/ i koniec dobry. Znacznie tego Pan Bóg błogosławi/ komu to wszytko oraz da na świecie: bo i w łasce swej na świat z matki go wywodzi/ w łasce swej kiedy się mu podoba/ z tego świata bierze. To wszytko żałującym i frasobliwym nie ladajako ujmuje kłopotu/ upatrując przytym nieśmiertelności i znak pewny zmarłych naszych względem duchów ubywa żałości/ i wznieca się dobrego końca żądanie. Bo czegoż temu zmarłemu/ jakoś Wm. M. M. Pan powiedział/ niedostawało do dobrego i poczciwego życia. Urodził się w Wierze prawdziwej/ wychował się w bojaźni Bożej/ i we wszytkich cnotach duchowi przynależących. Obróciwszy
/ y koniec dobry. Znácżnie tego Pan Bog błogosłáwi/ komu to wszytko oraz dá ná świećie: bo y w łásce swey ná świát z mátki go wywodźi/ w łasce swey kiedy sie mu podoba/ z tego świátá bierze. To wszytko żáłuiącym y frásobliwym nie ledáiáko vymuie kłopotu/ vpátruiąc przytym nieśmiertelnośći y znák pewny zmárłych nászych względem duchow vbywa żáłośći/ y wznieca sie dobrego końcá żądánie. Bo cżegoż temu zmárłemu/ iákoś Wm. M. M. Pan powiedźiał/ niedostawáło do dobrego y pocżćiwego żyćia. Vrodźił sie w Wierze prawdźiwey/ wychował sie w boiáźni Bożey/ y we wszytkich cnotách duchowi przynależących. Obroćiwszy
Skrót tekstu: SpiżAkt
Strona: G4
Tytuł:
Spiżarnia aktów rozmaitych przy zalotach, weselach, bankietach, pogrzebach
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
tedy wzbiera Nil/ przybywa też wody do onej studniej/ na jeden/ abo na dwa/ abo i na więcej łokci na dzień. O czym zaraz dają znać osoby na to naznaczone po wszytkich krainach. Jeśli wzbierze woda na 15. łokci/ tedy on rok będzie żyzny/ i bogaty: a jeśliż ten znak przechodzi/ już jest pewne niebezpieczeństwo dla wielkich wód/ które podczas psują i mieszkania: jeśliż nie będzie tylo na 12. łokci/ przegraża pewną drogością: od 12. aż do 15. pokazuje mierny urodzaj. Ten słup od skutku który czynił/ nazwany był od starych Niloscopus, to jest/ Nilowy cel/
tedy wzbiera Nil/ przybywa też wody do oney studniey/ ná ieden/ ábo ná dwá/ ábo y ná więcey łokći ná dźień. O czym záraz dáią znáć osoby ná to náznáczone po wszytkich kráinách. Iesli wzbierze wodá ná 15. łokći/ tedy on rok będźie żyzny/ y bogáty: á iesliż ten znák przechodźi/ iuż iest pewne niebespieczeństwo dla wielkich wod/ ktore podczás psuią y mieszkánia: iesliż nie będźie tylo ná 12. łokći/ przegraża pewną drogośćią: od 12. áż do 15. pokázuie mierny vrodzay. Ten słup od skutku ktory czynił/ názwány był od stárych Niloscopus, to iest/ Nilowy cel/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 222
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
