najpierwey uwięźnie/ weźmi: á otworzywszy gębę jey znajdźiesz Státer: ktory wźiąwszy/ daj im zá mię y zá śię. ROZDZIAL XVIII. Kto w Krolestwie Bożym nawiętszym. 5. Malucżkie przyjmować. 6. Zgorszenia się strzedz, y cżemu. 12. Bog śię nie kocha w zginieniu namniejszego. 15. Iáko sobie z grzeszącymi postępowáć. 21. Pokutującym odpuszcżáć. 23. Piękny tego przykład. 1
. ONey godźiny/ przystąpili ucżniowie do IEzusá/ mowiąc: Ktoż wżdy najwiętszy jest w krolestwie niebieskiem? 2. A záwoławszy IEzus dźiećięćiá/ postáwił je w pośrodku ich/ 3. Y rzekł: Záprawdę
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 21
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
.
Samech mu się przez listy stawić przyobiecał/ Aby stąd chętną moję uczynność lepiej znał.
PENELOPE.
NIestetyż/ jakby mieczem przebódł serce moje/ Skoruchnom usłyszała przedsięwzięcie twoje. Iż na wojnę Trojańską chcesz jachać za pewne/ Ach/ jużesz tu życie swe będę mieć niepewne. Gdyż mi serce daje znać o twoim zginieniu/ Abo więc o nie rychłym do domu zwroceniu. Czego jasne znaki/ gdyż mocni Trojanie/ Będą konać potężnie z wami bojowanie.
Owa z obu stron w męstwie nic nie ustępując/ Żołnierstwa z wielkim kosztem namniej nie litując. Byle tylko dostali końca pożądnego: Jednak się wojna szczyci zawsze z niepewnego. Przetoż gdyby
.
Samech mu się przez listy stáwić przyobiecał/ Aby stąd chętną moię vczynność lepiey znał.
PENELOPE.
NIestetyż/ iákby mieczem przebodł serce moie/ Skoruchnom vsłyszáłá przedśięwźięćie twoie. Iż ná woynę Troiáńską chcesz iácháć zá pewne/ Ach/ iużesz tu żyćie swe będę mieć niepewne. Gdyż mi serce dáie znáć o twoim zginieniu/ Abo więc o nie rychłym do domu zwroceniu. Czego iásne znáki/ gdyż mocni Troiánie/ Będą konáć potężnie z wámi boiowánie.
Owa z obu stron w męstwie nic nie vstępuiąc/ Żołnierstwá z wielkim kosztem namniey nie lituiąc. Byle tylko dostáli końcá pożądnego: Iednák się woyná szczyći záwsze z niepewnego. Przetoż gdyby
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: D4v
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
viscera pod Trzemeszną kiedyśmy zsamą tylko Czarneckiego dywizyją a dwa tysiąca mając z sobą ordy krymskiej sześć tysięcy Szwedów tych cosię byli z różnych forteć zgromadziło i już się za królem do Prus przebierali z wielkiemi dostatkami których nabyli w Polsce tak wycięli jak owo mówią nec nuntius cladis nie został się i jeden który by był królowi o zginieniu tego wojska zaniosl, bo który z pobojowiska do lassa albo na błota uciekł tam od ręki chłopskiej okrutniejszą zginął śmiercią, kogo chłopi niewytropili musiał wyniść do wsi albo domiasta postaremusz mu zginąć przyszło bo już nigdzie niebyło szwedów. A ta okazja była od Rawy mila zewszystkich tedy tych zginionych niewiem jeżeli by
viscera pod Trzemeszną kiedysmy zsamą tylko Czarneckiego dywizyią a dwa tysiąca maiąc z sobą ordy krymskiey sześć tysięcy Szwedow tych cosię byli z roznych forteć zgromadziło i iuz się za krolem do Prus przebierali z wielkiemi dostatkami ktorych nabyli w Polszcze tak wycięli iak owo mowią nec nuntius cladis nie został się y ieden ktory by był krolowi o zginieniu tego woyska zaniosl, bo ktory z poboiowiska do lassa albo na błota uciekł tam od ręki chłopskiey okrutnieyszą zginął smiercią, kogo chłopi niewytropili musiał wyniść do wsi albo domiasta postaremusz mu zginąc przyszło bo iuż nigdzie niebyło szwedow. A ta okazyia była od Rawy mila zewszystkich tedy tych zginionych niewiem iezeli by
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 51v
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
. Fabiusz też jako mu było rozkazano/ nie długo się bawiwszy/ z ludem go w drodze potkał. Piękny spor G. Juliusza Cezara Patrz jako ci dwa nie mogli się o sławę rozeprzeć. Poseł do Cezara. Corychlej na ratunek jedzie. Księgi V. o wojnie Francuskiej. Ostróżny Hetman Cezarów.
