za zbytkami/ jako Wieprze się tuczą; i trzeba się obawiać/ że takim zbytkom/ obżarstwu i pijaństwu końca nie będzie/ aż mu Pan JEZUS przyściem swoim na sąd uczyni koniec: bo/ jako to na oko widziemy/ we wszelkich sprawach teraz opilstwo przodkuje/ a że tak rzekę/ rej wodzi; bywają zrękowiny (zmowiny/ i nas mówią zmowa) pijatyka być musi: bywa wesele/ pijatyka być musi: bywają krzciny/ pijatyka być musi: bywa pogrzeb/ pijatyka być musi; bywa gdzie bankiet/ Uczta albo biesiada/ pijatyka być musi: przyjmuje Mistrz Ucznia na Rzemiosło/ pijatyka być musi: spuszcza go z nauki/
zá zbytkámi/ jáko Wieprze śię tuczą; y trzebá śię obawiáć/ że tákim zbytkom/ obżárstwu y pijáństwu końcá nie będźie/ áż mu Pan JEZUS przyśćiem swoim ná sąd uczyni koniec: bo/ jáko to ná oko widźiemy/ we wszelkich spráwách teraz opilstwo przodkuje/ á że ták rzekę/ rey wodźi; bywáją zrękowiny (zmowiny/ y nas mowią zmowá) pijátyká bydź muśi: bywa wesele/ pijátyká bydź muśi: bywáją krzćiny/ pijátyká bydź muśi: bywa pogrzeb/ pijátyká być muśi; bywa gdźie bánkiet/ Ucztá álbo bieśiádá/ pijátyká być muśi: przyimuje Mistrz Uczniá ná Rzemiosło/ pijátyká być muśi: spuscza go z náuki/
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 43.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
. a nie barzo przestrzegają tajemnice. Komunikują podedwiema osobami/ a poświęcają w przaśnym chlebie. Idą do Komunii ciała Bożego rozszerzywszy dłoni swe/ i trzymając je podniesione przed sobą i przyjmują je stojąc też. Nie odprawują nigdy mszej bez kadzenia/ ani bez trzech osób/ to jest bez kapłana/ Diakona i Subdiakona. Zrękowiny odprawują przez kapłany: lecz małżeństwa u nich nie są stateczne ani mocne. Księża mogą mieć u nich żony/ lecz nie więcej nad jednę: a gdy któremu umrze pierwsza/ już drugiej niebiorą: jeśliż wezmą/ tedy zostają laikami (co też zachowują i Moskwa) także też gdyby spał który z inszą białągłową
. á nie bárzo przestrzegáią táiemnice. Communikuią podedwiemá osobámi/ á poświącáią w przásnym chlebie. Idą do Communiey ćiáłá Bożego rozszerzywszy dłoni swe/ y trzymáiąc ie podnieśione przed sobą y przyimuią ie stoiąc też. Nie odpráwuią nigdy mszey bez kádzenia/ áni bez trzech osob/ to iest bez kápłaná/ Diákoná y Subdiákoná. Zrękowiny odpráwuią przez kápłany: lecz małżeństwá v nich nie są státeczne áni mocne. Kśięża mogą mieć v nich żony/ lecz nie więcey nád iednę: á gdy ktoremu vmrze pierwsza/ iuż drugiey niebiorą: iesliż wezmą/ tedy zostáią láikámi (co też záchowuią y Moskwá) tákże też gdyby spał ktory z inszą białągłową
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 220
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