Ale Labienus o zginieniu Sabinowym i porażce piechoty jego dowiedziawszy się/ gdy nań samego wojska wszytkie Trewerskie przyszły/ bojąc się by za odjazdem z leże uciekaniu podobnym/ strzymać nieprzyjaciela i oprzeć mu się nie mógł/ zwłaszcza iż o ich dumie z świeżego zwycięstwa wiedział/ listy do Cezara posłał/ z jakim niebezpieczeństwem przyszłoby się mu ruszyć/
. Fábiusz też iáko mu było roskazano/ nie długo sie báwiwszy/ z ludem go w drodze potkał. Piękny spor G. Iuliuszá Cezárá Pátrz iáko ći dwá nie mogli sie o sławę rozeprzeć. Poseł do Cezárá. Corychlej ná rátunek iedźie. Kśięgi V. o woynie Fráncuskiey. Ostrożny Hetman Cezárow.
Ale Lábienus o zginieniu Sábinowym y porażce piechoty iego dowiedźiawszy sie/ gdy nań sámego woyská wszytkie Trewerskie przyszły/ boiąc sie by zá odiázdem z leże vćiekániu podobnym/ strzymać nieprzyiaćielá y oprzeć mu sie nie mogł/ zwłasczá iż o ich dumie z świeżego zwyćięstwá wiedźiał/ listy do Cezárá posłáł/ z iákim niebespieczeństwem przyszłoby sie mu ruszyć/
Skrót tekstu: CezWargFranc
Strona: 119.
Tytuł:
O wojnie francuskiej ksiąg siedmioro
Autor:
Gajusz Juliusz Cezar
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Drukarnia wdowy Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tyran przecie nie chcąc go stracić za to, kazał go w ciężkim więzieniu chować z wielką ostróżnością, czekając tym czasem dnia onego wyiścia, po którym myślił podobno wymyślnemi mękami (jako był zwykł czynić) stracić nieszczęśliwego: Dadzą mu znać znowu, że się znalazł drugi takiż na imię Asceletarius, który toż samo o zginieniu jego, i tenże dzień i godzinę opowiedział: uchwycono go zaraz, i stanowiono przed nim; ale gdy nie ustraszonym umysłem dawne słowa swoje powtórzył, i obwieszczenie swoje o śmierci jego ponowił, Cesarz i śmiałością jego, a barziej bojaźnią śmierci przerażony, takie mu zadał pytanie: Jeżeliś tak szczęśliwy, że ci
Tyran przecie nie chcąc go stracić za to, kazał go w cięszkim więzieniu chować z wielką ostróżnością, czekaiąc tym czasem dnia onego wyiścia, po którym myślił podobno wymyślnemi mękami (iako był zwykł czynić) stracić nieszczęśliwego: Dadzą mu znać znowu, że się znalazł drugi takiż na imię Asceletarius, który toż samo o zginieniu iego, i tenże dzień i godzinę opowiedział: uchwycono go zaraz, i stanowiono przed nim; ale gdy nie ustraszonym umysłem dawne słowa swoie powtórzył, i obwieszczenie swoie o śmierci iego ponowił, Cesarz i śmiałością iego, á barziey boiaźnią śmierci przerażony, takie mu zadał pytanie: Jeżeliś tak szczęśliwy, że ci
Skrót tekstu: KryszStat
Strona: 87
Tytuł:
Stateczność umysłu
Autor:
Andrzej Kazimierz Kryszpin Kirszensztein
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
Bogu Królestwa, apotym po umęczeniu prawdziwego Mesjasza i Zbawiciela świata, obrzydłego. Jako gniew Boski całym swoim na nich obalił się ciężarem: Nie wspominam co w niewoli Egipskiej, i po wybawieniu z niej przez Mojżesza, ucierpieli, bo o tym pismo święto obszernie świadczy, ale tylko co na końcu, i prawie przy ostatnim zginieniu ponieśli, porządnie wyrażę, co tym cię barziej zadziwić powinno, że w krótkim czasie, bo w 7. lat przeciągu, tak wiele śmierci nieszczęśliwe poniosło żydostwo. Najpierwej w Jerozolimie samej, z rozkazu Florusa Przełożonego Rzymskiego, wycięto ich sześć set trzydzieści. Rozdział X. Część II. 630
Cezarea miasto wzburzyło się przeciwko
Bogu Królestwa, ápotym po umęczeniu prawdziwego Messyasza i Zbawiciela świata, obrzydłego. Jako gniew Boski całym swoim na nich obalił się ciężarem: Nie wspominam co w niewoli Egipskiey, i po wybawieniu z niey przez Moyżesza, ucierpieli, bo o tym pismo święto obszernie świadczy, ale tylko co na końcu, i prawie przy ostatnim zginieniu ponieśli, porządnie wyrażę, co tym cię barziey zadziwić powinno, że w krotkim czasie, bo w 7. lat przeciągu, tak wiele śmierci nieszczęśliwe poniosło żydostwo. Naypierwey w Jerozolimie samey, z rozkazu Florusa Przełożonego Rzymskiego, wycięto ich sześć set trzydzieści. Rozdział X. Część II. 630
Cezarea miasto wzburzyło się przeciwko
Skrót tekstu: KryszStat
Strona: 213
Tytuł:
Stateczność umysłu
Autor:
Andrzej Kazimierz Kryszpin Kirszensztein
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
i powolność i usługi się okazują. Skoro śmierć we drzwi Salomona weszła i Teologia wspak się jego przemieniła. Justynian pod trup szatę podłożyć kazał na której dzieła jego wyrażone. Nadaremno Pyrus życzył sobe długiego pożycia bo inter peritum żyjemy.
Daremne twoje superstita Pirhusie Epirotski Monarcho/ o przeciągi dalszego zdrowia/ ponieważ inter peritũ viuimus w zginieniu żyjemy. Żyjemy/ jakobyśmy już w grobie żyli. Panujemy/ jakobyśmy przez śmierć rządzeni byli/ inter peritum w zginieniu. Nie dziw tedy iż się taka przemiana w tym Zodiaku Zjawiła. Insze tam czasy/ inszy Oryzont/ insze tez biegi. Wyprawując się w tem bieg Filozof/ zadaje takowy sobie przy śmierci
y powolność y vsługi się okázuią. Skoro śmierć we drzwi Salomona weszłá y Theologia wspák się iego przemieniłá. Iustinian pod trup szátę podłożyć kázał ná ktorey dźiełá iego wyrażone. Nadáremno Pyrus życzył sobe długiego pożyćiá bo inter peritum żyiemy.
Dáremne twoie superstita Pirhuśie Epirotski Monárcho/ o przećiągy dalszego zdrowia/ poniewasz inter peritũ viuimus w zginieniu żyiemy. Zyiemy/ iákobysmy iuż w grobie żyli. Pánuiemy/ iakobysmy przez śmierć rządzeni byli/ inter peritum w zginieniu. Nie dźiw tedy iż się táká przemiana w tym Zodyáku ziáwiłá. Insze tám czásy/ inszy Oryzont/ insze tez biegi. Wyprawuiąc się w tẽ bieg Philozoph/ zadáie takowy sobie przy śmierći
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 108
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
podłożyć kazał na której dzieła jego wyrażone. Nadaremno Pyrus życzył sobe długiego pożycia bo inter peritum żyjemy.
Daremne twoje superstita Pirhusie Epirotski Monarcho/ o przeciągi dalszego zdrowia/ ponieważ inter peritũ viuimus w zginieniu żyjemy. Żyjemy/ jakobyśmy już w grobie żyli. Panujemy/ jakobyśmy przez śmierć rządzeni byli/ inter peritum w zginieniu. Nie dziw tedy iż się taka przemiana w tym Zodiaku Zjawiła. Insze tam czasy/ inszy Oryzont/ insze tez biegi. Wyprawując się w tem bieg Filozof/ zadaje takowy sobie przy śmierci Dyskurs. Ergo ibis? quo omnia eũt! Toć tedy pójdziesz do kąd wszytkie rzeczy idą? mądry Filozofie et quid tibi nouũ
podłożyć kázał ná ktorey dźiełá iego wyrażone. Nadáremno Pyrus życzył sobe długiego pożyćiá bo inter peritum żyiemy.
Dáremne twoie superstita Pirhuśie Epirotski Monárcho/ o przećiągy dalszego zdrowia/ poniewasz inter peritũ viuimus w zginieniu żyiemy. Zyiemy/ iákobysmy iuż w grobie żyli. Pánuiemy/ iakobysmy przez śmierć rządzeni byli/ inter peritum w zginieniu. Nie dźiw tedy iż się táká przemiana w tym Zodyáku ziáwiłá. Insze tám czásy/ inszy Oryzont/ insze tez biegi. Wyprawuiąc się w tẽ bieg Philozoph/ zadáie takowy sobie przy śmierći Dyszkurs. Ergo ibis? quo omnia eũt! Toć tedy poydźiesz do kąd wszytkie rzeczy idą? mądry Philozophie et quid tibi nouũ
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 109
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
